Ο πόνος... των χορτοφάγων. Φεστιβάλ χορτοφαγίας στο Πουκέτ της Ταϊλάνδης

Κείμενο - φωτ: Ηλίας Τσιγκούνης Ο επισκέπτης που θα βρεθεί Οκτώβριο στο Πουκέτ της Ταϊλάνδης θα μείνει έκπληκτος βλέποντας τους ντόπιους να παρελαύνουν στους δρόμους της πρωτεύουσας του νησιού, πραγματοποιώντας περίεργες τελετές. Στην αρχή θα νομίσει ότι γίνεται κάτι σαν καρναβάλι, αλλά μια προσεκτική ματιά θα τον αφήσει άναυδο: είναι το φεστιβάλ χορτοφαγίας Χορτοφαγία υπό... άλλο πρίσμα Νότια στην Ταϊλάνδη βρίσκεται το εξωτικό νησί Πουκέτ. Ο επισκέπτης μπορεί να χαλαρώσει σ' αυτό το τουριστικό θέρετρο και να γνωρίσει τη μαγευτική φύση που κρύβει το νησί. Πέρα από τις εξωτικές παραλίες, τη διασκέδαση και την ομορφιά της φύσης, όμως, ένα ξεχωριστό γεγονός συμβαίνει στο νησί, μακριά από τα τουριστικά δρώμενα: το φεστιβάλ χορτοφαγίας. Αντρες και γυναίκες, ντυμένοι στα άσπρα τρυπούν τα μάγουλά τους με σπαθιά, τεράστιες βελόνες ή με οποιοδήποτε αιχμηρό αντικείμενο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αν παρατηρήσει λίγο παραπάνω θα διαπιστώσει ότι τα άτομα αυτά δεν έχουν καμιά έκφραση πόνου στο πρόσωπο ή αιμορραγία. Το βλέμμα τους είναι κενό, ενώ περπατούν για ώρες στους δρόμους χωρίς ίχνος κούρασης ή εξάντλησης. Το θέαμα πραγματικά προκαλεί σοκ στον επισκέπτη. Το φεστιβάλ χορτοφαγίας είναι μια θρησκευτική γιορτή και παρ' ότι οι Ταϊλανδοί στην πλειονότητά τους είναι βουδιστές, το φεστιβάλ αυτό έχει τις ρίζες του στον ταοϊσμό. Πραγματοποιείται στους κινεζικούς ναούς στο Πουκέτ. Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στη μικρή πόλη Kathu, στο κέντρο του νησιού, πριν από 179 χρόνια. Στην πόλη αυτή ζούσαν κυρίως Κινέζοι εργάτες ορυχείων. Ευκατάστατοι και με ενδιαφέρον για τη διασκέδασή τους, κάλεσαν ένα θίασο από την Κίνα για να δώσει παραστάσεις. Ολα κυλούσαν ήρεμα και ο θίασος παρέμενε εκεί για αρκετούς μήνες. Τότε, ξαφνικά, έπεσε επιδημία και το θέατρο αναγκάστηκε να κλείσει. Και αυτό στο «πλαίσιο» της τελετής Η αναστάτωση αυτή θύμισε στους ηθοποιούς τις θρησκευτικές τελετές που έκαναν στην πατρίδα τους την Κίνα και όσο διάστημα ήταν στην Ταϊλάνδη είχαν αμελήσει. Ηταν πεπεισμένοι ότι τιμωρούνταν με αρρώστια για την αμέλειά τους αυτή. Ετσι, όταν ήρθε ο καιρός για την τελετή, όλος ο θίασος απείχε από το κρέας και από το ζωικό λίπος και εκτελούσαν τις τελετουργίες τους για εννέα μέρες και εννιά νύχτες με σκοπό να εξαγνίσουν το σώμα και το πνεύμα τους και να απομακρύνουν το κακό. Το παράξενο είναι ότι όλα τα μέλη του θιάσου ανάρρωσαν αμέσως μόλις εκτέλεσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αυτό το είδαν οι ντόπιοι και προκάλεσε την περιέργειά τους. Κάποιοι από αυτούς πήραν μέρος τον επόμενο χρόνο και είδαν ότι όλη η διαδικασία ήταν ευεργετική γι' αυτούς, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Με το πέρασμα των χρόνων ο αριθμός των ατόμων που συμμετείχαν αυξανόταν συνεχώς. Και έτσι στις μέρες μας έχει γίνει γιορτή για όλο το νησί. Ακόμη και άνθρωποι που δεν έχουν κινεζική καταγωγή συμμετέχουν σ' αυτήν, είτε επειδή είναι ομόδοξοι με τους Κινέζους είτε επειδή τους αρέσει να παίρνουν μέρος στις τελετές που συνοδεύουν τη γιορτή, οι οποίες πραγματικά είναι κάτι ξεχωριστό. Η γιορτή με την πάροδο του χρόνου έχει υποστεί αλλαγές, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο, κι έχει γίνει πιο φανταχτερή και ψυχαγωγική. Νεαροί «ασκούνται» κατά τις προετοιμασίες του φεστιβάλ Η πλήρης ονομασία της γιορτής είναι «Τήρηση των Κανόνων και Αποχή από το Κρέας». Οι κανόνες είναι οι εξής 10: 1. Αποχή από τη θανάτωση ζώων. 2. Αποχή από την κρεοφαγία. 3. Αποχή από άσχημες πράξεις και κατάχρηση χρημάτων. 4. Αποχή από την πρόκληση σωματικής και πνευματικής βλάβης. 5. Αποχή από την ψευδολογία και τη χρήση ύβρεων, αποφυγή όρκων. 6. Αποχή από το άγγιγμα ατόμων του άλλου φύλου ή το φλερτ. 7. Αποχή από το αλκοόλ ή τη χρήση ναρκωτικών. 8. Αποχή από τα τυχερά παιχνίδια. 9. Αποχή από τη χρήση κοσμημάτων. 10. Αποχή από το να μοιράζεται κανείς φαγητό με άτομα που δεν ακολουθούν τους Κανόνες. Διαρκεί εννέα μέρες, από την πρώτη ώς την ένατη μέρα του ένατου κινεζικού σεληνιακού μήνα. Βελόνες με φρούτα στις άκρες και χαϊμαλιά Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ γυναίκες και άντρες, νέοι και ηλικιωμένοι, φορούν λευκά ρούχα και απέχουν από την κατανάλωση κρέατος και ζωικού λίπους. Γευματίζουν στο σπίτι ή κατά προτίμηση στους ναούς, όπου τα γεύματα παρέχονται δωρεάν. Οι τελετουργίες γίνονται σε περισσότερους από δέκα ναούς και εκδίδεται πρόγραμμα. Οι οπαδοί και οι ιερείς παρελαύνουν στους δρόμους με αγάλματα θεών αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της γιορτής. Κάποιοι από τους θεατές, δεξιά και αριστερά στους δρόμους, πετούν μεγάλες ποσότητες από κροτίδες, προκαλώντας εκκωφαντικό θόρυβο που ακούγεται από μίλια μακριά. Το πιο σημαντικό μέρος της γιορτής είναι ο τύπος των τελετών. Κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών τελετουργιών στους ναούς οι ιερείς καθοδηγούν την τέλεση επικίνδυνων πράξεων για να δείξουν τη δύναμη των θεών, να ενδυναμώσουν την πίστη των ακολούθων και να τους απαλλάξουν από την κακή τύχη. Σ' αυτές περιλαμβάνονται το να περπατούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, να ανεβαίνουν σε σκάλα όπου σε κάθε σκαλοπάτι έχουν τοποθετηθεί λάμες και σπασμένα γυαλιά, και -το πιο συγκλονιστικό- να τρυπούν ή να κόβουν μέρη του σώματός τους με αιχμηρά αντικείμενα. Πέρα από το περπάτημα στα αναμμένα κάρβουνα, τα υπόλοιπα εκτελούνται από «διαμεσολαβητές», οι οποίοι σε κατάσταση ύπνωσης μεσολαβούν ώστε οι θεοί να χρησιμοποιήσουν το σώμα των οπαδών, επιδεικνύοντας τη δύναμή τους. Το παράξενο είναι ότι πάντα γλιτώνουν από βαρείς τραυματισμούς. Οταν οι τελετουργίες τελειώσουν και οι διαμεσολαβητές επανακτήσουν τη συνείδησή τους, απομένουν μόνο τα σημάδια από το τρύπημα στο σώμα τους, τα οποία και αυτά θεραπεύονται γρήγορα. Ισως κάποιος σκεφτεί ότι πριν από τις τελετές παίρνουν κάποιες ουσίες ή έχουν εκπαιδευτεί. Στην πραγματικότητα ενεργούν πέρα από τη θέλησή τους, όντας σε έκσταση. Αυτό μπορεί να το παρατηρήσει κάποιος αν επισκεφθεί ένα ναό και παρακολουθήσει τα δρώμενα από την αρχή. Θα δει ότι άτομα γύρω του πέφτουν σε έκσταση κάτω από τον ήχο των τυμπάνων. Επίσης κατά τη λήξη της τελετής όταν επιστρέφουν στο ναό μπροστά στα αγάλματα των θεών τους, εκστασιασμένοι, χτυπούν τα χέρια τους πάνω στα έδρανα όπου είναι τοποθετημένοι οι θεοί, λιποθυμούν για μερικά δευτερόλεπτα κι επανέρχονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Το αποκαλούν «ξαναγέννηση». Μ' αυτό τον τρόπο πιστεύουν ότι διώχνουν μακριά την κακή τύχη. Κι όμως τα τραύματα αυτά θα θεραπευτούν γρήγορα Οι εκδηλώσεις προσελκύουν πολλούς και τους προσηλυτίζουν στη δύναμη των θεών τους. Και αυτό αποδεικνύεται από τον αυξανόμενο αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν στη γιορτή κάθε χρόνο. Είναι μοναδική εμπειρία να παραβρεθεί κάποιος στο φεστιβάλ χορτοφαγίας. Το θέαμα χρειάζεται γερό στομάχι. Παρ' όλα αυτά αξίζει ο επισκέπτης να κάνει μια ανάπαυλα από τις παραλίες και τη διασκέδαση στο νησί, για να βιώσει τον τρόπο που οι ντόπιοι εκφράζουν τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Γεωπολιτική Θρησκείες και νηστείες  Γιάννης Σακιώτης                  Οι γιορτές και τα πανηγύρια δεν λείπουν από καμιά θρησκεία και από κανένα πολιτισμό.  Σε κάθε θρησκευτική γιορτή υπάρχουν κοινές αξίες και επιταγές για τους συμμετέχοντες πιστούς, στοιχεία τα οποία οφείλουν να σέβονται και οι παρακολουθούντες τα δρώμενα επισκέπτες. Το αξιακό πλαίσιο σε μια θρησκευτική γιορτή προκύπτει προφανώς από τις παραδοχές, τις δοξασίες και τα έθιμα της κάθε θρησκείας. Οι αξιακοί κώδικες έχουν πάντοτε μεγάλη σημασία και ακολουθούνται έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο από τους πιστούς. Στο πλαίσιο των κωδίκων αυτών κάθε θρησκευτική γιορτή προβλέπει και επιβάλλει συγκεκριμένες διατροφικές συμπεριφορές. Οι συμπεριφορές αυτές συνήθως έχουν να κάνουν με κάποια μορφή νηστείας, αλλά και με την άρση της νηστείας και την καλοφαγία σε κάποια στιγμή, ως ηθική επιβράβευση για όσους τήρησαν το έθιμο. Ανάλογα με τις γεωκλιματικές συνθήκες των περιοχών που άνθησαν οι διάφορες θρησκείες και σε συνδυασμό με τα δεδομένα των φυσικών πόρων και την αγροτική παραγωγή στην τοπική κλίμακα, οι διάφορες θρησκευτικές γιορτές επιβάλλουν άλλοτε τη χορτοφαγία και άλλοτε την κρεοφαγία. Η χορτοφαγία ήταν ιστορικά η λαϊκή απαίτηση για τις περιόδους που δεν υπήρχε διαθέσιμο κρέας, όταν τα αμνοερίφια δεν είχαν μεγαλώσει αρκετά ή όταν το κυνήγι δεν απέδιδε πολλά, ενώ η κρεοφαγία επιβαλλόταν στις περιόδους που υπήρχε επαρκής προσφορά κρέατος προς κατανάλωση. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι άνθρωποι έβρισκαν και συνεχίζουν εν πολλοίς να βρίσκουν ενδιαφέρον στα διατροφικά έθιμα των θρησκευτικών γιορτών, με αποτέλεσμα να έχει αναπτυχθεί ένας αξιόλογος τομέας διατροφικού τουρισμού με αφορμή κάποιες γιορτές.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Enet.gr



Προτεινόμενα άρθρα

Πυθαγόρας

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΩΣ ΜΕΣΩ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΝΟΥ - ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

ΤΟ “ΕΓΩ” Εμπόδιο στο δρόμο προς την αυτογνωσία. Μιά ανάλυση τού άθεου Ινδού φιλόσοφου Όσσο

ΟΣΣΟ: «ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ...»