Συνταγή για: 6 μερίδες
Υλικά για τη σαλάτα:
Κομμένο λωρίδες μαρούλι: 1 μικρό
Κομμένη μεγάλους κύβους ντομάτα: 1 μεγάλη
Ρόκα: 1/2 ματσάκι
Κομμένο κύβους αγγούρι: 1 μικρό
Κομμένο ροδέλες κρεμμύδι ξερό: 1 μέτριο
Κομμένη φέτες πιπεριά: 1 μικρή
Κομμένο λεπτές λωρίδες καρότο: 1 μικρό
Κομμένα λεπτές φέτες μανιτάρια: 2 μέτρια
Κομμένα λεπτές φέτες ραπανάκια: 3 μέτρια
Υλικά για τη βινεγκρέτ:
Λευκό μπαλσάμικο ξύδι: 2 κουταλιές (εγώ θα προτιμούσα αντί ξύδι να βάλω φρέσκο χυμό λεμονιού)
Ελαιόλαδο: 4 κουταλιές
Αλάτι, άσπρο πιπέρι: όσο σας αρέσει
Οδηγίες:
1. Βάζετε σε σαλατιέρα όλα τα λαχανικά και σαλατικά και τα ανακατεύετε.
2. Σε βαζάκι, χτυπάτε καλά, όλα τα υλικά για τη βινεγκρέτ. Περιχύνετε τη σαλάτα, ανακατεύετε και σερβίρετε.
Συνταγή τροποποιημένη, την βρήκα στο www.radicio.com
Ρεπάνι
Το ρεπάνι κοινώς γνωστό και ως ραπάνι είναι μονοετές ή διετές φυτό του γένους Ράφανος και ανήκει στην οικογένεια των Κραμβοειδών (Brassicaceae).
Η χρήση του ραπανιού, που στην αρχαιότητα ήταν γνωστό ως ραφανίδα (Θεόφραστος), αναφέρεται στη θεραπευτική από πολλούς αρχαίους συγγραφείς. Το συνιστούσαν σαν ορεκτικό, αντιβηχικό, για τη διάλυση νεφρολίθων, χολόλιθων, σαν φάρμακο κατά της υδρωπικίας, του ερυσιπέλατος, της αρθρίτιδας, των ηπατικών παθήσεων, κτλ. Το όνομα ραφανίς (ραπάνι) είναι πιθανό να προέρχεται από σύντμηση των λέξεων ραδίως - φαίνεσθαι, εξαιτίας της γρήγορης ανάπτυξης του φυτού.
Καλλιεργείται για τη σαρκώδη ρίζα του σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.
Ο βλαστός του έχει διατομή σε σχήμα δίσκου, όπως του καρότου και των τεύτλων.
Τα φύλλα του είναι τριχωτά, συνήθως ακέραια και φύονται σαν ρόδα κοντά στο δίσκο.
Η σαρκώδης ρίζα του (ριζοκόνδυλος) έχει σχήμα σφαιρικό ή κωνικό και μακρύ ανάλογα με την ποικιλία.
Το χρώμα της ρίζας ποικίλει από λευκό , κόκκινο, ροζ και πορφυρό .Το βάρος της είναι από μερικά γραμμάρια και φτάνει μέχρι 1 κιλό στη ποικιλία dalkon της Ιαπωνίας.
Τα ρεπάνια είναι ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες. Οι διάφορες ποικιλίες διακρίνονται σε ανοιξιάτικες πού δίνουν ριζοκόνδυλους για λίγο χρόνο και 30 περίπου μέρες μετά τη σπορά. Η γεύση τους είναι ήπια καυστική.
Τυπικά καλοκαιρινές που δίνουν ριζοκόνδυλους για αρκετό χρονικό διάστημα και 40-50 μέρες μετά τη σπορά.
Χειμωνιάτικες που οι ρίζες τους αναπτύσσονται αργά , έχουν πιο καυτερή γεύση.
Η σπορά των ρεπανιών αρχίζει από την Άνοιξη και συνεχίζεται κάθε 10 μέρες για να υπάρχει συνεχής παραγωγή.
Όταν αποκτήσουν μέγεθος κατάλληλο τότε ξεριζώνονται και στέλνονται στο εμπόριο.
Τα ρεπάνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και έχουν πολλές φυτικές ίνες συμβάλλοντας στην κινητικότητα του εντέρου. Τρώγονται ωμά και σε σαλάτες είναι δε περίφημο ορεκτικό λόγω της πικάντικης γεύσης τους.
Υπάρχουν κάποιες ποικιλίες λιγότερο γνωστές στην Ελλάδα που δεν καλλιεργούνται για τη ρίζα τους αλλά για τα φύλλα τους και τους καρπούς τους και τρώγονται κυρίως στις περιοχές της Ασίας.
Βικιπαίδεια
Βλ. Επίσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου