Όταν οι θεοί έπλασαν τον άνθρωπο, έδωσαν για μοίρα του τον θάνατο, την αιώνια ζωή την κράτησαν για τον εαυτό τους. Αυτό ίσχυε για τα παλιά χρόνια, σήμερα δεν ισχύει, διότι τη σημερινή ανθρωπότητα την έπλασαν όχι οι θεοί, αλλά οι παπάδες και οι επιστήμονες. Όταν οι παπάδες κ οι επιστήμονες έπλασαν τον σημερινό άνθρωπο, όχι μόνο μοίρα θανάτου οικτρού του έδωσαν αλλά κ του στέρησαν κάθε τι που θα μπορούσε να του δώσει δύναμη, του χάρισαν κάθε τι που τον κάνει αδύναμο. Γι' αυτό, ό,τι μπορεί να δυναμώσει την ανθρωπότητα, ούτε από παπά θα το ακούσετε ούτε από επιστήμονα. Και δεν αναφέρομαι ειδικά στους Χριστιανούς παπάδες, αναφέρομαι σε όλων των θρησκειών σε αυτήν την εποχή.
Όταν η επιστήμη από την θρησκεία χωρίζεται, δεν είναι επιστήμη, όταν η θρησκεία από την επιστήμη χωρίζεται, δεν είναι θρησκεία. Όπως ο ταχυδακτυλουργός αποσπά την προσοχή του θεατή να μη δει το κόλπο, έτσι κ η σημερινή πολιτιστική ηγεσία εξετάζει ποικιλοτρόπως την ωφελιμότητα των τροφών ώστε η ουσία να περνά απαρατήρητη: εδώ πρόκειται για τον πλέον ειδεχθή φόνο! Δεν υπάρχει εντολή ανώτερη από το ου φονεύσεις! Στη φύση φόνος δεν υπάρχει, κ όμως ο άνθρωπος τον ειδεχθέστατο φόνο έχει δικαιολογήσει. Ζώων φόνο, καμιά θρησκεία δεν δικαιολογεί. Του Θεού οι θρησκείες όλες απαγορεύουν τον φόνο ζώων.
Κατά των παπάδων τη θρησκεία τα ζώα μπορεί να μην έχουν ψυχή, γι' αυτό κ των ζώων ο φόνος δεν είναι φόνος! Όμως κατά την Αγία Γραφή του κάθε ζώου η ψυχή κατοικεί στο αίμα του. "ψυχή ου βρωθήσεται μετά των κρεών", που θα πει: απαγορεύεται να φαγωθεί η ψυχή (του ζώου) μαζί με το κρέας. Αυτό σημαίνει ότι τα ζώα έχουν ψυχή. Γι' αυτό κ κάποιοι εξυπνότεροι υποστηρίζουν ότι γαρίδες κ στρείδια κ άλλα τέτοια δεν έχουν αίμα, άρα είναι νηστίσιμα. Στην πραγματικότητα τα ασπόνδυλα ζώα ναι μεν δεν έχουν αίμα κόκκινο, αλλά έχουν αίμα άλλου χρώματος, είναι κι αυτά ζώα, άρα κ αυτών ο φόνος είναι φόνος. Βεβαίως χειρότερος είναι ο φόνος των σπονδυλωτών, ακόμη χειρότερος εκείνων που αναπνέουν αέρα, ακόμη χειρότερος εκείνων που προσφέρουν γάλα, γίνονται έτσι θετές μητέρες μας, κ ακόμη χειρότερος ο φόνος των βοδιών που ίσως δεν είναι πρότυπα εξυπνάδας, αλλά είναι ζώα γεμάτα βαθιά αγάπη. Ακόμη χειρότερος είναι ο φόνος των ανθρώπων, εκτός αν είναι σε πόλεμο για το δίκαιο. Άνθρωπος να μετάσχει φόνου κ να μην τιμωρηθεί, ποτέ δεν έγινε κ ούτε θα γίνει. Κ νεκρά τα ζώα είναι εύκολο να μας εκδικηθούν, δια της εξής οδού:
Όπως το κάθε τι που σαπίζει γεμίζει μύγες, έτσι κ κάθε σάρκα που πεθαίνει γεμίζει κακά δαιμόνια. Στου φονευμένου ζώου την σάρκα κ το αίμα κατοικούν κακά δαιμόνια, μέσω της τροφής μπαίνουν στον άνθρωπο κ τον παρασέρνουν στο κακό. Αυτό το δείχνει η ίδια η ζωή, κ το βλέπει καθένας που παρατηρεί.
Από τη φονο-φαγία κάθε άνθρωπος δεν πλήττεται με τον ίδιο τρόπο. Ο καθένας όπου είναι αδύναμος, εκεί πλήττεται. το σκοινί όπου είναι λεπτό (φαγωμένο), εκεί κόβεται. Κάποιοι την κακοτυχία απωθούν με τη βία (η οποία κακοτυχία ως τιμωρία τους έρχεται), τότε κι αυτή η βία στα αμαρτήματά τους προστίθεται, ώσπου όλα μαζεμένα τα πληρώνουν. Αυτά δεν χρειάζεται να τα πει κανένα βιβλίο, τα λέει η ίδια η ζωή, κ όποιος παρατηρεί τα βλέπει.
Κ όποιος δεν θέλει να παρατηρήσει, παραβλέποντας όλη την υπόλοιπη Βίβλο, αντιτάσσει ότι τον άνθρωπο τον κάνει ακάθαρτο όχι εκείνο που μπαίνει αλλά εκείνο που βγαίνει από το στόμα. ο Χριστός είπε έτσι, λένε.
Ο Χριστός τι επακριβώς είπε, μονάχα ο Θεός το ξέρει. Δέχομαι ότι αυτό όντως ο Χριστός το είπε. Ναι αλλά πρέπει να δούμε κ τι εννοούσε κ γιατί το είπε. Επειδή πολλοί καλύπτουν την πονηρία τους με το προσωπείο της νηστείας, ήθελε αυτό το προσωπείο να αφαιρέσεις. Πράγματι κάποιοι προσποιούνται ότι νηστεύουν (ή κ στ' αλήθεια νηστεύουν) για να κρύψουν την κακία τους (Βλέπε «νηστεύω δίς του σαββάτου» που έλεγε ο φαρισαίος). Ενώ άλλοι με αληθινά "καλή ψυχή" παραμελούν τη νηστεία. Δηλαδή η νηστεία ή μη νηστεία δεν φανερώνει την "καλοσύνη" ή "κακία" του ανθρώπου.
Σας βεβαιώνω, δεν υπάρχει κανένας κακός άνθρωπος που να απέχει από φονευμένη σάρκα, μπορεί να το παίζει φυτοφάγος, αλλά δεν είναι. Όποιος άνθρωπος γνωρίζει το Νόμο του Θεού κ αγαπά τη ζωή, απέχει από κρέας φονευμένου ζώου όπως κ από αλκοόλ κ από δηλητήρια.
Μήπως επειδή το αλκοόλ όταν το πίνουμε πηγαίνει όχι στην καρδιά αλλά στο στομάχι, επιτρέπεται να γίνουμε αλκοολικοί? Ή μήπως είναι αθώο να παίρνουμε ναρκωτικά, είτε από το στόμα, είτε με την εισπνοή, είτε με ενέσεις? - Τα αινέσιμα ναρκωτικά πάνε στο αίμα, και με το αίμα ίσια στην καρδιά κ στον εγκέφαλο. Ναι, αλλά κ από το στόμα ό,τι λαμβάνεται πηγαίνει σε ολόκληρο το σώμα, κ στο αίμα κ στην καρδιά κ στο εγκέφαλο. Ομοίως κ ό,τι αναπνέουμε. Γι' αυτόν το λόγο, όταν από το στόμα εισέρχεται τροφή ακάθαρτη, η τροφή γεμάτη δαιμόνια κακά παρασέρνει στο κακό τον άνθρωπο. Κ έτσι το εκ του στόματος εισερχόμενο ακάθαρτο έχει συνέπεια κ να βγαίνουν από το στόμα λόγια ακάθαρτα.
Τα πρώτα ακάθαρτα λόγια είναι ότι δικαιούμαστε να σκοτώνουμε τα ζώα, ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή, ότι το να αγγίζεις κ να τρως φονευμένη σάρκα δεν είναι αμαρτία. Βγαίνοντας αυτά τα λόγια από το στόμα σου κ έπειτα άλλα, γίνεσαι κανονικά κ με το νόμο ακάθαρτος. Ο Θεός είναι "ο Θεός των πνευμάτων κ πάσης σαρκός", με άλλα λόγια ο Θεός είναι η ζωή όλων των όντων, κ όταν λες ότι το ζώο δεν έχει ζωή για να μπορείς να το σκοτώσεις, αμαρτάνεις όχι προς το ζώο, αλλά προς τη ζωή, δηλαδή προς τον Θεό τον ίδιο. Με απλά λόγια, επιτιθέμενος στη ζωή επιτίθεσαι στο Θεό τον ίδιο, γιατί ο Θεός ζωή είναι. Κ το ζώο έχει ζωή, γι' αυτό το λένε ζώο, ή ζωντανό.
Δεν είναι ψέμα, αληθινά ο άνθρωπος δεν γίνεται ακάθαρτος επειδή τρώει κρέας. Γίνεται ακάθαρτος επειδή τρώγοντας την φονευμένη σάρκα γίνεται ηθικός αυτουργός ειδεχθέστατου φόνου. Κ λέω ειδεχθέστατου, γιατί ακόμη κ οι φανατικοί κρεοφάγοι δεν θα έτρωγαν κρέας πια αν έβλεπαν με τι τρόπο θανατώνονται τα ζώα κ προπάντων τα βοοειδή στα ελληνικά σφαγεία.
Αλλά αν στο Χριστό πιστεύετε, πρέπει κ στου Θεού το Νόμο να πιστεύετε, αφού ο Χριστός δεν ήρθε να καταργήσει το Νόμο, αλλά να εξηγήσει το πραγματικό του νόημα. Γι' αυτό είπε: έχουσι τον Νόμον και τους Προφήτας. ακουσάτωσαν αυτών. Ο άπιστος άνθρωπος απαντά: ο Νόμος και οι Προφήτες δεν αρκούν, ο άνθρωπος χρειάζεται να δει κ νεκρό να ανασταίνεται. Η αλήθεια είναι: όποιος δεν πιστεύει το Νόμο κ τους προφήτες, ούτε και νεκρό αναστημένο θα πιστέψει. Γι' αυτόν το λόγο, όποιος λέει ότι πιστεύει στην Ανάσταση του Χριστού κ δεν πιστεύει στο Νόμο που προ Χριστού δόθηκε, είναι ο αίσχιστος ψεύτης. Ο Νόμος που προ Χριστού σε όλους τους ανθρώπους, σε όλους τους λαούς αποκαλύφθηκε, λέει ότι φονευμένου ζώου βρώση γεμίζει τον άνθρωπο δαιμόνια κακά κ του δίνει κακοτυχία. Γι' αυτό όλοι οι λαοί περιόριζαν την κρεοφαγία. Ακόμη κ της Αυστραλίας οι ιθαγενείς που γενικά η επιβίωσή τους στην κρεοφαγία βασιζόταν, σε πολλές περιπτώσεις (π.x. στους μέλλοντες να μυηθούν) επέβαλλαν νηστεία από κρέας.
Και καλά, ο Χριστός είπε πως όχι το εκ του στόματος εισερχόμενο αλλά το εξερχόμενο μιαίνει τον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Χριστός δεν ήταν που σαράντα ολόκληρες μέρες μέσα στην έρημο νήστεψε; Αν εκείνος, που ήταν Θεός, χρειάστηκε να νηστέψει σαράντα μέρες, εμείς οι κοινοί άνθρωποι δεν έχουμε ανάγκη να νηστεύουμε; Ή μήπως θα μου πείτε "δεν είχε ανάγκη να νηστέψει". Τότε γιατί νήστεψε; - για να δώσει το παράδειγμα. Αφού τέτοιο παράδειγμα μας έδωσε, σεβάσου το κ μιμήσου το αν είσαι Χριστιανός
Όλοι οι λαοί που ήταν υποχρεωμένοι να τρώνε κρέας για να ζήσουν, με κάθε είδους τελετουργικά λόγια κ έργα ζητούσαν να μην τους καταλογισθεί φόνος ζώων. (Όχι μόνο τελετουργικά αλλά κ συναισθηματικά. Όπως ο Ινδιάνος προς το ελάφι: Με θλίβει, μικρέ αδερφέ, που αναγκάσθηκα να σε σκοτώσω. γιατί τα παιδιά μου πεινάνε. Σε τιμώ ωστόσο για την ομορφιά σου, για τη γρηγοράδα σου...).
Οι σημερινοί, που έχουν πολλά άλλα αγαθά ώστε να ζουν κ χωρίς κρέας, τρώνε ζώα ειδεχθώς φονευμένα χωρίς καθόλου τύψεις. Το ότι τα τρώνε χωρίς τύψεις, δεν έχει συνέπεια να γλυτώνουν την τιμωρία. Από της ειδεχθούς ζωοκτονίας την ασύδοτη κρεοφαγία η χώρα μας κ γενικότερα ο κόσμος έχει γεμίσει δαιμόνια εχθρικά, όλοι οι άνθρωποι στο κακό κατρακυλάνε, η δυστυχία γίνεται γενική κ καθολική, συνάμα οι άνθρωποι αναισθητοποιούνται κ το καλό δεν είναι πια επιθυμητό.
Αυτή η κατάντια εισάγεται κυρίως μέσω της κρεοφαγίας ειδεχθούς ζωοκτονίας. Η ζωοκτονία κ η ακάθαρτη βρώση τρέφουν κάθε είδους κακία, από την κακία αδικία, από την αδικία κακοτυχία (ως τιμωρία), φαύλος κύκλος. Η εποχή μας έχει κ άλλες πληγές: την πορνεία, τα πάσης φύσεως ναρκωτικά (συμπεριλαμβανομένου του αλκοόλ κ του καπνού), τα τυχερά παιχνίδια. Όμως κ αυτά ακόμη δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν χωρίς τον ανόσιο φόνο των ζώων.
Άν οι άνθρωποι έπαυαν να φονεύουν κ να τρώνε ακάθαρτες σάρκες, τότε τα άλλα κακά (πορνεία, μαστούρα κ τζόγος) θα σταματούσαν αυτόματα. Γιατί δεν θα υπήρχαν μέσα στους ανθρώπους τα δαιμόνια που τους σπρώχνουν στο κακό.
Τώρα θα πείτε: "καλά, ζωοκτονία κ στη φύση δεν γίνεται? Αφού η φύση όρισε να φονεύονται τα ζώα, τότε γιατί είναι κακό?".
Στην πραγματικότητα, στη φύση φόνος δεν υπάρχει. Τα πρώτα ζώα όλα ήταν φυτοφάγα, σαρκοφάγα δεν υπήρχαν (αφού δεν προϋπήρχε βορά γι' αυτά. άρα, όλα τα ζώα φυτοφάγα ήταν). Όταν κάποια ζώα πέθαιναν, κάποια άλλα άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα πτώματα. Αυτό δεν ονομάζεται ζωοκτονία. Υστερότερα, κάποια (φυτοφάγα) που είχαν συνηθίσει να τρώνε πτώματα, όταν δεν τα εύρισκαν έτοιμα άρχισαν να σκοτώνουν ζώα κ να τα τρώνε. αυτό είναι ζωοκτονία?
Στην πραγματικότητα όχι! Στη φύση, όταν ενός ζώου η ζωτική δύναμη εξαντλείται, τότε το ζώο πέφτει θύμα. αιτία δεν είναι ο θύτης, είναι η εξάντληση της ζωτικής δύναμης. Ο θύτης είναι όχι η αιτία, αλλά το μέσον. γι' αυτό στη φύση ο θύτης δεν είναι φονιάς. Ό,τι χάνει τη ζωτική του δύναμη, γίνεται βορά, γιατί στη φύση τίποτε δεν επιτρέπεται να πάει χαμένο.
Όταν ένα πλάσμα ή ένας πληθυσμός υπερεκτείνεται, τότε η ζωτική του δύναμη μειώνεται έως που εξαντλείται, έτσι το σώμα μερικώς ή ολικώς εγκαταλείπεται, κ το κενό το εκμεταλλεύεται κάποιο άλλο πλάσμα. Αυτό που στη φύση μοιάζει φόνος, είναι απλώς μηχανισμός ελέγχου της υπερβολικής αύξησης.
Ο σημερινός άνθρωπος είναι ο ίδιος μιά τερατώδης υπεραύξηση. Η φύση με κάθε μέσο αγωνίζεται να καταστείλει την υπεραύξησή του, κ όμως ο άνθρωπος με κάθε τρόπο τη φύση αδικώντας εξακολουθεί να υπεραυξάνεται. Γι' αυτό, ενώ στη φύση φονιάς δεν υπάρχει, ο σημερινός άνθρωπος είναι μέγιστος φονιάς της φύσης. Όσο περισσότερο ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται, τόσο περισσότερο θα αδικεί ο "επάνω" άνθρωπος τον "κάτω" άνθρωπο κ ο "κάτω" άνθρωπος την φύση.
Οι παλαιοί άνθρωποι που ο πληθυσμός τους δεν υπερέβαινε τα όρια της φύσης, σκοτώνοντας ζώα για να ζήσουν, στην πραγματικότητα δεν σκότωναν. συμπεριφέρονταν όπως τα ζώα - θύτες. Των παλαιών ανθρώπων το κυνήγι δεν έχει απολύτως καμιά ομοιότητα. με των σημερινών την ειδεχθέστατη ζωοκτονία. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Όταν οι παλαιοί κυνηγούσαν, έπαιζαν τίμιο παιχνίδι. Τα ζώα τα άφηναν να ζουν ελεύθερα κ κατά την φύση τους. Όταν τα κυνηγούσαν, τα ζώα είχαν τη δυνατότητα να ξεφύγουν. υπέκυπταν μόνο εκείνα που η ζωτική τους δύναμη είχε εξαντληθεί. Οι άνθρωποι έπαιρναν ό,τι η φύση χάριζε, και δεν έκλεβαν ό,τι η φύση δεν έδινε.
Ενώ η σημερινή ζωοκτονία έχει διαστάσεις μέγιστου εγκλήματος. Τεχνητή την έχουμε κάνει την ζωή και την ίδια την γέννηση των ζώων. Τεχνητή αναπαραγωγή, τεχνητή διατροφή, περιορισμός κινήσεων στον ελάχιστο χώρο του στάβλου, φάρμακα, ορμόνες, με λίγα λόγια (αν μπορεί να ονομασθεί: ζωή) εντελώς αφύσικη κ ανελεύθερη. Κ σαν να μην έφθανε αυτό, η πλέον ανόσια θανάτωση:
Εδώ κ πολλά χρόνια στα ελληνικά σφαγεία τα σφάγια δεν σφάζονται. Θανατώνονται με ένα μηχάνημα σαν τουφέκι που δεν εκτοξεύει τίποτε, αλλά κινεί ένα σίδερο που χτυπά τα ζώα στο κούτελο. μ' αυτόν τον τρόπο, που η Αγία Γραφή αυστηρός απαγορεύει, αφού χτυπηθούν μέχρι να ξεψυχήσουν πολλή ώρα μαρτυρικώς περνά, όχι μόνο το αίμα δεν προσφέρεται κ δεν χύνεται, αλλά κ γεμίζει με του ζώου το μαρτύριο: γεμίζει πόνο, πανικό, κ μίσος. κ αυτά τα πάθη, πόνος, πανικός κ μίσος, με το κρέας μπαίνουν σε όποιον τα τρώει. Επιπλέον το φονευμένο κρέας γεμίζει δαιμόνια, κ σε όποιον τρώει το κρέας καταλογίζεται ο φόνος του ζώου.
Όταν η ζωοκτονία ή η κρεοφαγία γίνεται σε ιδιαζόντως απαγορευμένες μέρες, τα αποτελέσματα στον εσθίοντα είναι δραματικά: συχνά κ άνθρωποι τη ζωή τους χάνουν, ή παθαίνουν ανεπανόρθωτες ζημιές. Και τότε στην άγνοιά τους μέσα αναρωτιούνται τι αμαρτίες πληρώνουν. Νομίζουν ότι αμαρτία είναι μόνο το να βλάπτεις ανθρώπους. Κ όμως ο Θεός τους σημερινούς ανθρώπους μισεί, να τους αφανίσει θέλει, την φύση αγαπά, ό,τι απόμεινε να προστατέψει θέλει. Το να σκοτώνεις πολλούς ανθρώπους - εχθρούς στον πόλεμο, θεωρείται ηρωισμός, όχι αμαρτία. Το να φονεύεις ανυπεράσπιστα αθώα ζώα με απάνθρωπο κ ανόσιο τρόπο, είναι έγκλημα.
Θέσκελα αθέσφατα! Αυτά όλοι οι Έλληνες να τα πιστέψουν θα ήθελα, ωστόσο ο Θεός επίτηδες τυφλώνει τους ανθρώπους να μην πιστεύουν στη θυσία, γιατί θέλει να θερίσει την υπεραυξανόμενη ανθρωπότητα. [Γίνονται αθέσφατα έργα, ήτοι πράξεις ανόσιες ενώπιον του Θεού, κ συνάμα θέσκελα, δηλαδή υποκινούμενα από τον ίδιο τον Θεό, γιατί δεν θέλει να του κάνουν αμαρτωλοί άνθρωποι εξευμενιστικές πράξεις. Γι' αυτό σε όποιον δεν πιστεύει μην επιμένετε. Ο Θεός τον κάνει να μην πιστεύει. Έχει το σκοπό του]. Αυτό εννοεί το «έλεος θέλω και ου θυσίαν»: ο Θεός δεν θέλει να δεχθεί θυσία από ανθρώπους που δεν ελεούν τη φύση. Και η θυσία ορίζεται από την Αγία Γραφή (κ από όλες τις θρησκείες του κόσμου) αλλά προτεραιότητα έχει το έλεος.
Η Αγία Γραφή κ όλων των κτηνοτροφικών λαών οι παλαιές παραδόσεις τούτο τονίζουν: Άρνα ουκ εψήσεις εν γάλακτι μητρός αυτού. Όταν έχεις το γάλα, το κρέας δέν σου χρειάζεται. Κ όταν το ζώο σου δίνει το γάλα, σάν να είναι μητέρα σου, να δείχνεις ευγνωμοσύνη, όχι να τρώς τις σάρκες του. Μέγιστη ασέβεια είναι να τρώς με γαλακτομικά μαζί κρέας, η φύση δέν παραβλέπει την ασέβεια. (Άλλωστε κ η επιστήμη λέει: δύσκολα αφομοιώνονται απο τον οργανισμό διαφορετικές πρωτεϊνες μαζί, γάλακτος κ κρέατος).
Θα έχετε ακούσει για τις γυναίκες που βάζανε στο φαγητό των ανδρών σταγόνες γάλακτος γυναίκας για να τους μαγέψουν να τις αγαπάνε. Τέτοια είναι λοιπόν η δύναμη του γάλακτος: μερικές σταγόνες γάλα αρκούν για να κάνουν κάποιον να αγαπά ένα πρόσωπο μιά ολόκληρη ζωή, όπως αγαπά ο καθένας τη μητέρα από την οποία ήπιε γάλα. Τα παιδιά που ήπιαν γάλα από την ίδια γυναίκα απαγορεύεται να παντρευτούν μεταξύ τους, γιατί θεωρούνται αδέλφια, ακόμη και αν είναι μεταξύ τους ξένα.
Πώς μπορεί κανείς λοιπόν να παίρνει 40 κιλά γάλα ημερησίως από ένα ζώο, και να μην αισθάνεται τίποτε γι’ αυτό; Ακόμη και ο πιο μεγάλος φονιάς σέβεται την έννοια της μητρότητας! Και πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να τρώει κρέας με γαλακτοκομικά, δηλαδή να σκοτώνει ένα ζώο την ίδια ώρα που πίνει το γάλα της μάνας του ζώου;
Όλοι ξέρουμε ότι οι προϋποθέσεις πολύ απέχουν απο το να τηρούνται (μ'όλο που δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο, αν το θέλαμε), γι' αυτό ας απέχει από ανόσιο κρέας όποιος θέλει να γλυτώσει την οργή του Θεού. ΔΙΟΤΙ ΤΩΡΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ λίαν ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: γιατί ο Θεός έπλασε τον κόσμο όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος υπερπληθυνόμενος αφανίζει κ υποδουλώνει τον κόσμο, κ όλο περισσότερο, πέρα απο κάθε φυσική ισορροπία, υπερπληθύνεται. Γι' αυτό είναι οργισμένος ο Θεός. Όμως οφείλουμε να δείχνουμε στην ανθρωπότητα (κι ας της αξίζει να καταστραφεί) το σωστό δρόμο. Γιατί τα 4 "ποτέ" των αρχαίων Ελλήνων λένε:
1. Ποτέ μη δείξεις δρόμο άλλο από τον σωστό.
2. Ποτέ μην εμποδίσεις βόδι που οργώνει.
3. Ποτέ μην αρνηθείς να δώσεις όταν σου ζητηθεί νερό ή φωτιά. Και
4. Ποτέ μην αφήσεις νεκρό ακήδευτο (διότι, πειραματισθείτε για να το δείτε, δεν υπάρχει τρόπος να φάει άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, κρέας, κ να μην επιβαρυνθεί με κακή τύχη. Κ δεν υπάρχει τρόπος να γλυτώσει άνθρωπος από την κακοτυχία που βαραίνει τη ζωή του, παρά μόνο απέχοντας από ανόσια σαρκοφαγία - ).
Σημείωση: η κακή τύχη δεν έρχεται από το ίδιο το θύμα. Αν το ίδιο το θύμα μπορούσε να τιμωρήσει, δεν θα έπεφτε θύμα. Αν τιμωρούμασταν την ώρα που αδικούμε, κανένας δεν θα αδικούσε. Όποιος αδικεί την ουρά του καγγουρώ, τιμωρείται από το βούτυρο της καρύδας. Τι σημαίνει αυτό; Υπάρχει μια ιεραρχία στο σύμπαν, έτσι ώστε του κάθε πλάσματος υπάρχουν κατώτερα και ανώτερα. Όταν αδικώ τα κατώτερά μου, τιμωρούμαι από τα ανώτερά μου. Μια φορά έτρωγα μαζί με την πρώην σύζυγό μου μια ουρά καγγουρώ. Εν όσω την έτρωγα, δεν είχα καμιά ατυχία. Έπειτα, με ένα σουβλερό μαχαίρι πήγα να κόψω ένα κομμάτι βούτυρο από καρύδα, μου ξέφυγε το μαχαίρι και τρύπησα άσχημα το χέρι μου, παραλίγο να κόψω τον τένοντά μου. Γιατί; Αδίκησα το καγγουρώ (κατώτερό μου) τρώγοντάς το, διαμαρτυρήθηκε σε δαιμόνια (ανώτερά μου), τα οποία μου έβαλαν στο μυαλό την κακή έμπνευση να κόψω για να φάω το βούτυρο της καρύδας για να πληγωθώ.»
ΠΗΓΗ: "ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΞΙΕΣ, ΆΝΘΡΩΠΟ, ΥΓΕΙΑ"
