Παραδοσιακές Δίαιτες στην Ασία του Ειρηνικού και Επιπτώσεις για την Υγεία, καθώς και η Ιστορία της Πρόληψης των Ασθενειών

Προηγουμένως επανεξέτασα την υγεία μιας σειράς από πρωτόγονους πληθυσμούς, συμπεριλαμβάνοντας στοιχεία από πολυάριθμες καλοδιατηρημένες μούμιες Ινουίτ που προϋπήρχαν της δυτικής επαφής, αποδεικνύοντας ότι χωρίς να καταναλώσουν ούτε ένα κομματάκι από σύγχρονα επεξεργασμένα τρόφιμα καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής τους, οι παραδοσιακοί Ινουίτ ανέπτυξαν αθηροσκλήρωση, οστεοπόρωση, καρκίνο του μαστού και πολλές άλλες χρόνιες και εκφυλιστικές ασθένειες που προφανώς εξηγούνται εν μέρει από τη σαρκοβόρα διατροφή τους. Οι δίαιτες και τα ποσοστά εμφάνισης νόσων σε πληθυσμούς που ζούσαν παραδοσιακά μπορούν να παρέχουν πληροφορίες για την πρόληψη ασθενειών, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να συμπληρώσουν την τρέχουσα γνώση των επιπτώσεων διατροφικών παραγόντων και λοιπών παραγόντων του τρόπου ζωής στις ασθένειες, την οποία έχουμε αποκτήσει από άλλες μορφές στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρητικών, εργαστηριακών και κλινικών μελετών προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή προστασία.

ΟΙ ΝΟΜΑΔΙΚΟΙ ΚΙΡΓΙΖΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΠΕΔΙΑΔΩΝ ΣΤΗ DZUNGARIA

Tη δεκαετία του 1920, o Kuczynski αναφέρθηκε στους νομαδικούς ανθρώπους των πεδιάδων στις Στέπες της Κιργιζίας και της Djungaria της Κεντρικής Ασίας και εκτίμησε ότι κατανάλωναν 20 λίτρα γάλακτος φοράδας που είχε υποστεί ζύμωση, και μεταξύ 10 έως 20 λίβρες (4,5 έως 9 κιλά) κρέας την ημέρα.1,2 Η έλλειψη συστηματικά τεκμηριωμένων διατροφικών δεδομένων ωστόσο δείχνει ότι τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να είναι ελαφρώς υπερεκτιμημένα, όπως προφανώς συνέβη και με τις εκτιμήσεις των αρχικών ερευνητών της πρόσληψης γάλακτος, κρέατος, χοληστερόλης και συνολικής ενέργειας των Μασάι.3 Εντούτοις, αυτοί οι νομαδικοί άνθρωποι των πεδιάδων κατανάλωναν τεράστιες ποσότητες ζωικών τροφών από ζώα που ανατράφηκαν σε οργανικούς βοσκότοπους, ίσως μεταξύ των μεγαλύτερων που έχουν καταγραφεί ποτέ.
Ο Kuczynski σημείωσε ότι οι νομάδες αυτοί, προφανώς σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα της διατροφής τους, παρουσίασαν υψηλή συχνότητα εμφάνισης παχυσαρκίας, πρόωρης εκτεταμένης αθηροσκλήρωσης, συρρικνωμένων νεφρών, αποπληξίας, arcus senilis και ουρικής αρθρίτιδας.4,5 Πιο συγκεκριμένα, ο Kuczynski επιβεβαίωσε ότι:2

Εμφανίζουν αρτηριοσκλήρωση σε έντονο βαθμό και συχνά σε νεαρή ηλικία όπως φαίνεται από τα καρδιακά συμπτώματα, νευρικές διαταραχές, χαρακτηριστικές μεταβολές των περιφερειακών αγγείων, νεφροσκλήρωση και αποπληκτικές επιθέσεις. Ακόμη και σε άνδρες τριάντα δύο χρονών παρατήρησα arcus senilis.

Οι Νομαδικοί Κιργίζιοι Άνθρωποι των Πεδιάδων

O Kuczynski σύγκρινε τη διατροφή και την υγεία αυτών των νομαδικών ανθρώπων των πεδιάδων με Ρώσους χωριάτες, οι οποίοι είχαν χαμηλή συχνότητα εμφάνισης αυτών των καταστάσεων ενώ κατανάλωναν μια πολύ διαφορετική διατροφή. Η διατροφή τους βασιζόταν σε σούπα, ψωμί, τουρσιά, πατάτες, με πολύ λίγο κρέας, αλλά κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ.5 Σε σύγκριση με τους νομαδικούς ανθρώπους των πεδιάδων, ο Kuczynski επιβεβαίωσε σε σχέση με τους Ρώσους χωριάτες ότι:2

Επανειλημμένα, σε ηλικία περίπου εβδομήντα χρονών, δεν βρήκα σημάδια αρτηριοσκλήρωσης, arcus senilis κτλ.· ήταν άνδρες με νεανική εμφάνιση, χωρίς γκρι στα άφθονα ακόμη μαλλιά τους και με τη σεξουαλική τους λειτουργία ακόμη άθικτη. 

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υγεία των νομαδικών πληθυσμών, ο Don Matesz έχει δημοσιεύσει μια ενημερωτική ανασκόπηση καλύπτοντας τα υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας, καρδιαγγειακών νοσημάτων και καρκίνου μεταξύ των σύγχρονων, ακόμη σε μεγάλο βαθμό νομαδικών Μογγόλων που ακολουθούν δίαιτες πλούσιες σε ζωικές τροφές από ζώα που ανατράφηκαν σε οργανικούς βοσκότοπους.

ΟΙ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΟΙ

Το 1916, ο Cornelis D. de Langen παρατήρησε ότι οι ιθαγενείς Ιαβανέζοι, οι αυτόχθονες πληθυσμοί του Ινδονησιακού νησιού Ιάβα, οι οποίοι κατανάλωναν μια διατροφή η οποία ήταν «κυρίως φυτοφαγική με το ρύζι ως βασική τροφή, πολύ φτωχή σε χοληστερόλη και άλλα λιπίδια», είχαν πολύ χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης ορού και συχνότητας εμφάνισης στεφανιαίας νόσου.6 Αντίθετα, ο de Langen παρατήρησε ότι οι Ιαβανέζοι ομόλογοί τους που εργάζονταν ως φροντιστές σε Ολλανδικά επιβατηγά πλοία και κατανάλωναν παραδοσιακά Ολλανδικά τρόφιμα φορτωμένα με χοληστερόλη είχαν πολύ υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης ορού και συχνότητας εμφάνισης στεφανιαίας νόσου.7 Ο Blackburn σημείωσε σε σχέση με τα κλασικά ευρήματα του de Langen από τα Ινδονησιακά νοσοκομεία ότι:6

Ακολουθώντας αυτήν την κλινική εικόνα, επανεξέτασε 10 χρόνια διαγραμμάτων εισαγωγών και βρήκε μόνο 5 περιπτώσεις οξείας νόσου της χοληδόχου κύστης μεταξύ πολλών χιλιάδων ασθενών που πέρασαν από τους ιατρικούς θαλάμους και μόνο 1 περίπτωση χειρουργικής επέμβασης μεταξύ 70.000 εισαγωγών που ερευνήθηκαν. 

Μετά από αυτές τις παρατηρήσεις, ο de Langen δήλωσε σε σχέση με τη σπανιότητα της αγγειακής νόσου μεταξύ των Ιαβανέζων ότι:6

η θρόμβωση και η εμβολή, τόσο σοβαρές στην Ευρώπη, είναι ασυνήθιστες εδώ. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην εσωτερική παθολογία, αλλά και στις χειρουργικές επεμβάσεις, όπου ο χειρούργος δεν ανησυχεί για επίφοβες πιθανότητες μεταξύ των ιθαγενών ασθενών του. Από 160 μεγάλες λαπαροτομές και 5.578 παραδόσεις στους θαλάμους, δεν παρατηρήθηκε ούτε μία περίπτωση θρόμβωσης ή εμβολής.

Τα ευρήματα αυτά μοιάζουν πολύ με τις παρατηρήσεις από πάνω από 15.000 εγχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Νορβηγία κατά την περίοδο του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου οι μεταβολές στη συχνότητα εμφάνισης μετεγχειρητικής θρόμβωσης ήταν σύμφωνες με τις μεταβολές στη διαθεσιμότητα τροφών φορτωμένων με χοληστερόλη [επανεξετασμένο προηγουμένως]. Ο Blackburn σημείωσε επίσης σε σχέση με το πείραμα του de Langen το 1922, το οποίο θεωρείται ως το πρώτο πείραμα σίτισης για τη σχέση μεταξύ δίαιτας και χοληστερόλης ορού, ότι:6

…βρήκε μια μέση αύξηση 40 mg/dl στη χοληστερόλη σε 5 αυτόχθονες Ιαβανέζους, οι οποίοι μετατέθηκαν από μια φυτοφαγική κουζίνα με βάση το ρύζι σε μια δίαιτα 6 εβδομάδων πλούσια σε κρέας, βούτυρο και αυγά.

Τα ευρήματα αυτά αναπαράχθηκαν μετά από δεκαετίες σε εκατοντάδες από αυστηρά ελεγχόμενα πειράματα διατροφής, εδραιώνοντας ότι η διαιτητική χοληστερόλη και η ισοθερμιδική αντικατάσταση των σύνθετων υδατανθράκων και των ακόρεστων λιπαρών με κορεσμένα λιπαρά αυξάνει την LDL και την ολική χοληστερόλη στους ανθρώπους.8
Το 1908, ο Williams σημείωσε σε σχέση με τα ευρήματα των πρώτων γιατρών που εργάστηκαν στην Ινδονησία και τη σπανιότητα του καρκίνου μεταξύ των Ιαβανέζων ότι:9

…με κάποιο παράδειγμα κακοήθους όγκου σε έναν ιθαγενή να θεωρείται μεγάλη σπανιότητα.

ΟΚΙΝΑΒΕΖΟΙ

Το 1949, μια έρευνα της κυβέρνησης διαπίστωσε ότι στην Οκινάβα, που είναι γνωστό ότι έχουν την υψηλότερη συγκέντρωση αιωνόβιων στον κόσμο, ο πληθυσμός κατανάλωνε περίπου το 85% της συνολικής ενεργειακής πρόσληψης του από υδατάνθρακες, με τη γλυκοπατάτα να αποτελεί τη βασική τροφή. Η διατροφική έρευνα έδειξε επίσης ότι οι Οκιβανέζοι λάμβαναν περίπου το 9% της ενεργειακής τους πρόσληψης από πρωτεΐνη και λιγότερο από 4% της ενέργειας από όλες τις ζωικές τροφές συνδυαστικά (Πίνακας 1).10 Τα ευρήματα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με προηγούμενες διατροφικές έρευνες που χρονολογούνται από το 1879 και το 1919.11

Το 1946, ο Steiner εξέτασε αυτοψίες από 150 Οκιναβέζους, εκ των οποίων 40 ήταν ηλικίας μεταξύ 50 και 95. Σημείωσε μόνο επτά περιπτώσεις ελαφράς αορτικής αθηροσκλήρωσης, από τις οποίες όλες βρέθηκαν πάνω από την ηλικία των 66, και μόνο μία περίπτωση ασβεστοποίησης στις στεφανιαίες αρτηρίες. Το ίδιο έτος, ο Benjamin ανέφερε παρόμοια ευρήματα από μια μελέτη 200 αυτοψιών Οκιναβέζων.12
Ακόμη και το 1995, τα παρατηρούμενα ποσοστά στεφανιαίας νόσου και καρκίνων που συνδέονται με τη διατροφή, συμπεριλαμβανομένου του παχέος εντέρου, του προστάτη, του μαστού και των ωοθηκών, στην Οκινάβα δεν ήταν μόνο πολλές φορές χαμηλότερα από αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά ακόμη σημαντικά χαμηλότερα από αυτά της ηπειρωτικής Ιαπωνίας. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι αυτές οι ασθένειες προοδεύουν βραδέως και επομένως η πιο παραδοσιακή Οκιναβέζικη διατροφή που καταναλώθηκε αρκετές δεκαετίες πριν εξακολουθούσε να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και εκδήλωση αυτών των ασθενειών.13,14,15

ΠΑΠΟΥΑΝΟΙ ΝΕΟΙ ΓΟΥΙΝΕΑΤΕΣ

Οι Παπουανοί Νέοι Γουινεάτες παραδοσιακά τρέφονταν με μια φυτικά βασισμένη διατροφή, της οποίας πάνω από το 90% της διαιτητικής πρόσληψης παρείχε συνήθως μια σειρά από ποικιλίες γλυκοπατάτας. Καλλιεργούσαν επίσης μια σειρά από άλλες καλλιέργειες όπως καλαμπόκι, καθώς και ζαχαροκάλαμο το οποίο κατανάλωναν ως εκλεκτό έδεσμα. Μερικές φορές το χρόνο οργανώνονταν φαγοπότια με χοίρους, στα οποία όμως δεν καταναλωνόταν πάνω από 50 γραμμάρια χοιρινό. Μια διατροφική έρευνα των ορεσίβιων στην Παπούα Νέα Γουινέα εκτίμησε ότι οι υδατάνθρακες αντιπροσώπευαν το 94,6% της συνολικής ενεργειακής πρόσληψης, από τα υψηλότερα ποσοστά που έχουν καταγραφεί σε όλο τον κόσμο. Η συνολική πρόσληψη ενέργειας ήταν επαρκής, ωστόσο μόνο το 3% της πρόσληψης ενέργειας προερχόταν από πρωτεΐνη (25g για άνδρες και 20g για γυναίκες), και όμως δεν υπήρχαν στοιχεία διατροφικώς επαγόμενης έλλειψης πρωτείνης ή αναιμίας. Επιπλέον, ο πληθυσμός που ερευνήθηκε περιγράφηκε ως μυώδης, πολύ λεπτός και σε καλή φυσική και διατροφική κατάσταση.16,17 Επίσης, έπιναν «μαλακό» νερό, το οποίο θεωρείται παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Εκτιμήθηκε ότι το 73% των ανδρών και το 20% των γυναικών κάπνιζαν. Ακόμη, οι ορεσίβιοι περνούσαν έως και 12 ώρες μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο με καπνό λόγω κεντρικά τοποθετημένων κεντρικών φωτιών με ξύλα, με ελάχιστο εξαερισμό και χωρίς καμινάδα στα σπίτια, με αποτέλεσμα πολύ υψηλή έκθεση του πληθυσμού σε επικίνδυνο καπνό.16
Παρά τους καρδιακούς παράγοντες κινδύνου, όπως η υψηλή έκθεση σε καπνό και το μαλακό πόσιμο νερό, μια σειρά από συγγραφείς παρατήρησαν μια εξαιρετική σπανιότητα εμφάνισης αθηροσκλήρωσης, στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικών επεισοδίων ανάμεσα στους παραδοσιακούς Παπουανούς Νέους Γουινεάτες, αλλά σημείωσαν επίσης μια αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης παράλληλη με τη Δυτικοποίηση του έθνους. Το 1958, ο Blackhouse ανέφερε σχετικά με τις αυτοψίες 724 ατόμων μεταξύ 1923 και 1934 και δεν βρήκε στοιχεία εμφάνισης καρδιακής προσβολής και μόνο μια περίπτωση ελαφράς στένωσης των στεφανιαίων αρτηριών. Ωστόσο, έχει υποστηριχθεί ότι η μελέτη αυτή ήταν επιλεκτική, καθώς μόνο ένα μικρό τμήμα των αυτοψιών πραγματοποιήθηκε σε γυναίκες ή ηλικιωμένους. Το 1969, ο Magarey και άλλοι δημοσίευσαν μια έκθεση σχετικά με τα αποτελέσματα της αυτοψίας 217 αορτών και βρήκε μια μεγάλη σπανιότητα αθηροσκλήρωσης. Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι η συχνότητα και η σοβαρότητα της αθηροσκλήρωσης ήταν μικρότερη από οποιονδήποτε άλλον πληθυσμό που είχε ερευνηθεί προηγουμένως.18 Το 1973, οι Sinnett και Whyte δημοσίευσαν τα ευρήματα από μια έρευνα 779 ορεσίβιων, χρησιμοποιώντας ηλεκτροκαρδιογραφήματα μεταξύ άλλων μεθόδων, και βρήκαν ελάχιστα πιθανά στοιχεία στεφανιαίας νόσου, κανένα κλινικό στοιχείο διαβήτη, ουρικής αρθρίτιδας, νόσου του Parkinson ή εγκεφαλικού επεισοδίου.16
Για έναν πληθυσμό που είχε σχεδόν την υψηλότερη πρόσληψη υδατανθράκων από κάθε άλλο πληθυσμό, το να έχει επίσης σχεδόν τη χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης αθηροσκλήρωσης και διαβήτη που έχει καταγραφεί ποτέ υπογραμμίζει τη ζωτική σημασία των ιδιοτήτων συγκεκριμένων τροφών πλουσίων σε υδατάνθρακες για την υγεία. Τα ευρήματα αυτά αμφισβητούν επίσης ορισμένες υποθέσεις για «επαγόμενη από υδατάνθρακες δυσλιπιδαιμία», οι οποίες τονίζονται από ορισμένους ερευνητές που ίσως και σκόπιμα δεν λαμβάνουν πάντα σοβαρά υπόψη την ποιότητα των τροφών που είναι πλούσιες σε υδατάνθρακες.19
Το 1900, ο Sir William MacGregor ανέφερε στο Lancet σε σχέση με την παρατηρούμενη σπανιότητα του καρκίνου μεταξύ των ιθαγενών Παπουανών Νέων Γουινεάτων, δηλώνοντας ότι:20
Για εννιάμιση χρόνια ποτέ δεν είδα μία περίπτωση στη Βρετανική Νέα Γουινέα· αλλά στο τέλος αυτής της περιόδου σημειώθηκε ένα παράδειγμα σαρκώματος της κνήμης σε Παπουανό, ο οποίος είχε για επτά ή οκτώ χρόνια ζήσει μια σχεδόν Ευρωπαϊκή ζωή, τρώγοντας κονσερβοποιημένο Αυστραλιανό κρέας καθημερινά.
Το 1974, ο Clezy γνωστοποίησε τη σπανιότητα της θνησιμότητας από καρκίνο του παχέος εντέρου μεταξύ των Παπουανών Νέων Γουινεάτων, για την οποία το παρατηρούμενο ετήσιο ποσοστό ανά 100.000 ήταν 0,6 για τους άνδρες και 0,2 για τις γυναίκες. Τα ποσοστά αυτά ήταν 100 φορές χαμηλότερα από εκείνα πολλών ανεπτυγμένων κρατών κατά την ίδια χρονική περίοδο, αν και αυτό θα μπορούσε εν μέρει να εξηγείται από υποδιάγνωση.17
Ακόμη και σε πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία μετά από κάποιες μικρές αλλαγές προς μια πιο δυτική διατροφή, οι Παπουανοί Νέοι Γουινεάτες εξακολουθούσαν να έχουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά καταγμάτων του ισχίου στον κόσμο, το οποίο ο Frassetto και άλλοι παρατήρησαν ότι ήταν περισσότερο από 50 φορές χαμηλότερο από εκείνο των Σκανδιναβικών κρατών.21 Αν και οι ερευνητές αυτοί απέδωσαν τις παγκόσμιες διαφορές στα ποσοστά καταγμάτων του ισχίου στην αναλογία φυτικής με ζωική πρωτεΐνη, στοιχεία από προοπτικές μελέτες και τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές, καθώς και από πειραματικά ζωικά μοντέλα δείχνουν ότι το κορεσμένο λίπος μπορεί να έχει τουλάχιστον την ίδια, αν όχι ακόμη μεγαλύτερη συμβολή στην κακή υγεία των οστών.22,23,24,25,26

ΤΟΚΕΛΑΟΥΑΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΥΚΑΠΟΥΚΑΝΟΙ

Στο βίντεο που ακολουθεί, ο Plant Positive επανεξετάζει τη διατροφή και την υγεία των Τοκελαουανών και Πουκαπουκανών, των οποίων η διατροφή είναι πλούσια σε καρύδες, καθώς και τη διατροφή και την υγεία άλλων πληθυσμών από νησιά του Νότιου Ειρηνικού.

ΜΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ 1908 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Το 1908, o William Roger Williams δημοσίευσε μια εκτενή ανασκόπηση της ιατρικής βιβλιογραφίας και τεκμηριώσεων από ένα μεγάλο αριθμό πληθυσμών σε όλο τον κόσμο πριν από την ευρεία χρήση εντατικών γεωργικών πρακτικών. O Williams παρατήρησε ότι σε σύγκριση με τα κράτη με σαρκοφαγικές διατροφικές συνήθειες υπήρχε σημαντικά χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου μεταξύ των κρατών που διαβίωναν κατά κύριο λόγο με μια φυτικά βασισμένη διατροφή. Σημείωσε επίσης ότι εντός των κρατών με σαρκοφαγικές διατροφικές συνήθειες, οι ομάδες που απείχαν σε μεγάλο βαθμό από τις ζωικές τροφές, όπως καλόγριες, μοναχοί, δούλοι και τρόφιμοι φυλακών είχαν μια παρόμοια χαμηλή συχνότητα εμφάνισης καρκίνου.9
Ο Williams αναφέρθηκε στα ποσοστά καρκίνου στην περιοχή που κατοικούνταν από τους Gaucho των Αργεντίνικων Pampas, άλλος ένα νομαδικός πληθυσμός που τρέφονταν κυρίως με ζωικές τροφές από ζώα που ανατράφηκαν σε βιολογικούς βοσκότοπους, σημειώνοντας ότι:9

Ο καρκίνος είναι πιο συνηθισμένος στην Αργεντινή, η οποία περιλαμβάνει την περιοχή Pampas που κατοικείται από τους Gauchos, οι οποίοι εδώ και μήνες συντηρούνται εξ ολοκλήρου με βόειο κρέας και δεν αγγίζουν ποτέ το αλάτι, σε σχέση με άλλα μέρη της Νότιας Αμερικής. Από την άλλη πλευρά, ανάμεσα στους ιθαγενείς της Αιγύπτου, οι οποίοι έχουν φυτοφαγικές συνήθειες και καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες αλατιού, ο καρκίνος είναι σχεδόν άγνωστος.

Οι Νομαδικοί Αργεντίνοι Gaucho

Τα ευρήματα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με τις σύγχρονες ανασκοπήσεις από εξέχοντες υγειονομικές αρχές, συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης από την ομάδα εμπειρογνωμόνων του World Cancer Research Fund που παρήγαγαν πολλά πειστικά στοιχεία ότι το κόκκινο κρέας είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο και ότι οι φυτικές ίνες παρέχουν σημαντική προστασία [επανεξετασμένο προηγουμένως]. Ωστόσο, τα ευρήματα αυτά εγείρουν ερωτήματα ως προς το αν η φυτικά βασισμένη διατροφή των Αιγυπτίων που επικεντρωνόταν στο σιτάρι παρείχε σημαντική προστασία έναντι ευαίσθητων καρκίνων στο αλάτι. Όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ομάδων της Αιγύπτου, ο Williams ανέφερε από μια δημοσίευση το 1902 στο British Medical Journal που είχε συγγράψει ο Dr. F. C. Madden του Καΐρο ότι:9

Η κοινή γνώμη μεταξύ των ιατρών στην Αίγυπτο είναι ότι ο καρκίνος δεν βρίσκεται ποτέ, είτε σε αρσενικά ή θηλυκά, ανάμεσα στις μαύρες φυλές της χώρας. Αυτές περιλαμβάνουν τους Βερβερίνους και τους Σουδανούς, οι οποίοι είναι όλοι Μουσουλμάνοι και ζουν σχεδόν εξ ολοκλήρου με φυτοφαγική διατροφή. Ο καρκίνος είναι αρκετά κοινός, ωστόσο, μεταξύ των Αράβων και των Κοπτών, οι οποίοι ζουν και τρώνε με τον τρόπο των Ευρωπαίων.

Ο Williams παρατήρησε επίσης ότι οι αυξήσεις στη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου σε πληθυσμούς συνέπεσαν με αυξήσεις στην πρόσληψη ζωικών τροφών. Για παράδειγμα, σε σχέση με την παρατηρούμενη αύξηση της εμφάνισης καρκίνου μεταξύ των Ιθαγενών Αμερικανών μετά την απόκτηση ευκολότερων μέσων για να κυνηγούν βουβάλια, ο Williams επιβεβαίωσε:9

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στην πρωτόγονη κατάστασή τους οι άγριοι δεν είχαν άλογα και πυροβόλα όπλα· κατά συνέπεια, δεν ήταν εύκολο για αυτούς να σκοτώσουν βουβάλια, από τα οποία εξαρτώνταν κυρίως για την επιβίωσή τους· ως εκ τούτου, στην πρωτόγονη κατάστασή τους, τρέφονταν γενικά λιγότερο καλά από ότι μετά την επαφή με τους λευκούς, όταν και αποκτώντας άλογα και πυροβόλα όπλα διασφάλισαν μια σταθερή προμήθεια από τα αγαπημένα τρόφιμά τους [συμπίπτοντας με μια αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου].

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ

Το 1903, ο John Harvey Kellogg, ιδρυτής της εταιρείας Kellogg, υποστήριξε:27
Ο Dr John Bell, ο οποίος ήταν περίπου εκατό χρόνια πριν [τώρα διακόσια χρόνια πριν] καθηγητής σε κορυφαίο κολέγιο στο Λονδίνο, έγραψε ότι μια προσεκτική προσήλωση σε μια φυτοφαγική διατροφή έτεινε να προλαμβάνει τον καρκίνο. Ανέφερε επίσης ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα άτομα που είχαν ήδη αποκτήσει καρκίνο είχαν θεραπευτεί από την προσκόλληση σε μια διατροφή χωρίς σάρκες. Όταν διάβασα αυτό το βιβλίο δεν συμφώνησα με το συγγραφέα· νόμιζα ότι έσφαλε· αλλά έχω σταδιακά αρχίσει να πιστεύω ότι αυτά που λέει για το θέμα αυτό είναι αλήθεια.
Αυτά τα ευρήματα είναι συνεπή με την τρέχουσα Prostate Cancer Lifestyle Trial του Dr. Dean Ornish, η οποία έχει ήδη αποφέρει σημαντικά ενδεικτικά στοιχεία αναστροφής της ανάπτυξης του καρκίνου του προστάτη.28 Τα ευρήματα αυτά συνάδουν επίσης με πειράματα που δείχνουν ότι ο διαιτητικός περιορισμός της μεθειονίνης, που συνήθως συναντάται σε μεγαλύτερη ποσότητα και βιοδιαθεσιμότητα σε ζωικές τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες σε σύγκριση με μη επεξεργασμένες φυτικές τροφές, μπορεί να εμποδίσει, ακόμη και να αναστρέψει την ανάπτυξη ανθρώπινου όγκου σε μοντέλα ζώων και σε καλλιέργεια [επανεξετασμένο προηγουμένως].
Δημοσιεύσεις που παράγουν στοιχεία υποχώρησης της αθηροσκλήρωσης σε ανθρώπους χρονολογούνται από τις περιόδους που ακολουθούν τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους στη Σκανδιναβία και τις πρώην κομμουνιστικές χώρες της Ευρώπης, όπου μια σειρά από ερευνητές βρήκαν μια τάση μεταξύ των μεταβολών στην πρόσληψη τροφών φορτωμένων με χοληστερόλη σε περιόδους έλλειψης τροφίμων στον πόλεμο και των μεταβολών όσον αφορά τη σοβαρότητα της αθηροσκλήρωσης κατά την αυτοψία [επανεξετασμένο προηγουμένως]. Αρκετές δεκαετίες αργότερα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 και του ’70 πειράματα που περιλάμβαναν μέτριες αλλαγές στη διατροφή και στον τρόπο ζωής ή φάρμακα παρήγαγαν τα πρώτα αγγειογραφικά στοιχεία μέτριας υποχώρησης της αθηροσκλήρωσης.29
Σε πειραματικά μοντέλα ζώων, τα πρώτα ενδεικτικά στοιχεία υποχώρησης της αθηροσκλήρωσης προήλθαν από μοντέλα με κουνέλια που παράχθηκαν από τον Anichkov και συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920. Ξεκινώντας από το 1957, παράχθηκαν πολύ πιο σημαντικά στοιχεία υποχώρησης σε κουνέλια και στη συνέχεια αναπαράχθηκαν σε μια σειρά από άλλα είδη, συμπεριλαμβανομένων των μη ανθρώπινων πρωτευόντων.30,31
Το 1970, ο Armstrong και άλλοι δημοσίευσαν την πρώτη μελέτη που παρήγαγε σημαντικά στοιχεία υποχώρησης της αθηροσκλήρωσης σε μη ανθρώπινα πρωτεύοντα. Ο Armstrong και άλλοι προκάλεσαν σοβαρή αθηροσκλήρωση αποδεδειγμένη με αυτοψία σε πιθήκους Rhesus, παρόμοια με την ανθρώπινη αθηροσκλήρωση, ταΐζοντας τους με μια δίαιτα με 40% της ενέργειας από κρόκους αυγών για 17 μήνες. Οι κρόκοι αυγών κατόπιν αφαιρέθηκαν από τη δίαιτα των εναπομείνοντων πιθήκων και αντικαταστάθηκαν είτε με τροφή πλούσια σε λινελαϊκό οξύ είτε με τροφή πλούσια σε ζάχαρη για τρία χρόνια, μειώνοντας τη χοληστερόλη ορού σε 140 mg/dl με αποτέλεσμα σημαντική υποχώρηση της αθηροσκλήρωσης.29,32 Αυτά τα αποτελέσματα αναπαράχθηκαν αργότερα σε πάνω από δώδεκα πειράματα σε διάφορα είδη πρωτευόντων, στα οποία προκλήθηκε σοβαρή αθηροσκλήρωση με τη σίτιση δίαιτας πλούσιας σε διαιτητικής χοληστερόλης και κορεσμένων λιπαρών και στη συνέχεια η διαδικασία αναστράφηκε είτε με την αφαίρεση αυτών των αθηρογόνων συστατικών, είτε με άλλα μέσα που μείωσαν σημαντικά τη χοληστερόλη ορού.31
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι Dr. Dean Ornish και Dr. Caldwell Esselstyn άρχισαν να αναστρέφουν την αθηροσκλήρωση και κυρίως μείωσαν σημαντικά τον αριθμό των επαναλαμβανόμενων καρδιακών επεισοδίων στους συμμετέχοντες που τήρησαν μια φυτικά βασισμένη διατροφή και άλλες τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής τους.33,34,35,36 Πιο πρόσφατα, ο Dr. Esselstyn αναπαρήγαγε τα αρχικά ευρήματά του σε περίπου 200 συμμετέχοντες σε περίοδο μιας δεκαετίας, με τα αποτελέσματα (των οποίων η δημοσίευση είναι σε αναμονή) να δείχνουν εκπληκτικό ποσοστό επιτυχίας μείωσης κατά 99,5% στην επανεμφάνισης καρδιακών επεισοδίων [επανεξετασμένο προηγουμένως].

O Caldwell Esselstyn για το πως να κάνουμε τις καρδιακές προσβολές παρελθόν

Περισσότερα