…κάθε χώρος, κάθε μέλισσα που βουίζει, κάθε σημείο της γης αποτελεί κάτι ιερό - …Αποτελούμε μέρος της γης και η γη αποτελεί μέρος της δικής μας ύπαρξης. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδέλφια μας. Ο τάρανδος, το άλογο, ο μεγάλος αετός, είναι αδελφοί μας. Οι ψηλοί βράχοι, τα αφρισμένα κύματα του ποταμού, ο χυμός των αγριολούλουδων, η θερμότητα του σώματος του αλόγου και των ανθρώπων ανήκουν όλα στην ίδια οικογένεια.
Seattle-αρχηγός των Ινδιάνων φυλής Ντουάμις

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

12 συμβουλές από τους μοναχούς Σαολίν για να μείνετε για πάντα νέοι και υγιείς



12 συμβουλές από τους μοναχούς Σαολίν
για να μείνετε για πάντα νέοι και υγιείς

Οι άνθρωποι πάντα λένε ότι η υγεία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, αλλά πόσοι το κάνουν πράξη; Παρόλα αυτά, μπορεί κάποιος να ξεκινήσει σήμερα. Ενισχύστε τη ζωτική σας ενέργεια ακολουθώντας δώδεκα απλούς κανόνες που αντλήσαμε από ένα κλασικό έργο των Σαολίν.
Συντάχθηκε από ένα μοναχό, ο οποίος ήταν μεγάλος μαχητής και λόγιος, και περιλαμβάνει συμβουλές για το πώς μπορεί κάποιος παραμείνει νέος και υγιής.

 

Συμβουλές από έναν μοναχό Σαολίν για το πώς να μείνετε νέοι για πάντα

1. Μην σκέπτεστε πάρα πολύ. Η σκέψη καταναλώνει ενέργεια. Η πολλή σκέψη μπορεί να σας κάνει να φαίνεστε γέροι.
2. Μην μιλάτε πολύ. Οι περισσότεροι άνθρωποι είτε λένε λόγια είτε κάνουν πράξεις. Καλύτερα να κάνετε πράξεις.
3. Όταν εργάζεστε, να δουλεύετε για 40λεπτά και στη συνέχεια να σταματάτε για 10 λεπτά. Το να κοιτάτε κάτι όλη την ώρα μπορεί να αποβεί βλαβερό για τα μάτια σας, για τον οργανισμό σας, αλλά και για τη γαλήνη σας.
4. Όταν είστε ευτυχισμένοι ή ενθουσιασμένοι, θα πρέπει να καταλαγιάσετε την ευτυχία ή τον ενθουσιασμό σας. Διαφορετικά θα χάσετε τον έλεγχο, πράγμα που θα βλάψει την ενέργεια των πνευμόνων σας.
5. Μην αγωνιάτε πάρα πολύ και μη θυμώνετε υπερβολικά. Τα συναισθήματα αυτά βλάπτουν το συκώτι και τα έντερά σας.
6. Δεν πρέπει να τρώτε πάρα πολύ. Να σηκώνεστε από το τραπέζι μισοχορτάτοι, χωρίς να έχει βαρύνει το στομάχι σας, γιατί αυτό μπορεί να βλάψει τη σπλήνα σας. Όταν αισθάνεστε λίγο πεινασμένοι τσιμπήστε απλώς κάτι.
7. Μην είστε πολυπράγμονες. Κάνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα, δεν θα έχετε σε κανένα επιτυχία.




8. Όταν πρόκειται να κάνετε κάτι, μην βιαστείτε να το κάνετε. Δώστε στον εαυτό σας ένα περιθώριο χρόνου. Θυμηθείτε το ρητό «Πάω αργά γιατί βιάζομαι».
9. Αν κάνετε συνέχεια μόνο σωματικές ασκήσεις χωρίς να γυμνάζετε παράλληλα και το νου, αυτό σας κάνει να χάσετε την ισορροπία σας και να γίνετε νευρικοί και ανυπόμονοι. Γιατί θα έχετε χάσει το Γιν του σώματός σας. Η άσκηση πρέπει να ισορροπεί το Γιν και το Γιανγκ.
10. Εάν δεν ασκείστε ποτέ, και κάνετε απλώς καθιστική ζωή, δεν θα αποκτήσετε ποτέ ενέργεια Γιανγκ κι έτσι δεν θα μπορείτε να κάνετε εκείνα που θέλετε.
11. Το περιβάλλον είναι γεμάτο αρνητικές σκέψεις. Μην αφήνετε τον εαυτό σας να γίνει από απροσεξία καλός αγωγός. Να εστιάζετε πάντα το νου σας στις θετικές όψεις της ζωής και σε πράγματα που σας χαροποιούν.
12. Βάλτε το παιχνίδι στη ζωή σας. Όχι σαν διασκέδαση, αλλά για τη χαρά που προσφέρει. Στο παιχνίδι βρίσκει κανείς τον εαυτό του και δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή.


www.tilestwra.com


www.enallaktikidrasi.com

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Ηλίας Πέτρου: Ο θεραπευτής γιατρός (Δολοφονήθηκε)



Το 1935 ή 1936 ένας Έλληνας Ιατρός και φυσικοθεραπευτής ο οποίος ήρθε από την Αμερική όπου σπούδασε, έμελε να αλλάξει την Ελληνική κοινωνία μέσα σε λίγα χρόνια, με μια σειρά βιβλίων που έγραψε και σειρά διαλέξεων. Όμως αυτό που έκανε του Έλληνες να τον λατρέψουν και να μιλάνε για την νέα θρησκεία της φυσικής υγιεινής, ήταν οι ίδιες του οι πράξεις και θεραπείες ανθρώπων που έπασχαν από σοβαρές έως όχι τόσο σοβαρές ασθένειες, μέσα σε......... λίγες ημέρες και με φυσικό τρόπο. Ο Έλληνας αυτός είναι ο Dr. Ηλίας Πέτρου. 

Ο Ηλίας Πέτρου ανέπτυξε τις απόψεις του τότε στο Ελληνικό κοινό εφαρμόζοντας θεραπευτικές μεθόδους στηριγμένες στα εξής:

Νηστεία για αποτοξίνωση και διόρθωση της λειτουργίας του εντέρου, απ όπου προέρχονται οι περισσότερες παθήσεις σύμφωνα με την φυσική υγιεινή και φυσική θεραπευτική επιστήμη.
Φρουτοθεραπεία για τόνωση με φυσικό τρόπο του οργανισμού, θεραπεύοντας πολλές παθήσεις και σαν ομαλή είσοδος στην διατροφή μετά την νηστεία. 

Αλκαλική διατροφή για διόρθωση και άνοδο του ph στο αίμα, σαν μέσο προλήψεως ώστε να μην αρρωσταίνουμε 

Άσκηση σωματική – γυμναστική για την σωστή λειτουργία των μυών και την αποβολή μέσω καύσεων των τοξινών από τον οργανισμό. 

Αεροθεραπεία μέσω της έκθεσης μας στο καθαρό περιβάλλον και αναπνευστικών ασκήσεων

Ηλιοθεραπεία μέσω της έκθεσης μας στον ήλιο με μέτρο αλλά σταθερά όλες τις εποχές του χρόνου, ώστε να αποκτήσουμε το μπρούντζινο χρώμα που είναι ενδεικτικό του υγιούς ανθρώπου όπως έλεγε. 

Στα βιβλία που εξέδωσε τότε και είναι διαθέσιμα σήμερα να τα αγοράσετε και να ωφεληθείτε όσο δεν φαντάζεστε, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΥΡΝΑΡΑ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, επισυνάπτει εκτός των άλλων, επιστολές από ανθρώπους που θεραπεύτηκαν με τις μεθόδους του ακόμα και δια αλληλογραφίας. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλοί γιατροί της εποχής και μάλιστα μεγάλα ονόματα, του έστειλαν επιστολές τις οποίες δημοσιεύει οι οποίοι του καταμαρτυρούν πως με την ιατρική δεν επέτυχαν να σώσουν πολλούς ασθενείς τους οποίους θα μπορούσαν να είχαν σώσει εάν είχαν ακολουθήσει τις μεθόδους της φυσικής θεραπευτικής.

Είναι μια περίοδος στην Αθήνα του 1938 όπου όλοι οι Αθηναίοι, αλλά και σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, μιλάνε και πίνουν νερό στο όνομα του Ηλία Πέτρου, καθώς έχει γίνει διάσημος με τα βιβλία του αλλά και τις θεραπείες του. Το Ελληνικό κράτος κατόπιν σύστασης του Πέτρου, αναγνωρίζει και ετοιμάζεται να ιδρύσει ακαδημίες φυσικοθεραπείας υπό την επίβλεψη του. Τα βιβλία του εισάγονται στα σχολεία και στις στρατιωτικές σχολές ενώ η κυβέρνηση Μεταξά τότε ενθαρρύνει τον Ηλία Πέτρου να υλοποιήσει πολλά από τα σχέδια του ώστε να αποκτήσει ο Ελληνικός λαός την πραγματική υγιεινή θεραπευτική μέθοδο η οποία δεν στηρίζεται καθόλου σε φάρμακα καταργεί την σύγχρονη ιατρική ως μέσο θεραπείας και όχι διάγνωσης και φυσικά ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ. Είναι πραγματικά φοβερό εάν σκεφτεί κανείς πόσο κοντά φτάσαμε στο να αλλάξουν όλα χάρην μερικών ανθρώπων όπως ο Μεταξάς τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος, ο Ηλίας Πέτρου ιατρός και πόσων άραγε άλλων λαμπρών Ελλήνων οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν τα σχέδια τους διότι όλοι τους, ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ!

Μάλιστα αγαπητοί ο Ηλίας Πέτρου δολοφονήθηκε το 1939 (αν δε κάνω λάθος) πυροβολήθηκε εξ επαφής, άγνωστο από ποιόν, όχι όμως και γιατί. Διότι έθιγε στο μέγιστο τα συμφέροντα των βιομηχάνων κονσερβοποιίας η οποία ανθούσε τότε και των φαρμακοβιομηχανιών βέβαια, οι οποίοι αρχίζαν τότε να πλουτίζουν προσπαθώντας να εδραιώσουν τα φάρμακα ως θεραπεία και μόνη λύση για τον «σύγχρονο» τότε άνθρωπο – ασθενή. 

Ας δούμε όμως γιατί η φυσική θεραπευτική έρχεται σε σύγκρουση με την ιατρική σύμφωνα με τον Ηλία Πέτρου και αυτά που γράφει στο βιβλίο του «ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ» τόμος 1ος
Ενώ η Φυσιοθεραπεία για την επανάκτηση και διατήρηση της υγείας χρησιμοποιεί τις ίδιες δυνάμεις που βρίσκονται μέσα μας και γύρω μας , τις δυνάμεις που πάντα και σήμερα η φύσις χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει και διατηρήσει το ζωικό και φυτικό βασίλειο, η Ιατρική για να θεραπεύσει τις αρρώστιες μεταχειρίζεται τις ίδιες τις αιτίες των ασθενειών. 

Ενώ η Φυσιοθεραπεία διορθώνει όλες τις γνωστές αιτίες της αρρώστιας και μεταρρυθμίζει τις συνήθειες του ασθενούς, η Ιατρική αγνοεί αυτές τις αιτίες και δεν προσπαθεί να προσαρμόσει τις συνθήκες της ζωής του ασθενούς με τους νόμους της ζωής.

Ενώ η φυσιοθεραπεία βλέπει την ασθένεια ως κατάσταση κλονισμένης υγείας, που κάθε σύμπτωμα είναι ορθοπαθητικό - ενέργεια της εμφύτου σωτήριας άμυνας του οργανισμού, η Ιατρική βλέπει την ασθένεια ως αυτοτελή , θετική οργανωμένη δύναμη σε πόλεμο με την ζωή , που κάθε σύμπτωμα της είναι ετεροπαθητικό - κακή, ανατρεπτική, καταστρεπτική ενέργεια.

Ενώ η Φυσιοθεραπεία βλέπει στα φαινόμενα της αρρώστιας την πορεία της αυτόματης θεραπείας, η Ιατρική βλέπει στα φαινόμενα αυτά μια καταστρεπτική λειτουργία.

Ενώ η φυσιοθεραπεία ζητά να απομακρύνει ή διορθώσει τις αιτίες και να τονώσει τον οργανισμό με τις φυσικές υγιεινές συνθήκες , η Ιατρική ζητεί απλώς να καταστείλει και να απομονώσει τα συμπτώματα και δεν δίδει προσοχή στις αιτίες , ελάχιστα δε στους υγιεινούς όρους. 

Ενώ ο φυσιοθεραπευτής ξέρει ότ θα πραγματοποιηθεί αυτομάτως η εξάλειψη των συμπτωμάτων, μόλις το σώμα δεν θα έχει πια την ανάγκη τους, ο γιατρός εις μάτην φαντάζετε ότι η αιτία καταστρέφεται μόλις τα συμπτώματα κατασταλούν ή απομακρυνθούν βιαίως.

Ενώ ο φυσιοθεραπευτής με την δικιά του μέθοδο εξέτασης ζητεί να ανακαλύψει τις αιτίες της αρρώστιας σε κάθε περίπτωση, ο γιατρός με τις εξετάσεις και διαγνώσεις του ζητεί να βρει συμπτώματα και παθολογία.

Ενώ ο φυσιοθεραπευτής ενδιαφέρεται να ανακαλύψει τις αιτίες των μεταβολών στο άρρωστο όργανο, για να συμπεράνει τι μεταβολές είναι αναγκαίες στον τρόπο ζωής του αρρώστου, ο γιατρός ενδιαφέρεται να ανακαλύψει τις σχηματισμένες αλλαγές για να τις μελετήσει.

Ενώ η εξέταση και η διάγνωση του φυσιοθεραπευτή οδηγεί στην διόρθωση και απομάκρυνση των αιτιών, η εξέταση και διάγνωση του γιατρού οδηγεί στην στερεότυπη κούρα: ναρκωτικά για τους πόνους, κινίνη για την ελονοσία, υδράργυρο για την σύφιλι κτλ. 

Ο αναγνώστης θα διακρίνει ότι αυτά τα δύο συστήματα βρίσκονται σε μεγάλη αντίθεση μεταξύ τους: στις αρχές, στη θεωρία και στην πράξη. 

Ήδη έχετε αρχίσει να καταλαβαίνεται πολλά, πριν προχωρήσουμε όμως να πούμε το εξής:
Λέγοντας φυσιοθεραπεία ή φυσιοθεραπευτής καμία σχέση δεν έχει και δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με τον σύγχρονο όρο της φυσιοθεραπείας η οποία αποτελεί κλάδο της σύγχρονης ιατρικής και καμία σχέση δεν έχει με θεραπεία με φυσικά μέσα την διατροφή και την φυσική υγιεινή.

Τι έγινε όμως τελικά και δεν επικράτησε η φυσικη υγιεινή και θεραπεία παγκοσμίως καθώς τα φαινόμενα Πέτρου δεν ήταν στην Ελλάδα που υπήρξε μόνο αυτός, αλλά από τις αρχές του αιώνα στην Αμερική, την Αγγλία, την Γερμανία, τον Καναδά, Αυστραλία, την Ιταλία η φυσιοθεραπεία έκανε κυριολεκτικά πάταγο!

Από τον Ηλία Πέτρου μαθαίνουμε πως στην Αμερική υπήρχαν οι περισσότεροι φυσιοθεραπευτές και ακαδημίες απ ότι σε όλο τον κόσμο, στην Γερμανία ο Χίτλερ αναγνώρισε και επιδότησε την ίδρυση πανεπιστημίων φυσιοθεραπείας, το ίδιο και ο Μουσολίνι στην Ιταλία, ενώ στην Αγγλία η φυσιοθεραπεία είχε προχωρήσει πάρα πολύ!

Αυτό που μεσολάβησε τελικά ήταν ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος και μέσα σε πολλά άλλα δεινά που βρήκε η ανθρωπότητα , δεν επικράτησε και η φυσιοθεραπεία.

Μετά τον πόλεμο δεν είναι ότι χάθηκε η γνώση, χάθηκε όμως η πίστη των ανθρώπων που είδαν και έζησαν τόσα φρικτά πράγματα. Έτσι, τα φάρμακα, οι φαρμακοβιομηχανίες, η σύγχρονη Ιατρική, η χειρουργική επικράτησαν και εδραιώθηκαν μέσα από μια εξαθλιωμένη ανθρωπότητα που έπασχε από υποσιτισμό και τελικά κυριάρχησε ο υπερσιτισμός ο οποίος είναι υπεύθυνος για όλες τις αρρώστιες της εποχής μας. Έτσι ο άνθρωπος έγινε καταναλωτής χαπιών, φαρμάκων τα οποία πολεμούν τα συμπτώματα δεν αίρουν όμως τις αιτίες και στη συνέχεια ο άνθρωπος ο οποίος ζει σαν ζόμπι όλη του τη ζωή καταλήγει σε κάποιο κρεβάτι του χειρουργείου.

Σήμερα, ο όρος φυσιοθεραπείας όπως είπαμε δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν στην αρχή και με αυτό βέβαια που επικαλείται ο όρος φυσιοθεραπεία.

Σήμερα υπάρχουν οι φυσιοπαθητικοί «θεραπευτές» οι οποίοι υπάρχουν και στην Ελλάδα και κανείς τους δεν αναφέρει τον Πατέρα της φυσικής θεραπείας υγιεινής, Ηλία Πέτρου, παρά συνδέουν την φυσιοπαθητική με τις Κινεζικές Παραδοσιακές θεραπείες με βελονισμό, με σιάτσου, με ρεφλεξολογία και άλλες μεθόδους με κρυστάλους, ηχο θεραπεία αρωματοθεραπεία και άλλα γελοία κατασκευάσματα που θολώνουν τα νερά της φυσικής υγιεινής και απομακρύνουν τον άνθρωπο από την αληθινή γνώση και ικανότητα αυτό-ίασης και τις 6 βασικές αρχές που είπαμε στην αρχή.


Ο Δεκάλογος της Υγιεινής διατροφής - του Ηλία Πέτρου (Γιατρος που εζησε προπολεμικα)

1. Τρωτε κανονικα. Μη τρωτε με λαιμαργια, μα ουτε, παλι, με το στανιο.Τρωτε μονον οταν αισθανεσθε πραγματικη πεινα, χωρις να βιαζεσθε και τοσο, οσο να κορεσετε την πεινα και οχι την τυχον λαιμαργια.


2. Μασατε καλα. Δεν πρεπει να ξεχναμε πως τα δοντια μας τα εχουμε στο στομα και οχι στο στομαχι. Η καλη χωνευσις και αφομοιωσις, που εξασφαλιζουν την καλη θρεψι, επιτυγχανονται μονον οταν η τροφη μασηθη τελειως στο στομα, ωστε να γινη σαν αλοιφη με το σαλιο. Αυτο απαιτουν περισσοτερο κυριως οι αμυλουχες τροφες. Σ' εκεινους που εχουν συνηθισει να καταβροχθιζουν τη τροφη τους αμασητη σχεδον, συνιστουμετο εξης - Να προσπαθησουν να μασησουν μετρωντας σαραντα μασηματα για καθε μπουκια. Σε λιγες μερες θα συνηθισουν να μασουν καλα χωρις να μετρουν πια.


3. Πριν και μετα το φαγητο. Ξεκουρασθητε λιγο προτου φατε, καθως επισης και μετα το φαγητο. Μη πιανετε δουλεια με την τελευταια μπουκια στο στομα ακομη. Επισης μη κοιμασθε αμεσως μετα το φαγητο. Να δειπνατε τουλαχιστον τρεις ωρες προ του υπνου.


4. Το προγευμα. Καλο ειναι να πινετε ενα ποτηρι νερο 15 λεπτα τουλαχιστον προ του προγευματος. Μη προγευματιζετε παρα μονο αν πεινατε.


5. Τρωτε λιτα. Οσο πιο λιγα και πιο λιτα ειναι τα ειδη των φαγητων σε καθε γευμα, τοσο περισσοτερο ωφελουν.


6. Αποφευγετε τα διεγερτικα και τοσο ερεθιστικα καρυκευματα. Επισης τα γλυκα, ολες τις σαρκες, τις κονσερβες, τα παστα, τα αλμυρα και καθε τι του κουτιου.


7. Μη πινετε απολυτως κανενα αλλο ποτο εκτος του νερου.


8. Καταδικασετε μια για παντα το τσιγαρο, τον καφε, το τσαι κλπ.


9. Μη κανετε καταχρησεις. Οι περισσοτερες ανορεξιες και αδιαθεσιες οφειλονται στις καταχρησεις μας, που εξασθενουν κυριως το νευρικο συστημα με θλιβερο αντικτυπο, τοσο στη σωματικη καταπτωσι, οσο και στο πνευματικο μαρασμο. Η σεξουαλικη καταχρησις, συνοδευομενη με ποτα,καταστρεφει περισσοτερο τον ανθρωπο.


10. Ευδιαθεσια. Ποτε μη τρωτε με πονο, με πυρετο, με ταραγμενα νευρα η οποιαδηποτε αλλη σωματικη η πνευματικη ενοχλησι. Η ηθικοπνευματικη μας καταστασις παιζει σπουδαιο ρολο στη χωνευσι, την αφομοιωση και τη θρεψι του σωματος. Το καλυτερο φαγητο μπορει να παραγη δραστικωτερα δηλητηρια στον οργανισμο μας οταν κανεις το φαι με ψυχικη διαταραχη. Εχει αποδειχθη πως μια τροφη που χωνευει κανονικα σε δυο ωρες, οταν ο ανθρωπος τη φαει στενοχωρημενος, παραμενει στο στομαχι του και ως 2-3 μερες! Το ιδιο συμβαινει και σ' εκεινους που παθαινουν απο οξειες αρρωστειες. Ειναι επομενως απαραιτητο ν' αποφευγουμε τον θυμο, τη λυπη την ανησυχια και καθε τι που μας διεγειρει το νευρικο μας συστημα.

(απο το βιβλιο Τροφη και Υγεια του Ηλια Πετρου).


Πηγές: eirinika.gr

eisygian.blogspot.gr

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Τα άγρια φαγώσιμα χόρτα της Ελλάδας


άγρια φαγώσιμα χόρτα της Ελλάδας
Στην Ελληνική ύπαιθρο υπάρχουν πολλά άγρια φαγώσιμα χόρτα. Πολλοί δεν τα γνωρίζουν εκτός από ένα δυο είδη, που ίσως έχουμε ψωνίσει για να φτιάξουν χόρτα ή πίτες. Τα άγρια χόρτα που φυτρώνουν στους αγρούς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες, ω-3 λιπαρά οξέα και σε α-λινολενικό οξύ, συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω μερικά για την πιο εύκολη αναγνώριση, αξιοποίηση και χρήση τους στη διατροφή μας.

Αγκινάρα άγρια-Cynara cardunculus

Άλλες ονομασίες:Αγριαγκινάρα, αγκιναράκια, χαρακάκια
Οικογένεια:Αστεροειδών-Asteraceae
Αγκινάρα άγρια-Cynara cardunculus
Photo:Wikimedia
Πολυετές φυτό που φτάνει πάνω από 1 μέτρο ύψος. Βρίσκεται αυτοφυές σε όλες τις θερμές περιοχές της Ελλάδας, σε ακαλλιέργητα μέρη. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, τα φύλλα και οι ανθοκεφαλές, την άνοιξη πριν ανθίσουν. Μαγειρεύονται βραστές με άλλα λαχανικά (αλλά πολίτα), αλλά και με κρέας.Οι μικρές ανθοκεφαλές μαγειρεύονται με αυγά ομελέτα και μπορούν να γίνουν και τουρσί.

Αγριοζοχός-Urospermum picroides

Άλλες ονομασίες: Πικρίθρα, Κουφολάχανο
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Αγριοζοχός-Urospermum picroidesΑγριοζοχός-Urospermum picroides
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20-50 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Το σχήμα τους και οι διαστάσεις των φύλων του δεν είναι σχεδόν ποτέ το ίδιο. Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα οδοντωτά και μακριά με παχύ κόκκινο μίσχο και κεντρικό νεύρο. Μαζεύεται από το Φθινόπωρο μέχρι το τέλος της άνοιξης. Η γεύση των φύλλων είναι λίγο πικρή, τρώγονται ωμά σε σαλάτες, μαγειρεύονται μόνα τους βραστά με μπόλικο λεμόνι ή σε συνδυασμό με αρνί ή κατσίκι. Τέλος χρησιμοποιούνται και σε χορτόπιτες.

Αγριοκαρδαμούδα-Capsella bursa-pastoris

Άλλες ονομασίες: Αγριοκάρδαμο, τζουρκάς, ραγιάς
Οικογένεια: Brassicaceae
Αγριοκαρδαμούδα-Capsella bursa-pastorisΑγριοκαρδαμούδα-Capsella bursa-pastoris
Ετήσιο ή διετές φυτό (κοινό ζιζάνιο), που φτάνει περίπου μέχρι τα 40 εκατοστά ύψος. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους, σε όλη την Ελλάδα. Τα φύλλα τους τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται σε σαλάτες μαζί με τα άνθη τους, για πιπεράτη γεύση.

Αντράκλα-Portulaca Oleracia

Άλλες ονομασίες: Γλιστρίδα, σκλιμίτσα, τρέβα, χοιροβότανο
Οικογένεια: Portulacaceae
Αντράκλα-Portulaca OleraciaΑντράκλα-Portulaca Oleracia
Αντράκλα-Portulaca OleraciaΑντράκλα-Portulaca Oleracia
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα για αυτό θεωρείτε και ζιζάνιο. Τα φύλλα της είναι σκουρωπά πράσινα, σαρκώδεις και παχιά. Λέγεται ότι αν μασήσεις μερικά φρέσκα φύλλα και τα βάλεις κάτω από τη γλώσσα σου ξεδιψάς. Έχει πολύ βιταμίνη C και σίδηρο και μια διατροφική έρευνα στην Κρήτη έδειξε ότι η κατανάλωσή της, όπως και η τσουκνίδα βοηθάει την καρδιά (είναι το φυτό με τα περισσότερα ω3 λιπαρά).
Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από την αρχή του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Τρώγεται ωμή σαλάτα με λαδόξιδο και κρεμμύδια ή προσθέτετ ε στη ντοματοσαλάτα. Γενικά μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό. Μαγειρεύεται γιαχνί κατσαρόλας.

Ασφόδελος-Αsphodelus aestivus

Άλλες ονομασίες: Σπερδούκλι, ασπέρδουκλας, ασφεντυλιά, ασκέλα
Οικογένεια: Λειλιϊδών-Liliaceae
Ασφόδελος-Αsphodelus aestivusΑσφόδελος-Αsphodelus aestivus
Ο ασφόδελος είναι πολυετές βολβώδες φυτό που φτάνει συνήθως ένα μέτρο ύψος (μέχρι 1,5). Τα φύλλα του ξεκινούν όλα από τη βάση του φυτού σχηματίζοντας σχήμα V, έχουν γκριζοπράσινο χρώμα και στην κορυφή τους είναι μυτερά.Τα άνθη έχουν χρώμα λευκό με καστανοκόκκινες ραβδώσεις στο κέντρο και σχηματίζονται πολλά μαζί στην κορυφή του κεντρικού στελέχους του φυτού. Οι καρποί είναι στρογγυλές κάψουλες. Ανθίζει από Φεβρουάριο μέχρι Ιούνιο.Οι ρίζες του μοιάζουν σαν δάχτυλο ή καρότο, έχουν χρώμα καφέ και είναι χυμώδεις. Τα φυτά σχηματίζονται από συστάδες λογχωτών φύλλων που μοιάζουν κάπως με τα φύλλα του κρεμμυδιού και φτάνουν μήκος συνήθως τα 50 εκατοστά.
Ο κοινός ασφόδελος συναντάται σε λιβάδια, βοσκότοπους, βραχώδη εδάφη, πεδιάδες, παρυφές των δρόμων, κήπους. Στην Ελλάδα συναντάμε πέντε είδη. Σύμφωνα με το Θεόφραστο οι κόνδυλοι, οι βλαστοί και τα σπέρματα τρώγονται, ο δε Διοσκουρίδης τις αναφέρει τις ρίζες σαν θεραπευτικές. Οι ρίζες του φυτού ξεραίνονται και βράζονται σε νερό, παράγοντας μια κολλώδη ουσία που σε μερικές χώρες ανακατεύεται με δημητριακά ή πατάτες για να φτιαχτεί ασφοδελόψωμο. Στην Ελλάδα, το 1917 κατά τον αποκλεισμό και έπειτα κατά τη γερμανική κατοχή, πολλές οικογένειες κατάφεραν να επιβιώσουν χρησιμοποιώντας για τροφή τα ριζώματα του ασφόδελου. Κατά καιρούς είχε χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητική ουσία, για την παρασκευή αλκοόλ αλλά και ως αλοιφή κατάλληλη για κάθε πληγή. Ένα είδος κόλας παράγεται από τους βολβούς του ασφοδέλου, οι οποίοι πρώτα ξεραίνονται και μετά αλέθονται. Οι τσαγκάρηδες τους κοπάνιζαν μέσα σε γουδί και έφτιαχναν μία πολύ ισχυρή κόλα, το τσιρίχιν,, ιδανική για τα δέρματα. Πρόκειται για ένα σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό, γιατί ανθίζει από νωρίς και δίνει τροφή στις μέλισσες.
Μαγειρική πρόταση - Σφουγγάτο με ασφόδελους

Βλίτο–Amaranthus sp.

Άλλες ονομασίες: Βλίστρος, γλίστρος, γλίντρος, βλιταράκι
Οικογένεια: Amaranthacae
Βλίτο–Amaranthus sp.Βλίτο–Amaranthus sp.Βλίτο–Amaranthus sp.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Αποτελεί μεγάλο ζιζάνιο στις καλλιέργειες γιατί πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Ο σπόρος του μπορεί να φυτρώσει και μετά από δέκα χρόνια. Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από αρχή καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Πρέπει να το κλαδεύουμε συχνά για να πετάει από τα πλάγια πριν προλάβει να κάνει σπόρους. Τρώγονται βραστά με ξύδι ή λεμόνι και σε συνδυασμό με σκόρδο ή τσιγαριστά με διάφορα άλλα λαχανικά όπως οι κολοκυθοκορφάδες. Φτιάχνεται μέχρι και γιαχνί με πατάτες και χρησιμοποιείτε και για πίτες μαζί με άλλα χόρτα.

Βολβοί-Mouscari comosum

Άλλες ονομασίες:Κουρκουτσέλια, κρεμμυδούλες, σκυλοκρέμμυδα, ασκορδούλακας, σκορδούλακας βροβιός
Οικογένεια: Liliaceae
βολβοίβολβοί
βολβοίβολβοί
Πολυετή φυτά που φτάνουν τα 20 εκατοστά. Τα συναντάμε παντού σε χέρσα αλλά και καλλιεργημένα μέρη. Ανθίζουν από Φεβρουαρίου έως Απρίλιο ανάλογα τις περιοχές. Τα βλαστάρια με τα άνθη τους τρώγονται τσιγαριστά σε ομελέτες. Οι βολβοί βράζονται για να ξεπικρίσουν και σερβίρονται με λάδι και ξύδι ή γίνονται καταπληκτικό τουρσί για μεζέ!
βολβοί
Μαγειρική πρόταση - Κουρκουτσέλια μαγειρεμένα

Σίλυβο το μαριανό-Silybum marianum/Cardus marianus

Άλλες ονομασίες: Γαϊδουράγκαθο, κουφάγκαθο, κάρδος, σίλυβο.
Οικογένεια: Σύνθετα (Compositae).
Συγγενή είδη:Cnicus benedictus-αγιάγκαθο
Σίλυβο το μαριανό-Silybum marianum/Cardus marianusΣίλυβο το μαριανό-Silybum marianum/Cardus marianus
Διετές ακανθώδες φυτό που φθάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Τα φύλλα του είναι πράσινα με χαρακτηριστικά άσπρα σημάδια σαν φλέβες και τα λουλούδια του έχουν χρώμα βυσσινί.Είναι φυτό ιθαγενές της Μεσογείου και φυτρώνει σε όλη την νότια Ευρώπη. Είναι αυτοφυές, ευδοκιμεί σε χερσότοπους αλλά και σε καλλιεργημένες εκτάσεις. Προτιμά τα ηλιόλουστα μέρη και τα καλά στραγκιζόμενα εδάφη. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από μόνο του με τους σπόρους του και αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς κελσίου.
H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού.
Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.
Διαβάστε και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες

Ραπανίδα-Raphanus raphanistrum

Άλλες ονομασίες:Άγρια ραπάνια, ραπανίδα, ραπανόβρουβα
Οικογένεια: Brassicaceae
Ραπανίδα-Raphanus raphanistrumΡαπανίδα-Raphanus raphanistrum
Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 60 εκατοστά Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους σαν ζιζάνιο. Τα φύλλα τους είναι πράσινα μακριά.Τα τρυφερά φρέσκα φύλλα μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Μαγειρεύονται βραστά για σαλάτα και τρώγονται με ξύδι ή λεμόνι, ή γίνονται τσιγαριστά με μυρωδικά.

Ζοχός-Sonchus oleraceus

Άλλες ονομασίες: Τσόχος, σφογκός
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Ζοχός-Sonchus oleraceusΖοχός-Sonchus oleraceus
Ζοχός-Sonchus oleraceusΖοχός-Sonchus oleraceus
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 40-80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα του είναι ανοιχτοπράσινα οδοντωτά και περιέχουν γαλακτώδη χυμό. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος της άνοιξης. Η γεύση τους είναι λίγο γλυκιά και τρώγονται βραστά με μπόλικο λεμόνι και μπαίνουν και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά.

Καλέντουλα-Calendula officinalis

Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Καλέντουλα-Calendula officinalisΚαλέντουλα-Calendula officinalisΚαλέντουλα-Calendula officinalis
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 50 εκατοστά Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα πέταλα από τα άνθη της, από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Χρησιμοποιείτε σε δερματικές παθήσεις και σε φαγητά για να δίνει κίτρινο χρώμα και άρωμα.

Καλόγερος-Erodium cicutarium

Άλλες ονομασίες: Περδικονύχι, χτενάκι, βελονιά, πιρουνάκι
Οικογένεια: Geraniaceae
Καλόγερος-Erodium cicutariumΚαλόγερος-Erodium cicutarium
Καλόγερος-Erodium cicutariumΚαλόγερος-Erodium cicutarium
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Μαζεύεται τρυφερός τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει.Χρησιμοποιείτε κυρίως σε πίτες αλλά και σε ομελέτες με λαχανικά.

Κάπαρη-Capparis spinosa

Οικογένεια: Capparaceae
Κάπαρη-Capparis spinosaΚάπαρη-Capparis spinosa
Πολυετές φυτό που φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα. Ανθίζει το καλοκαίρι και από αυτή μαζεύονται τα μπουμπούκια της πριν ανθίσουν. Ξεπικρίζονται σε νερό και διατηρούνται σε άλμη ή ξύδι αναλόγως πως τα θέλουμε. Χρησιμοποιείτε σε τουρσιά και σαλάτες.

Καρότο άγριο-Daucus carota

Άλλες ονομασίες: Δαυκί, παστινάκα, χαβούζι, σταφυλινάκι
Οικογένεια: Apiaceae
Καρότο άγριο-Daucus carotaΚαρότο άγριο-Daucus carota
Διετές φυτό που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Φυτρώνει παντού και είναι εξαπλωμένο σε όλη την Ελλάδα. Τα φύλλα και τα βλαστάρια του βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα, όπως και του ήμερου (είναι και αντικαρκινικά). Χρησιμοποιούνται ακόμα σε χορτόπιτες για να δώσουν άρωμα(μυρίζουν περίπου σαν τον μαϊντανό). Τρώγεται και η ρίζα του, αλλά είναι πιο σκληρή και μικρή από του ήρεμου καρότου.

Καυκαλήθρα-Tordylium apulum

Άλλες ονομασίες: Μοσχολάχανο, καυκαλίδα, αγριοκουτσουνάδα
Οικογένεια: Apiaceae
Καυκαλήθρα-Tordylium apulumΚαυκαλήθρα-Tordylium apulum
Καυκαλήθρα-Tordylium apulumΚαυκαλήθρα-Tordylium apulum
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Τη χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φασολάδες και σάλτσες.

Λάπαθο-Rumex sp.

Άλλες ονομασίες: Λάπατο, ξυνολάπατο, ξινήθρα, αγριοσέσκλο
Οικογένεια: Polygonaceae
Λάπαθο-Rumex sp.Λάπαθο-Rumex sp.
Λάπαθο-Rumex sp.Λάπαθο-Rumex sp.Λάπαθο-Rumex sp.
Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 50 εκατοστά. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Έχει γύρω στα 5 είδη πολύ διαδεδομένα στην Ελλάδα.
Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα και έχουν μια ελαφριά ξινή γεύση. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος την άνοιξη. Μαγειρεύονται βραστά μόνα τους ή με κρέας και χρησιμοποιούνται για χορτόπιτες.

Μάραθος-Foeniculum vulgare

Άλλες ονομασίες: Μάλαθρο, φινόκιο
Οικογένεια: Apiaceae
Μάραθος-Foeniculum vulgareΜάραθος-Foeniculum vulgare
Πολυετές φυτό που φτάνει τα δύο μέτρα. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φρέσκα φύλλα από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Το χρησιμοποιούμε σε λαχανόπιτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.

Μολόχα-Malva sp.

Άλλες ονομασίες: Μουλούχα, αμπελόχα
Οικογένεια: Malvaceae
Μολόχα-Malva sp.Μολόχα-Malva sp.Μολόχα-Malva sp.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 90 εκατοστά. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Τα φύλλα τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα, ή γίνονται ντολμαδάκια.

Μπόραγκο-Borago officinalis

Άλλες ονομασίες: Αρμπέτα, πουράντζα
Οικογένεια: Boraginaceae
Μπόραγκο-Borago officinalisΜπόραγκο-Borago officinalisΜπόραγκο-Borago officinalis
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 40 εκατοστά. Τα συναντάμε παντού σε ακαλλιέργητους αλλά και καλλιεργημένους τόπους. Φυτρώνει από μόνο του στην νότια Ευρώπη. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλους τους τύπους εδάφους ακόμα και σε γλάστρες. Ανθίζει από την άνοιξη έως το καλοκαίρι. Τα άνθη και τα φύλλα του τρώγονται σε σαλάτες και δίνουν μια δροσερή γεύση απαλή σαν του αγγουριού. Είναι φαρμακευτικό αλλά και μελισσοκομικό φυτό.
Προφυλάξεις: Τα φύλλα του αλλά όχι τα άνθη του, περιέχουν μικρές ποσότητες αλκαλοειδών που μπορούν να βλάψουν το συκώτι αν φαγωθούν σε μεγάλες ποσότητες. Όσοι έχουν προβλήματα συκωτιού θα πρέπει να το αποφεύγουν.

Μυρώνι (Κτενόχορτο της Αφροδίτης)-Scandix pectin veneris

Άλλες ονομασίες: Σκαντζίκι, κτενόχορτο της Αφροδίτης, μυριαλίδα
Οικογένεια: Apiaceae
Μυρώνι-Scandix pectin venerisΜυρώνι-Scandix pectin veneris
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Το χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.

Ξινήθρα-Oxalys acetosella/Oxalys pes‐caprae (ξινήθρα με διλπά άνθη)

Άλλες ονομασίες: Οξαλίδα
Οικογένεια: Oxalidaceae
Ξινήθρα-Oxalys acetosella/Oxalys pes‐capraeΞινήθρα-Oxalys acetosella/Oxalys pes‐caprae
Τη ξινήθρα τη συναντάμε παντού, γιατί εξαπλώνεται πολύ εύκολα και μπορεί να γίνει ενοχλητικό ζιζάνιο. Περιέχει καλιούχο οξαλικό άλας και μπορεί να αποβεί δηλητηριώδης αν φαγωθεί σε μεγάλη ποσότητα. Χρησιμοποιείτε σε σούπες, σάλτσες και χορτόπιτες σε μικρές ποσότητες, για να δώσει ξινή γεύση. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην επεκταθεί στο χωράφι σας γιατί εξαπλώνεται παντού γρήγορα εξαφανίζοντας τα άλλα φυτά.

Οβριές-Tamus communis

Άλλες ονομασίες:Αβρωνιά, ομβριά, βεργιά
Οικογένεια: Dioscoreaceae
Οβριές-Tamus communis
Πολυετές αναριχώμενη κλιματίδα που φτάνει τα 4 μέτρα. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί τους, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.
Τα τρυφερά βλαστάρια βράζονται ελαφρώς και τρώγονται με λάδι και ξύδι για ορεκτικό, αλλά γίνονται και τσιγαριστά με κρεμυδάκι. Το ζουμί τους πίνεται και είναι διουρητικό.
Προσοχή! Δηλητηριώδες φυτό που περιέχει μια ουσία ερεθιστική για την επιδερμίδα.

Παπαρούνα-Papaver rhoeas

Άλλες ονομασίες: Κουτσουνάδα, κοκκινούδα
Οικογένεια: Papaveraceae
Παπαρούνα-Papaver rhoeasΠαπαρούνα-Papaver rhoeasΠαπαρούνα-Papaver rhoeas
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Τα φύλλα της είναι ανοιχτοπράσινα Μαζεύεται ολόκληρη από το χειμώνα έως την άνοιξη πριν ανθίσει.
Τα φύλλα και οι βλαστοί βράζονται και τρώγονται σκέτα ή με άλλα χόρτα. Τι χρησιμοποιούμε ακόμα σε χορτόπιτες μαζί με άλλα μυρωδικά.

Πετρομάρουλο-Lactuca serriola

Άλλες ονομασίες: Αγριομάρουλο
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Πετρομάρουλο-Lactuca serriolaΠετρομάρουλο-Lactuca serriola
Διετές φυτό που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο. Φυτρώνει παντού σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Έχει χοντρό κεντρικό βλαστό με αγκάθια. Οι βλαστοί και τα φύλλα του περιέχουν γαλακτώδη χυμό, ο οποίος είναι ηρεμιστικός και φτιάχνει την διάθεση.
Το ώριμο μεγάλο φυτό είναι ελαφρώς τοξικό. Τα τρυφερά φύλλα του όταν είναι ακόμα μικρό, βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα.

Ραδίκια άγρια-Cichorium intybus

Άλλες ονομασίες: Πικροράδικο, πικραλίδα
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Ραδίκια άγρια-Cichorium intybusΡαδίκια άγρια-Cichorium intybusΡαδίκια άγρια-Cichorium intybus
Πολυετή φυτά που φτάνουν ένα μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως το τέλος της άνοιξης. Βράζονται και τρώγονται με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.

Ρόκα (Αζούματο)-Eruca sativa

Άλλες ονομασίες: Αζούματο
Οικογένεια: Brassicaceae
Ρόκα (Αζούματο)-Eruca sativaΡόκα (Αζούματο)-Eruca sativaΡόκα (Αζούματο)-Eruca sativa
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά। Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα της είναι πράσινα και ο μίσχος της μακρύς και λευκός. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της όλες τις εποχές του χρόνου. Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι. Τα άνθη της προσελκύουν τις μέλισσες. Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία. Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.

Σέσκουλο-Beta vulgaris

Άλλες ονομασίες: Σέσκλο, γλυκορίζι
Οικογένεια: Chenopodiaceae
Σέσκουλο-Beta vulgarisΣέσκουλο-Beta vulgaris
Πολυετές φυτό που φτάνει μέχρι τα 50-60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα τους είναι σκουροπράσινα γυαλιστερά και το νεύρο τους λευκό και χοντρό. Καλλιεργείτε και γι αυτό μαζεύεται, άνοιξη και φθινόπωρο. Η γεύση τους είναι γλυκιά και τα τρυφερά φρέσκα φύλλα τους τρώγονται σαλάτα (σαν μαρούλι) μαζί με κρεμμυδάκι ή πράσο, λάδι και ξύδι.
Μαγειρεύονται κοκκινιστά μαζί με μυρωδικά και λαχανικά, μαζί με ρύζι (γίνονται σαν το σπανακόρυζο), και ντολμαδάκια. Φυσικά χρησιμοποιούνται και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά.

Σινάπι-Sinapis alba

Άλλες ονομασίες: Αγριοσινάπια, σινιάβρη, βρούβες, γλυκόβρουβες
Οικογένεια: Brassicaceae
Σινάπι-Sinapis albaΣινάπι-Sinapis alba
Σινάπι-Sinapis albaΣινάπι-Sinapis alba
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα του είναι πράσινα ανοιχτά.Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη.
Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες.
Καλλιεργείται και για τους σπόρους του. Αλεσμένοι χρησιμεύουν στην παρασκευή μουστάρδας.

Σκόλυμος-Scolymus hispanicus L.

Άλλες ονομασίες: σκολιάμπρι, σκόλιαντρος, σκόλυμος, ασπράγκαθο
Οικογένεια: Αστεροειδών (Asteraceae)
Σκόλυμος-Scolymus hispanicus L.Σκόλυμος-Scolymus hispanicus L.
Διετές ή πολυετές φυτό, που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Έχει βαθιά χοντρή ρίζα και χοντρό κεντρικό βλαστό. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά και αγκαθωτά. Ανθίζει το καλοκαίρι και το βρίσκουμε παντού σε όλη την Ελλάδα σε ακαλλιέργητα εδάφη σε χαμηλό υψόμετρο.
Τα νέα τρυφερά φύλλα πριν γίνουν ακανθωτά και οι τρυφεροί βλαστοί του μαζεύονται από το χειμώνα έως την άνοιξη. Το φθινόπωρο μαζεύεται η ρίζα και οι σαρκώδες ράχες των φύλλων του. Τα νέα φύλλα και οι βλαστοί του τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα.
Οι ρίζες και οι μίσχοι γίνονται σούπες ή μαγειρεύονται με κρέας. Επίσης μπορούν να βραστούν και να γίνουν τουρσί με ξύδι και λάδι.

Σκόρδο άγριο-Allium sativum

Άλλες ονομασίες: Σέσκλο, γλυκορίζι
Οικογένεια: Chenopodiaceae
Σκόρδο άγριο-Allium sativumΣκόρδο άγριο-Allium sativum
Πολυετές φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύετε ολόκληρο από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Το χρησιμοποιούμε σε λαχανόπιτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.

Σπαράγγια άγρια-Asparagus sp.

Άλλες ονομασίες: Σφαράγια, σπαραγγούδι, φρύγανο, κουτσαγρέλια
Οικογένεια: Liliaceae
Σπαράγγια άγρια-Asparagus sp.Σπαράγγια άγρια-Asparagus sp.
Πολυετές φυτά που φτάνουν το ενάμιση μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί τους, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.
Τα τρυφερά πρώιμα βλαστάρια τρώγονται και ωμά σαν σαλάτα. Μαγειρεύονται ελαφρώς βρασμένα με λάδι και ξύδι για ορεκτικό και το ζουμί τους πίνεται και είναι διουρητικό. Με τα σπαράγγια γίνονται καταπληκτικές ομελέτες και σάλτσες για μακαρονάδα!

Στρύφνος-Solanum nigrum

Άλλες ονομασίες: Στρύχνος, βρομόχορτο, αγριοντοματιά
Οικογένεια: Σολανίδη-Solanaceae
Στρύφνος-Solanum nigrumΣτρύφνος-Solanum nigrum
Στρύφνος-Solanum nigrumΣτρύφνος-Solanum nigrum
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Το φυτό κυρίως στους καρπούς του περιέχει σολανίνη που είναι τοξική, αλλά με το βράσιμο γίνετε ακίνδυνη.Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές του όλο το καλοκαίρι. Το χρησιμοποιούμε κυρίως μαζί με βραστά τσιγαριστά λαχανικά, όπως τα βλίτα, τα φασόλια και τα κολοκυθάκια.

Ταράξακον το φαρμακευτικόν-Taraxacum officinalis

Άλλες ονομασίες: Αγριοράδικο, πικραλίδα, αγριομάρουλο
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Ταράξακον το φαρμακευτικόν-Taraxacum officinalisΤαράξακον το φαρμακευτικόν-Taraxacum officinalis
Ταράξακον το φαρμακευτικόν-Taraxacum officinalisΤαράξακον το φαρμακευτικόν-Taraxacum officinalis
Πολυετές αυτοφυές φυτό που φυτρώνει σε όλο τον κόσμο και φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Το συναντάμε σε ακαλλιέργητους τόπους και σε χωράφια σαν ζιζάνιο. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από τους σπόρους του την άνοιξη. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά, ανόμοια μεταξύ τους και μικρότερα από το κοινό ραδίκι cichorium. Τα άνθη του ξεπετάγονται από μικρούς βλαστούς από τη βάση του φυτού είναι μικρά, οδοντωτά και έχουν χρυσαφένιο χρώμα. Τα αγριοράδικα μαζεύονται από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη και τρώγονται ωμά σε σαλάτες ή βραστά, σκέτα ή με κρέας . Ακόμη τα φύλλα του μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε λαχανόπιτες μαζί με άλλα χόρτα.
Τέλος το taraxacum είναι ισχυρό διουρητικό και μειώνει την ποσότητα των υγρών μέσα στο σώμα, αλλά αντίθετα με τα άλλα διουρητικά που προκαλούν απώλεια καλίου, τα φύλλα του περιέχουν μεγάλες ποσότητες καλίου που τις παρέχουν στον οργανισμό. Η ρίζα και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για την πρόληψη αλλά και την καταπολέμηση της πέτρας στη χολή.

Τσουκνίδα-Urtica dioica

Άλλες ονομασίες: Αγκινίδα, κνίθα, τσούχνα
Οικογένεια: Urticaceae
Τσουκνίδα-Urtica dioicaΤσουκνίδα-Urtica dioica
Ετήσιο φυτό που μπορεί να φτάσει πάνω από ένα μέτρο. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Μαζεύονται τα νέα φρέσκα φύλλα από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει.
Τα φρέσκα φύλλα της τρώγονται βραστά σαλάτα ή τσιγαριστά με άλλα μυρωδικά.
Με τα φύλλα της και άλλα μυρωδικά φτιάχνονται καταπληκτικές τσουκνιδόπιτες!

Χηροβότανο-Helminthotheca echioides (L.) Holub(=Picris echioides)

Άλλες ονομασίες: Μυρμηγκοβότανο, χοιρομουρίδα
Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Χηροβότανο-Helminthotheca echioides (L.) Holub(=Picris echioides)Χηροβότανο-Helminthotheca echioides (L.) Holub(=Picris echioides)
Ετήσιο ή διετές φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Τα φύλλα του είναι σκούρα πράσινα και χνουδωτά, καλυμμένα με τρίχες. Τα κατώτερα φύλλα του είναι οδοντωτά και τα ανώτερα επιφυή. Το επάνω μέρος των φύλλων είναι γεμάτα με λευκές φλύκταινες (φουσκίτσες). Οι χήρες λέγεται, του έχουν μεγαλύτερη αδυναμία, από αυτό και το όνομά του.Τα νεαρά φυτά του μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Τρώγονται βραστά σκέτα με λαδολέμονο ή σε συνδυασμό με άλλα χόρτα.



Πηγή: ftiaxno.gr