Λίνον το ωφελιμότατον

ΤΟ ΛΙΝΑΡΙ
Αφιερωμένο στον πατέρα μου…

Επιστημονική ονομασία: Linum usitatissimum L.-Λινάρι
Οικογένεια: Λινίδες (Linaceae)
Άλλα ονόματα: Λίνον το ωφελιμότατον (το χρησιμότατο), λίνο, λινοκαλάμι, λιναρόσπορος, λινόσπορος, Flax, Linseed



ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Ετήσιο φυτό, που φθάνει σε ύψος 30-100 εκατοστών. Έχει λυγερό βλαστό, λογχοειδή φύλλα, γαλάζιο-κυανά άνθη και ελαιώδη σπέρματα σε διάφορες αποχρώσεις του καφέ.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Το λινάρι καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο για τις ίνες, τα σπέρματα και το έλαιο των σπερμάτων του. Ανθίζει Ιούνιο-Ιούλιο και τα σπέρματα συλλέγονται προς το τέλος του καλοκαιριού.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Σπέρματα, έλαιο σπερμάτων.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Το λινάρι περιέχει 30-40% μη πτητικό έλαιο (που περιέχει 36-50% λινολενικό οξύ και 23-24% λινολεϊκό οξύ), 6% γλίσχρασμα, 25% πρωτεΐνες, διάφορα οργανικά οξέα(μεταξύ των οποίων και βιταμίνη F), μικρές ποσότητες λιναμαρίνης (ενός κυανιούχου γλυκοζίτη), και ένα ένζυμο τη λινομαράση. Η λιναμαρίνη έχει ηρεμιστική επίδραση στο αναπνευστικό σύστημα.
Ακόμη περιέχει άφθονες κολλώδεις ουσίες, πηκτίνη, κερί, φωσφατίδια, οξικό οξύ, ρητίνη και φωσφορικά άλατα.

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Το λινάρι καλλιεργείται εδώ και τουλάχιστον 7.000 χρόνια στη Μέση Ανατολή και από παλιά χαίρει εκτίμησης ως φαρμακευτικό βότανο. Ο Πλίνιος (23-79 μ.Χ.) συνόψισε τις πολλές εφαρμογές του θέτοντας τα ερωτήματα: "Υπάρχει κομμάτι της σημερινής ζωής στο οποίο να μην εμπλέκεται το λινάρι; Και σε ποιο προϊόν της Γης υπάρχουν μεγαλύτερα θαύματα για εμάς από ότι σε αυτό;"

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Το λινάρι καλλιεργείται σαν φαρμακευτικό φυτό και το λάδι των σπόρων του, παρουσιάζει ενδιαφέρον και σαν φαγώσιμο επειδή είναι πλούσιο σε γλίσχρασμα και ακόρεστα λίπη και είναι πολύτιμο γιατρικό για πολλά προβλήματα των σπλάχνων και του στήθους. Αν καταναλωθεί ολόκληρο, τα σπέρματα καταπραΰνουν τους ερεθισμούς της πεπτικής οδού. Απορροφούν τα υγρά και τα φουσκώματα, σχηματίζοντας μία ζελατινώδη μάζα που δρα ως αποτελεσματικό διογκωτικό υπακτικό. Εναλλακτικά, τα σπέρματα μπορεί να σπασθούν πριν καταναλωθούν και με αυτή τη μορφή παρέχουν τα απαραίτητα λιπαρά οξέα. Αν με τα σπέρματα παρασκευασθεί ρόφημα σαν το τσάι, αυτό είναι ευεργετικό, σε μικρότερο βαθμό, για την ουροποιητική οδό. Εξωτερικά, κατάπλασμα θρυμματισμένων σπερμάτων μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις χρόνιου βήχα, βρογχίτιδας, πνευμονίας και εμφυσήματος.
Ακόμη, χρησιμοποιείται στη μαγειρική και τα τελευταία χρόνια συνιστάται για τη διύλιση βαρέων τοξικών μετάλλων όπως το αλουμίνιο που υπάρχουν μες στον οργανισμό μας. Χρησιμοποιείται, επίσης, για τη διευκόλυνση της εξόδου των πετρών της χοληδόχου ενώ αναμειγνυόμενο με σκόνη φτελιάς αποτελεί ένα καλό κατάπλασμα για τα εγκαύματα.
Από τους σπόρους φτιάχνονται επίσης εξαιρετικά απορροφητικά και επουλωτικά καταπλάσματα. Οι σπόροι είναι εξάλλου αποτελεσματικό εντερικό καθαρτικό, ενώ ένα αφέψημα ελαίου λιναρόσπορου είναι καλό για το βήχα και τις λοιμώξεις, φλεγμονές του πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος (κυστίτιδα, πυελϊτιδα, βλενόρροια).

ΧΡΗΣΕΙΣ-ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Για εσωτερική χρήση
Ολόκληροι οι σπόροι, 1-2 κουταλιές σε κούπα με ζεστό νερό. Τρίψτε τους σπόρους για κατάπλασμα. Χρησιμοποιήστε μόνο φρεσκοτριμένους σπόρους εσωτερικά. Ακόμα και μερικές ημέρες είναι αρκετές για να γίνει οξειδωτική υποβάθμιση, δημιουργώντας ερεθιστικά λιπίδια.
Μουσκεύουμε όλη τη νύχτα, 3 κουταλάκια της σούπας σπόρους σε ένα λίτρο ζεστού νερού και πίνουμε 3 φλιτζάνια την ημέρα.
Καθαρτικοί (Για τη δυσκοιλιότητα βράζουμε 10 γραμμάρια λιναρόσπορο - μία κουταλιά σε δύο ποτήρια νερό μέχρι να μείνει το μισό και το πίνουμε χλιαρό).
Το ίδιο αφέψημα κάνει καλό στα βρογχικά και την πνευμονία.
Για τον ίκτερο βράζουμε 15-20 γραμμάρια σπόρων σε ένα λίτρο νερό και πίνουμε τρία φλιτζανάκια τη μέρα.
Το αφέψημα γίνεται με μια κουταλιά σπόρους σε ένα φλιτζάνι νερό. Το βράζουμε μέχρι να μείνει το μισό νερό και μόλις χλιαρύνει το πίνουμε.
Ένα κουταλάκι ωμό λινέλαιο από το φαρμακείο σκοτώνει τα σκουλήκια και παράσιτα των εντέρων. (Για να μη μας πιάσει αηδία πίνουμε και λίγο χυμό λεμονιού). Επίσης ένα κουταλάκι κάνει καλό και στο βήχα και στις βρογχίτιδες.
Μια παλιά πρακτική συνταγή με μεγάλη επιτυχία λέει: για να ελαττώσετε τις πέτρες στη χολή πιείτε μιάμιση ως δύο κουταλιές της σούπας λινέλαιο (από φαρμακείο, όχι από χρωματοπωλείο) και ξαπλώστε στο αριστερό σας πλευρό για μισή ώρα. Οι πέτρες θα περάσουν στα έντερα και θα φύγουν από εκεί.
Αν πάσχετε από δυσκοιλιότητα τρώτε τακτικά λίγους λιναρόσπορους (1-2 κουταλιές της σούπας) αφού πρώτα τους πλύνετε καλά με άφθονο νερό.

Για εξωτερική χρήση
Κάνουμε μαλακτικά καταπλάσματα με αλεύρι λιναριού για πρηξίματα αδένων και αποστήματα καθώς και για τους πόνους των ρευματισμών ή ως αλοιφή στα εγκαύματα. Βάζουμε 20-25 γραμμάρια αλεύρι σε μισό λίτρο αποσταγμένο νερό και το βράζουμε μέχρι να πήξει. Το αδειάζουμε σ' ένα πανί και το τοποθετούμε στο σημείο που χρειάζεται. Να είναι τόσο ζεστό όσο το δέχεται ο οργανισμός σας. Το αλεύρι όμως του λιναριού πρέπει να είναι φρέσκο, αλλιώς ταγγίζει το λάδι που περιέχει και μπορεί να προκαλέσει δερματίτιδες).
Άλλος τρόπος για κατάπλασμα: Βράζουμε καλά τους λιναρόσπορους ώσπου να μαλακώσουν και να κολλάνε άμα τους αγγίζουμε. Τους αδειάζουμε σ' ένα καθαρό πανί και τους βάζουμε έτσι ζεστούς (όσο ζεστούς τους δέχεται το κορμί μας) στο μέρος που θέλουμε.
Πολτοποιημένοι η βρασμένοι σπόροι λιναριού κάνουν ένα θαυμάσιο κατάπλασμα που μπαίνει στα πυώδη σπυριά και τους καλόγηρους κι έτσι ανοίγουν και φεύγει το πύον.
Στις αιμορροΐδες χρησιμοποιούμε καταπλάσματα από 50 γραμμάρια λιναρόσπορου βρασμένου σε ένα λίτρο γάλα.
Έλαιο λιναριού αναμεμιγμένο με κόκκινο κρασί, συνιστάτε για τη θεραπεία των πληγών.

Ο Πλίνιος στο κεφάλαιο για το λιναρόσπορο μας δίνει 30 χρήσεις του:
Ο λιναρόσπορος δεν χρησιμοποιείτε μόνο σε συνδυασμό με άλλες ουσίες, αλλά εφαρμοζόμενος μόνος του, διασκορπίζει τα μπιμπίκια στο πρόσωπο των γυναικών.
Ο χυμός του επίσης είναι πολύ ευεργετικός στην όραση.
Συνδυασμένος με λιβάνι και νερό , ή αλλιώς με μύρο και κρασί, είναι θεραπεία για την αποσυμφόρηση των ματιών και εφαρμοσμένο με μέλι και κερί κάνει για τα πρηξίματα του παρωτιδικού αδένα.
Παρασκευασμένο όπως η πολέντα (χυλός από αραποσιτάλευρο), είναι καλό για τα υγρά του στομαχιού και ένα αφέψημα από αυτό σε νερό και λάδι, εφαρμοζόμενο τοπικά με άνισο, υποδεικνύετε για την περιαμυγδαλική διαπύηση (επιπλοκή οξείας αμυγδαλίτιδας)
Μερικές φορές χρησιμοποιείτε ξεραμένο, επίσης, για να σταματήσει τη χαλαρότητα των εντέρων και εφαρμογές από αυτό χρησιμοποιούνται, με ξύδι, για την κοιλιοκάκη (Coeliac ή Celiac Disease) και δυσεντερία.
Τρώγεται με σταφίδες, επίσης, για τους πόνους του συκωτιού και εξαιρετικά μαντζούνια φτιάχνονται από αυτό την θεραπεία της φθίσης (πνευμονικής φυματίωσης).
Φαγητό με λιναρόσπορο, με την προσθήκη νίτρου, αλατιού ή στάχτες, μαλακώνει την ακαμψία-δυσκαμψία των μυών, τενόντων, αρθρώσεων, σπονδύλων, καθώς και τους μεμβρανώδεις ιστούς του εγκεφάλου.
Καταναλωμένο με σύκα, το φαγητό με λιναρόσπορο ωριμάζει τα αποστήματα και τα φέρνει στην επιφάνεια
Ανακατωμένο με τη ρίζα άγριας αγγουριάς, εξάγει όλα τα ξένα σώματα από την σάρκα, καθώς και τα θραύσματα από σπασμένα κόκαλα.
Ένα αφέψημα λιναρόσπορου σε κρασί εμποδίζει τα έλκη να επεκταθούν και αναμεμιγμένο με μέλι είναι θεραπευτικό για τα ξεσπάσματα τυφοειδών-εντερικών πυρετών.
Χρησιμοποιούμενο με το νεροκάρδαμο, σε ίσες ποσότητες, διορθώνει τα κακο σχηματισμένα νύχια, ανακατωμένο με ρετσίνι και μύρο, θεραπεύει παθήσεις των όρχεων και της κήλης και με νερό γαγγραινώδες πληγές.
Ένα αφέψημα λιναρόσπορου με τριγωνέλλα, σε αναλογία ενός σεξτάριου από το καθένα, σε υδρομέλι, συστήνεται για πόνου στο στομάχι.
Εφαρμοζόμενο σαν έγχυμα με λάδι ή μέλι, είναι ωφέλιμο για επικίνδυνες παθήσεις του στήθους και των εντέρων.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Το φυτό καλλιεργείτο και χρησιμοποιείτο από τους αρχαίους Μεσοποτάμιους, τους Αιγυπτίους και τους Έλληνες για την κατασκευή ρούχων.
Το έλαιο από τους σπόρους είναι γνωστό ως λινέλαιο. Χρησιμοποιείται πλατιά στις μπογιές και στις βαφές για τα νύχια.
Το λινέλαιο απορροφάει αστραπιαία το οξυγόνο από τον αέρα και σχηματίζει ένα σκληρό, διάφανο βερνίκωμα. Γι' αυτό χρησιμοποιείται πολύ στις καλές τέχνες και στη βερνικοποίϊα.
Ακόμη χρησιμοποιείται σε τυπογραφικά μελάνια, στην υφαντουργία και τα υπολείμματα από την κατεργασία για να βγει το λάδι (οι λινόπιτες) γίνονται πλούσια ζωοτροφή για τα γαλακτοπαραγωγά ζώα. Τελευταία χρησιμοποιείται και στην παραγωγή καλλυντικών.
Από τα υπολείμματα βλαστών και λινών υφασμάτων παρασκευάζεται χαρτί άριστης ποιότητας.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Μην υπερβαίνετε τις συνιστώμενες δόσεις. Μη χρησιμοποιείτε άγουρα σπέρματα, τα οποία μπορεί να είναι τοξικά.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.

Πηγές: 100 βότανα χίλιες θεραπείες, 200 βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες, Βοτανοθεραπεία-Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια θεραπευτικών φυτών, Πλήρης οδηγός για τα βότανα, Φυσική Ιστορία - Πλίνιος ο Πρεσβύτερος/Βιβλίο 20/Θεραπείες που προέρχονται από φυτά του κήπου/Κεφάλαιο 92/Λιναρόσπορος-30 θεραπείες-Herbal material media/Michael Moore.

Τουτέστιν το λινάρι είναι ωφελιμότατο για τις περισσότερες αρρώστιες για αυτό και το όνομά του από τους αρχαίους (Λίνον το ωφελιμότατον). Είναι η καλύτερη πηγή ω-3 λιπαρών και φυσικά αν είναι βιολογικά καλλιεργημένο, είναι ανώτερο από το μουρουνέλαιο λόγω του ότι τα ψάρια δεν ζουν πλέον σε καθαρές θάλασσες. Οι αντικαρκινικές του ιδιότητες αναφέρονται παντού και για μένα θα έπρεπε να διερευνηθεί περισσότερο, η καλύτερη ιδιότητά του που αφορά την διύλιση των βαρέων τοξικών μετάλλων όπως το αλουμίνιο στον οργανισμό μας, που είναι πολλές φορές η αιτία για τις αυτοάνοσες ασθένειες και κυρίως για το Alzheimer που οι ασθενείς έχουν 100 φορές πιο μεγάλη συγκέντρωση αλουμινίου στον εγκέφαλό τους .

Άλλες πολύ σημαντικές πληροφορίες για την φαρμακευτική χρήση του λιναριού μπορείτε να διαβάσετε και εδώ:
http://curezone.com/forums/fm.asp?i=50365
http://www.beckwithfamily.com/indexf.html

Πηγή: Φτιάχνω μόνος μου