Από τη Βασιλική Τζουράκη e-go.gr
ΚΙΝΟΑ, ΑΜΑΡΑΝΘΟΣ, ΦΑΓΟΠΥΡΟ. Μοιάζουν με τα σιτηρά, βρίσκονται πλέον εύκολα στην αγορά και είναι θησαυροφυλάκια υγείας σε αμινοξέα, πρωτεϊνες, βιταμίνες και φυτικές ίνες. Γνωρίστε την κινόα, τον αμάρανθο και το φαγόπυρο.
Έχουμε πλέον εξοικειωθεί με τις υγιεινές ιδιότητες σιτηρών (και μάλιστα περιφρονημένων από τις παλαιότερες γενιές) όπως η βρόμη ή το καλαμπόκι. Όμως οι διατροφολόγοι έχουν να λένε πολλά και για τα χαρίσματα άλλων φυτικών τροφών, που κερδίζουν διαρκώς έδαφος στις προτιμήσεις των «ψαγμένων» καταναλωτών. Μιλάμε για φυτικά προϊόντα που, έχοντας καταξιωθεί ιστορικά στη διατροφή διαφόρων λαών, επανέρχονται, αφού οι επιστημονικές έρευνες μας διαβεβαιώνουν ότι περιέχουν πολύτιμα συστατικά για τον οργανισμό μας και μάλιστα σε ποσότητες που τα κάνουν πραγματικά αναντικατάστατα. Τρία από αυτά σας τα παρουσιάζουμε εδώ, μαζί με τα μυστικά για να τα αξιοποιήσετε.
Κινόα: η μητέρα των δημητριακών
Η κινόα (ή κίνβα) ήταν κατά τους Ίνκας μια αληθινά χρυσή τροφή, η «μητέρα όλων των δημητριακών», πολύτιμη όσο το καλαμπόκι και η πατάτα. Μόνο που δεν είναι δημητριακό, παρά ο αποξηραμένος καρπός ενός φυτού της Βολιβίας και του Περού. Η θρεπτική της αξία: Περιέχει περισσότερες πρωτεϊνες από οποιοδήποτε δημητριακό: 16,2% σε σύγκριση με το 14% του σιταριού και το 7,5% του ρυζιού. Έχει υψηλή περιεκτικότητα στα αμινοξέα λυσίνη, μεθιονίνη και κυστίνη και επιπλέον περιέχει όλα τα βασικά αμινοξέα. Η διατροφική της αξία από πρωτεϊνική άποψη πλησιάζει του κόκκινου κρέατος και των γαλακτοκομικών. Επιπλέον όμως έχει πολύ χαμηλότερα λιπαρά από αυτές τις τροφές και φυσικά τις πολύτιμες φυτικές ίνες. Περιέχει επίσης κάλιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και διάφορες βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Τι μας προσφέρει: Είναι μια τροφή ελαφριά και εύπεπτη, πολύ καλή και για ηλικιωμένα άτομα, καθώς ανεβάζει τον αιματοκρίτη, βοηθά στην καλή τροφοδότηση του εγκεφάλου με αίμα και, επιπλέον, έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Πώς θα την αξιοποιήσετε: Χάρη στη λεπτή γεύση της μπορεί να συνδυαστεί με αμέτρητα συστατικά σε κύρια πιάτα, σούπες και σαλάτες και υποκαθιστά οποιοδήποτε δημητριακό ή ρύζι στις ανάλογες συνταγές. Μπορείτε να φτιάξετε ταμπουλέ, τη δροσερή ανατολίτικη σαλάτα με το πλιγούρι και το μαϊντανό, χρησιμοποιώντας αντί για πλιγούρι κινόα.
Αμάρανθος: από τις Άνδεις μέχρι τα Ιμαλάια
Πριν ανακαλυφθεί η Αμερική από τον Κολόμβο, οι Αζτέκοι είχαν ανακαλύψει τη σπουδαιότητα του αμάρανθου, όχι μόνο ως φαγώσιμου, αλλά και ως θεραπευτικού φυτού. Τον τιμούσαν μάλιστα τόσο, ώστε να τον χρησιμοποιούν και στις (αιματηρές) ιεροτελεστίες τους, πράγμα που τρόμαξε τόσο τους Ισπανούς κονκισταδόρες, ώστε να απαγορεύσουν τη χρήση. Όμως ο αμάρανθος εξακολούθησε να αποτελεί βασικό συστατικό διατροφής όχι μόνο στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ινδία και το Νεπάλ. Έκαναν αλεύρι από τους σπόρους του, ποτά από τη ζύμωσή του, διαφόρων ειδών φαγητά και χρησιμοποιούσαν τα φύλλα και τα κόκκινα άνθη του για διατροφικούς και ιαματικούς σκοπούς. Η θρεπτική του αξία: Τι το σπουδαίο όμως έχει αυτός ο θάμνος με το ελληνικής καταγωγής όνομα (που του δόθηκε χάρη στην εκπληκτική αντοχή του); Οι σπόροι του περιέχουν άφθονη πρωτεϊνη, που περιλαμβάνει σεβαστές ποσότητες από λυσίνη και μεθιονίνη, δυο βασικά αμινοξέα τα οποία σπάνια συναντώνται σε φυτικές τροφές. Έχει τρεις φορές περισσότερες φυτικές ίνες και πέντε φορές περισσότερο σίδηρο από το σιτάρι, δυο φορές περισσότερο ασβέστιο από το γάλα κι ακόμα φώσφορο, κάλιο και βιταμίνες A και C. Περιέχει τοκοτριενόλες (μια μορφή της βιταμίνης Ε) και έλαιο πλούσιο σε λινολεϊκό οξύ. Τα φύλλα, που επίσης τρώγονται, μοιάζουν με του σπανακιού στη γεύση, αλλά έχουν περισσότερο ασβέστιο, σίδηρο και φώσφορο από αυτό. Μπορείτε να προσθέσετε τζίντζερ, αρωματικά βότανα ή να το αναμίξετε με όσπρια. Ανακατεμένο με μέλι, σταφίδες, ξηρούς καρπούς μπορεί να αποτελέσει ένα καλό «μούσλι» για πρωινό.
Φαγόπυρο: το μυστικό κατά της χοληστερίνης
Παραπλανητικά όμοιο με δημητριακό, το φαγόπυρο είναι στην πραγματικότητα ο σπόρος ενός φρούτου (συγγενούς με το ραβέντι). Το φυτό είναι αυτοφυές στην Ασία και τη Βόρεια Ευρώπη. Από την Κίνα η καλλιέργειά του διαδόθηκε στη Ρωσία και την Πολωνία αλλά και στην Ολλανδία, τη Γαλλία κι αργότερα στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τι μας προσφέρει: Εκτός από τη συνεισφορά του στην ισορροπημένη χοληστερίνη, υπάρχουν υπόνοιες ότι το φαγόπυρο μπορεί να βοηθά στη ρύθμιση της ινσουλίνης και ως εκ τούτου του διαβήτη. Η θρεπτική του αξία: Αποτελεί πολύ καλή πηγή μαγγανίου, μαγνησίου και ινών. Περιέχει δυο σημαντικά για την υγεία φλαβονοειδή καθώς και όλα ανεξαιρέτως τα βασικά αμινοξέα, συμπεριλαμβανομένης της λυσίνης, πράγμα που ανεβάζει την ποιότητα της πρωτεϊνης του. Πώς θα το αξιοποιήσετε: Συχνά σερβίρεται σαν εναλλακτικό του ρυζιού ή του κουάκερ. Το αλεύρι του φαγόπυρου, καθώς δεν περιέχει γλουτένη, συχνά αναμιγνύεται με άλλα αλεύρια για την παρασκευή ψωμιού. Μπορείτε να του προσθέσετε αρακά, κολοκυθόσπορους και κρεμμυδάκια ή διάφορους άλλους ανάλογους συνδυασμούς, για ένα ελαφρύ γεύμα.
omofagia.forumup.gr
ΚΙΝΟΑ, ΑΜΑΡΑΝΘΟΣ, ΦΑΓΟΠΥΡΟ. Μοιάζουν με τα σιτηρά, βρίσκονται πλέον εύκολα στην αγορά και είναι θησαυροφυλάκια υγείας σε αμινοξέα, πρωτεϊνες, βιταμίνες και φυτικές ίνες. Γνωρίστε την κινόα, τον αμάρανθο και το φαγόπυρο.
Έχουμε πλέον εξοικειωθεί με τις υγιεινές ιδιότητες σιτηρών (και μάλιστα περιφρονημένων από τις παλαιότερες γενιές) όπως η βρόμη ή το καλαμπόκι. Όμως οι διατροφολόγοι έχουν να λένε πολλά και για τα χαρίσματα άλλων φυτικών τροφών, που κερδίζουν διαρκώς έδαφος στις προτιμήσεις των «ψαγμένων» καταναλωτών. Μιλάμε για φυτικά προϊόντα που, έχοντας καταξιωθεί ιστορικά στη διατροφή διαφόρων λαών, επανέρχονται, αφού οι επιστημονικές έρευνες μας διαβεβαιώνουν ότι περιέχουν πολύτιμα συστατικά για τον οργανισμό μας και μάλιστα σε ποσότητες που τα κάνουν πραγματικά αναντικατάστατα. Τρία από αυτά σας τα παρουσιάζουμε εδώ, μαζί με τα μυστικά για να τα αξιοποιήσετε.
Κινόα: η μητέρα των δημητριακών
Η κινόα (ή κίνβα) ήταν κατά τους Ίνκας μια αληθινά χρυσή τροφή, η «μητέρα όλων των δημητριακών», πολύτιμη όσο το καλαμπόκι και η πατάτα. Μόνο που δεν είναι δημητριακό, παρά ο αποξηραμένος καρπός ενός φυτού της Βολιβίας και του Περού. Η θρεπτική της αξία: Περιέχει περισσότερες πρωτεϊνες από οποιοδήποτε δημητριακό: 16,2% σε σύγκριση με το 14% του σιταριού και το 7,5% του ρυζιού. Έχει υψηλή περιεκτικότητα στα αμινοξέα λυσίνη, μεθιονίνη και κυστίνη και επιπλέον περιέχει όλα τα βασικά αμινοξέα. Η διατροφική της αξία από πρωτεϊνική άποψη πλησιάζει του κόκκινου κρέατος και των γαλακτοκομικών. Επιπλέον όμως έχει πολύ χαμηλότερα λιπαρά από αυτές τις τροφές και φυσικά τις πολύτιμες φυτικές ίνες. Περιέχει επίσης κάλιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και διάφορες βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Τι μας προσφέρει: Είναι μια τροφή ελαφριά και εύπεπτη, πολύ καλή και για ηλικιωμένα άτομα, καθώς ανεβάζει τον αιματοκρίτη, βοηθά στην καλή τροφοδότηση του εγκεφάλου με αίμα και, επιπλέον, έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Πώς θα την αξιοποιήσετε: Χάρη στη λεπτή γεύση της μπορεί να συνδυαστεί με αμέτρητα συστατικά σε κύρια πιάτα, σούπες και σαλάτες και υποκαθιστά οποιοδήποτε δημητριακό ή ρύζι στις ανάλογες συνταγές. Μπορείτε να φτιάξετε ταμπουλέ, τη δροσερή ανατολίτικη σαλάτα με το πλιγούρι και το μαϊντανό, χρησιμοποιώντας αντί για πλιγούρι κινόα.
Αμάρανθος: από τις Άνδεις μέχρι τα Ιμαλάια
Πριν ανακαλυφθεί η Αμερική από τον Κολόμβο, οι Αζτέκοι είχαν ανακαλύψει τη σπουδαιότητα του αμάρανθου, όχι μόνο ως φαγώσιμου, αλλά και ως θεραπευτικού φυτού. Τον τιμούσαν μάλιστα τόσο, ώστε να τον χρησιμοποιούν και στις (αιματηρές) ιεροτελεστίες τους, πράγμα που τρόμαξε τόσο τους Ισπανούς κονκισταδόρες, ώστε να απαγορεύσουν τη χρήση. Όμως ο αμάρανθος εξακολούθησε να αποτελεί βασικό συστατικό διατροφής όχι μόνο στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ινδία και το Νεπάλ. Έκαναν αλεύρι από τους σπόρους του, ποτά από τη ζύμωσή του, διαφόρων ειδών φαγητά και χρησιμοποιούσαν τα φύλλα και τα κόκκινα άνθη του για διατροφικούς και ιαματικούς σκοπούς. Η θρεπτική του αξία: Τι το σπουδαίο όμως έχει αυτός ο θάμνος με το ελληνικής καταγωγής όνομα (που του δόθηκε χάρη στην εκπληκτική αντοχή του); Οι σπόροι του περιέχουν άφθονη πρωτεϊνη, που περιλαμβάνει σεβαστές ποσότητες από λυσίνη και μεθιονίνη, δυο βασικά αμινοξέα τα οποία σπάνια συναντώνται σε φυτικές τροφές. Έχει τρεις φορές περισσότερες φυτικές ίνες και πέντε φορές περισσότερο σίδηρο από το σιτάρι, δυο φορές περισσότερο ασβέστιο από το γάλα κι ακόμα φώσφορο, κάλιο και βιταμίνες A και C. Περιέχει τοκοτριενόλες (μια μορφή της βιταμίνης Ε) και έλαιο πλούσιο σε λινολεϊκό οξύ. Τα φύλλα, που επίσης τρώγονται, μοιάζουν με του σπανακιού στη γεύση, αλλά έχουν περισσότερο ασβέστιο, σίδηρο και φώσφορο από αυτό. Μπορείτε να προσθέσετε τζίντζερ, αρωματικά βότανα ή να το αναμίξετε με όσπρια. Ανακατεμένο με μέλι, σταφίδες, ξηρούς καρπούς μπορεί να αποτελέσει ένα καλό «μούσλι» για πρωινό.
Φαγόπυρο: το μυστικό κατά της χοληστερίνης
Παραπλανητικά όμοιο με δημητριακό, το φαγόπυρο είναι στην πραγματικότητα ο σπόρος ενός φρούτου (συγγενούς με το ραβέντι). Το φυτό είναι αυτοφυές στην Ασία και τη Βόρεια Ευρώπη. Από την Κίνα η καλλιέργειά του διαδόθηκε στη Ρωσία και την Πολωνία αλλά και στην Ολλανδία, τη Γαλλία κι αργότερα στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τι μας προσφέρει: Εκτός από τη συνεισφορά του στην ισορροπημένη χοληστερίνη, υπάρχουν υπόνοιες ότι το φαγόπυρο μπορεί να βοηθά στη ρύθμιση της ινσουλίνης και ως εκ τούτου του διαβήτη. Η θρεπτική του αξία: Αποτελεί πολύ καλή πηγή μαγγανίου, μαγνησίου και ινών. Περιέχει δυο σημαντικά για την υγεία φλαβονοειδή καθώς και όλα ανεξαιρέτως τα βασικά αμινοξέα, συμπεριλαμβανομένης της λυσίνης, πράγμα που ανεβάζει την ποιότητα της πρωτεϊνης του. Πώς θα το αξιοποιήσετε: Συχνά σερβίρεται σαν εναλλακτικό του ρυζιού ή του κουάκερ. Το αλεύρι του φαγόπυρου, καθώς δεν περιέχει γλουτένη, συχνά αναμιγνύεται με άλλα αλεύρια για την παρασκευή ψωμιού. Μπορείτε να του προσθέσετε αρακά, κολοκυθόσπορους και κρεμμυδάκια ή διάφορους άλλους ανάλογους συνδυασμούς, για ένα ελαφρύ γεύμα.
omofagia.forumup.gr
