…κάθε χώρος, κάθε μέλισσα που βουίζει, κάθε σημείο της γης αποτελεί κάτι ιερό - …Αποτελούμε μέρος της γης και η γη αποτελεί μέρος της δικής μας ύπαρξης. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδέλφια μας. Ο τάρανδος, το άλογο, ο μεγάλος αετός, είναι αδελφοί μας. Οι ψηλοί βράχοι, τα αφρισμένα κύματα του ποταμού, ο χυμός των αγριολούλουδων, η θερμότητα του σώματος του αλόγου και των ανθρώπων ανήκουν όλα στην ίδια οικογένεια. Seattle-αρχηγός των Ινδιάνων φυλής Ντουάμις
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
Το γάλα προέρχεται από μητέρες που θρηνούν
Κάθε χρόνο, 9 εκατομμύρια μητέρες* αναγκάζονται να υπομείνουν τη χειρότερη απώλεια
Όλες οι θηλυκές που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή γάλακτος, απομακρύνονται με βία από τα μωρά τους αμέσως μετά τη γέννα.
Κάποιες προσπαθούν να απωθήσουν τους επιτιθέμενους, κάποιες προσπαθούν να προστατεύσουν τα μωρά τους χρησιμοποιώντας το σώμα τους, κάποιες κυνηγούν μανιωδώς τα φορτηγά μεταφοράς, κάποιες κλαίνε οικτρά, κάποιες αποσύρονται μέσα σε σιωπηλή απελπισία. Μερικές ακολουθούν με εμπιστοσύνη τους φύλακές τους μόνο και μόνο για να επιστρέψουν σε έναν άδειο στάβλο.
Όλες εκλιπαρούν για τα μωρά τους σε γλώσσα που δεν χρειάζεται καμία μετάφραση:
Μουγκρίζουν, κλαίνε, στενάζουν. Πολλές συνεχίζουν να φωνάζουν τα μωρά τους ασταμάτητα για ημέρες και νύχτες . Κάποιες σταματούν να τρώνε και να πίνουν. Ψάχνουν πυρετωδώς. Πολλές αρνούνται να τα παρατήσουν και επιστρέφουν στον άδειο τόπο ξανά και ξανά. Κάποιες αποσύρονται σε σιωπηλό θρήνο. Όλες θυμούνται μέχρι την τελευταία τους πνοή, το πρόσωπο, τη μυρωδιά, τη φωνή, το περπάτημα κάθε μωρού που κυοφόρησαν για εννιά μήνες, που ένοιωσαν τους ήχους του, που γέννησαν με δυσκολία, που καθάρισαν, που αγάπησαν, και ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν, να φροντίσουν, να προστατεύσουν και να δουν ζωντανό. Τα κοριτσάκια τους θα μεγαλώσουν για να αντικαταστήσουν τις ίδιες τις «ξοδεμένες» μητέρες τους, ενώ τα αγοράκια τους θα σφαχτούν για «μοσχαράκια γάλακτος».
Μετά από επαναλαμβανόμενους κύκλους καταναγκαστικών γονιμοποιήσεων, επίπονων γεννών, ανελέητου αρμέγματος, και συντριπτικού πένθους, το πνεύμα τους εγκαταλείπει, το σώμα τους μαραζώνει, το γάλα τους στερεύει. Στην ηλικία που, στη φύση, μια θηλυκή αγελάδα μόλις και θα έμπαινε στην ενηλικίωση, η ζωή της γαλακτοπαραγωγού αγελάδας τελειώνει. Όταν η "παραγωγή" της σε γάλα μειωθεί, αυτή και οι άλλες "ξοδεμένες" συντρόφισσές της στο κοπάδι, μεταφέρονται με φορτηγά για σφαγή. Κάποιες κυοφορούν. Όλες θηλάζουν ακόμα. Καθώς σπρώχνονται με βία προς το θάνατό τους, το γάλα τους στάζει ακόμη στο πάτωμα του σφαγείου.
Όλη η παραγωγή γάλακτος, συμπεριλαμβανομένης της βιολογικής και «ελευθέρας βοσκής», καταφέρνει να υπάρχει κάνοντας σε εκατομμύρια ανυπεράσπιστα θηλυκά, το χειρότερο πράγμα που μπορεί κάνει κάποιος σε μια μητέρα.
Οι καταναλωτές γαλακτοκομικών στηρίζουν και διατηρούν με τις αγορές τους αυτή την προμελετημένη βαναυσότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου