Από το βιβλίο της Δρ.
Ανν Γουίγκμορ «Γίνε γιατρός του εαυτού σου»,
σελ. 117 -119, Εκδόσεις "Διόπτρα"
σελ. 117 -119, Εκδόσεις "Διόπτρα"
Η εμπειρία ενός καλού μου φίλου, του Τζον Μακντόναλτ δείχνει
τη σχεδόν ακατανίκητη κακή επίδραση που ασκούν οι ακατάλληλες τροφές στον οργανισμό
μας. Πριν μερικά χρόνια, ο Τζον είχε ένα κατάστημα μικρών ζώων που ειδικευόταν
στην ανατροφή λευκών ποντικιών. Πουλούσε ποντίκια κατά χιλιάδες, σε ολόκληρο
τον κόσμο. Ο Τζον έτρεφε τα ποντίκια σε ένα περιφραγμένο χώρο, στον οποίο είχε
τοποθετήσει μια μεγάλη μπάλα άχυρο. Μέσα στο ξερό αυτό χόρτο τα ποντίκια είχαν
φτιάξει μια πραγματική «πολυκατοικία». Είχαν ανοίξει τούνελ και είχαν φτιάξει
κρεμαστούς κήπους, πολυόροφες φωλιές και μπαλκόνια, όπου μεγάλωναν τα μικρά
τους μέσα σε μια αρμονική ατμόσφαιρα συνεργασίας. Παντού επικρατούσε ειρήνη και
ηρεμία.
Κάποια στιγμή ο Τζον άρχισε να ανησυχεί για τις αυξήσεις
στις τιμές των δημητριακών με τα οποία έτρεφε τα ποντίκια και άρχισε να ψάχνει
για κάποιο τρόπο που θα του επέτρεπε να μειώσει το κόστος. Ένας γείτονάς του
είχε μια μεγάλη πανσιόν και προσφέρθηκε να του δίνει τα αποφάγια από το
εστιατόριο της πανσιόν. Ο Τζον δέχτηκε ευχαρίστως μια και αυτό σήμαινε πως θα
μεγάλωναν τα κέρδη του. Όταν όμως τα δημητριακά αντικαταστάθηκαν από τα
αποφάγια, απλώθηκε παντού καταστροφή. Οι τροφές που έτρωγαν οι άνθρωποι
κατέστρεψαν τη γαλήνη που επικρατούσε στην κοινότητα των ποντικιών και
εξαφάνισαν κάθε πνεύμα συνεργασίας μεταξύ τους. Καβγάδες ξέσπασαν μεταξύ τους
και μέσα στους διαδρόμους της αχυρόμπαλας μαίνονταν πραγματικές μάχες. Μέχρι το
τέλος της βδομάδας το δάπεδο του περιφραγμένου χώρου ήταν στρωμένο από νεκρά
ποντίκια. Γονείς έτρωγαν τα μικρά τους και τα δυνατά ποντίκια σκότωναν τα πιο
αδύνατα χωρίς καμιά πρόκληση.
Ο Τζον κατάλαβε ότι αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση θα
καταστρεφόταν. Πέταξε λοιπόν τα αποφάγια και άρχισε να ταΐζει και πάλι τα
ποντίκια με σπόρους. Τα αποτελέσματα της αλλαγής στο διαιτολόγιό τους έγινε
γρήγορα φανερά. Σταμάτησε να βρίσκει σκοτωμένα ή μισοφαγωμένα ποντίκια. Η
ιστορία αυτή δεν είναι φανταστική, αλλά απόλυτα τεκμηριωμένη και πραγματική.
Και αυτό που έκαναν οι ανθρώπινες τροφές στα ποντίκια, το κάνουν και στους
ανθρώπους, ασκώντας την καταστροφική τους επίδραση σε μικρούς και μεγάλους.
Να και ένα άλλο περιστατικό που αποδείχνει το χάος που
μπορεί να δημιουργήσουν οι ακατάλληλες τροφές. Στις αρχές του Μάη δυο λευκές
γάτες, που ήταν αδελφές, γέννησαν και οι δυο μέσα στο συρτάρι ενός γραφείου.
Τρέφονταν με μια ήπια, ξερή τροφή για γάτες, ανακατωμένη με φρεσκοκομμένο
σιταρόχορτο. Μέσα στο συρτάρι επικρατούσε αρμονία και τα οχτώ γατάκια θήλαζαν
το πολύτιμο γάλα, χωρίς να ξέρουν ποια από τις δύο γάτες είναι η μητέρα τους.
Στις 25 του Μάη, μετά από μια διαφήμιση που έδειξε η
τηλεόραση, σταματήσαμε να δίνουμε στις γάτες τη συνηθισμένη τους τροφή. Στη
θέση της τους δόθηκε κονσερβαρισμένο κρέας χωρίς σιταρόχορτο. Στις 31 του Μάη,
οι δυο γάτες κυλιόνταν στο πάτωμα γρατσουνώντας η μια την άλλη και ματώνοντας
τις λευκές τους γούνες. Εκείνο το βράδυ δεν τους δόθηκε κονσερβαρισμένο κρέας,
αλλά η ήπια τροφή για γάτες με το σιταρόχορτο. Αυτό συνεχίστηκε για μερικές
μέρες και μέσα σε μια βδομάδα οι δυο γάτες ήταν ξαπλωμένες και πάλι ειρηνικά
στο συρτάρι και τάιζαν και οι δύο σε συνεργασία τα γατάκια. Το πείραμα
επαναλήφθηκε άλλη μια φορά, για να βεβαιωθούμε ότι η αλλαγή στη διάθεση των
ζώων οφειλόταν στην τροφή. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια.
