…κάθε χώρος, κάθε μέλισσα που βουίζει, κάθε σημείο της γης αποτελεί κάτι ιερό - …Αποτελούμε μέρος της γης και η γη αποτελεί μέρος της δικής μας ύπαρξης. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδέλφια μας. Ο τάρανδος, το άλογο, ο μεγάλος αετός, είναι αδελφοί μας. Οι ψηλοί βράχοι, τα αφρισμένα κύματα του ποταμού, ο χυμός των αγριολούλουδων, η θερμότητα του σώματος του αλόγου και των ανθρώπων ανήκουν όλα στην ίδια οικογένεια.
Seattle-αρχηγός των Ινδιάνων φυλής Ντουάμις

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Μια φωτογραφία - χίλιες λέξεις

Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η φωτογραφία. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το γουρουνάκι. Είναι σαν ένα παιδί. Ψυχή αγνή και τρυφερή.
Κοιτάξτε τα μάτια του……,……το βλέμμα του ……, ……
το σίδερο στο στόμα………
Πόσο όμορφος που είναι……, ………πόσο καλός που είναι…………
Θέλει να βγει έξω ο καημένος ……, ……θέλει να παίξει έξω ο μικρός……,……θέλει παιχνίδια ο μικρός………














Δυστυχώς αυτό το γουρουνάκι δεν υπάρχει πια……………,
χάθηκε ψυχούλα………………………………

2 σχόλια:

manu manitari είπε...

Το πιο αποτροπιαστικό πράγμα σε όλο αυτό είναι ότι πολλοί μπορούμε πολύ εύκολα να δούμε το γουρουνάκι και να πούμε "αχ τι χαριτωμένο που είσαι" και μετά σαν να μην συνέβη τίποτα ναπάμε και να καταβροχθίσουμε ένα ζουμερό χάμπουργκερ.. Τελικά είμαστε απλά υποκριτές ε;

EcoBreatharianism Vasilis Kafataridis είπε...

Ευχαριστώ πολύ για το καλό σου σχόλιο. Είπες κάτι που είναι πραγματικά τόσο αποτροπιαστικό πράγμα σε αυτή την ιστορία. Να βλέπεις πόνο, δυστυχία και να συνεχίζεις να τρως ζωές, πρόσωπα, μωρά, παιδιά. Να αποκαλείσαι άνθρωπος.