Ωμοφαγία : Η φυσική διατροφή του ανθρώπου.

Πολύ καλό και χρήσιμο άρθρο. 

«Κυρία , εσύ από πού παίρνεις τις πρωτεΐνες;»

Οι εθ.... ες είναι τα υγιέστερα κύτταρα του Έθνους και της Φυλής μας. Για αυτό ,το θέμα της υγείας, της όξυνσης της νόησης και της πνευματικής διαύγειας δεν μπορεί να αγνοηθεί από τους εθ. σε καμιά περίπτωση. Οι «εθ....ες» που θεωρούν ότι το κάπνισμα και το πιοτό μπορεί να είναι μέρος της ζωής του εθ.....ή, καλύτερα να μην χάνουν τον χρόνο τους διαβάζοντας παρακάτω. 

(Σχόλιο: Είμαστε υποχρεωμένοι όλοι μας να υπερασπίζουμε την πατρίδα μας, είμαστε υποχρεωμένοι όλοι μας να υπερασπίζουμε τον τόπο μας, τις οικογένειές μας, την κληρονομιά μας, αλλά είμαστε και Πολίτες του Κόσμου. 
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους).

Όταν η επίσημη αποδεκτή και από την πλειονότητα των εθνικιστών «επιστήμη» αναφέρεται στην διατροφή των ζώων , κάνει την ( ολόσωστη !!! ) διαπίστωση ότι σε όλα τα είδη ζώων ταιριάζει  ο δικός του τρόπος διατροφής. Δηλ. ότι η Φύση προνόησε για κάθε είδος ζώου την δική του τροφή, την τροφή που του ταιριάζει απόλυτα.

Όμως για αυτήν την «επιστήμη» εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση μόνο ενός ζώου. Όταν αναφέρετε στη διατροφή του ανθρώπου επιμένει ότι αυτός είναι δήθεν «παμφάγος».  Όχι μόνο αυτό, αλλά για κάποιον λόγο θεωρεί ότι είναι φυσιολογικό ο άνθρωπος να επεξεργάζεται  την τροφή του στη φωτιά και μετά να καταναλώνει .  Ας τα αφήσουμε αυτά στην συνείδηση των «επιστημόνων» ....

Ας παραδεχθούμε για ένα λεπτό ότι ο άνθρωπος από την φύση του είναι και σαρκοφάγος. Όποιος αποδέχεται αυτήν την παραδοχή ας δοκιμάσει να φάει έστω μια φορά αυτό ή αυτό όπως είναι καθώς το μαγειρεμένο, μερικός σαπισμένο και επεξεργασμένο προϊόν που ονομάζεται «κρέας» δεν έχει καμιά σχέση με αυτές τις εικόνες , είναι τελείως διαφορετική ουσία.  Το ότι δεν θα μπορέσει να το κάνει αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο άνθρωπος δεν είναι σε καμιά περίπτωση σαρκοβόρο ζώο.

Ο άνθρωπος στην ελεύθερη φύση εκτός από στρείδια δεν θα μπορούσε να κυνηγήσει κανένα άλλο ζώο για να τραφεί . Ούτε σαγόνια έχει, ούτε κατάλληλα νύχια , ούτε είναι τόσο γρήγορος και δυνατός.

Δείτε για μια στιγμή αυτές τις εικόνες ......

Θα θέλατε να κατασπαράξετε με τα νύχια και με τα δόντια σας το κατσικάκι και το λαγό η θα θέλατε να γευτείτε τα φρούτα ;  Εδώ μιλάει η φύση σας……

Τύποι διατροφής

Ας δούμε τους τύπους διατροφής που επικρατούν στις μέρες μας. Είναι μια ενδεικτική κατανομή με βάση την σημασία για την εξέλιξη του ανθρώπου.

1.      «Παμφαγία».  Ο πιο εκφυλισμένος τύπος ανθρώπινης διατροφής ο οποίος επιτρέπει ουσιαστικά τη βρώση όλων των οργανικών ουσιών-τροφών με όλα τα είδη συνδυασμών μεταξύ τους. Οι συνέπειες αυτού του τύπου διατροφής είναι καταστροφή όλων των οργάνων και συστημάτων του οργανισμού. Προκαλεί πολύ χαμηλό προσδόκιμο χρόνο ζωής. Παρά το γεγονός ότι κάποτε στην ιστορία η «Παμφαγία» βοήθησε πολλές φυλές ανθρώπων να επιβιώσουν στις σκληρές συνθήκες την φύσης και της ζωής ,  είναι ξεπερασμένη . Από άποψη της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους βρίσκεται στην χαμηλότερη βαθμίδα της κλίμακας. Αυτά που χαρακτηρίζουν τους παμφάγους είναι : όλο και αυξανόμενη γκάμα αρρωστιών, τάσεις για ουσίες (φάρμακα, αλκοόλ, τσιγάρα , ναρκωτικά),  ατομικιστική αντίληψη των κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων, υλιστική στάση ζωής,  σεξουαλικές ανωμαλίες,  πολύ χαμηλή έως μηδενική κατανόηση του μεταφυσικού κόσμου.   

2.      «Μερική Παμφαγία». Αυτός ο τύπος δεν διαφέρει και πολύ από τον πιο πάνω, αλλά υπονοεί κάποια τάξη στον τομέα της διατροφής. Εδώ ανήκουν αυτοί που κάνουν τις λεγόμενες δίαιτες (περιορισμό σε είδους σάρκας ζώων/ψαριών και στον συνδυασμό των τροφών). Οι άνθρωποι που επιλέγουν αυτό το είδος της διατροφής ή αποδέχονται την ανάγκη της φροντίδας της υγείας τους, ή το κάνουν λόγο θρησκευτικών δογμάτων και παραδόσεων. Ωστόσο το πραγματικό αποτέλεσμα στην διατήρηση της υγείας και της συμπεριφοράς στην κοινωνία δεν διαφέρει και πολύ από τον άνθρωπο του προηγούμενου κλίμακα.   Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει όλη η ιντελιγκέντσια, ο «μορφωμένος» σύστημικός άνθρωπος και η λεγόμενη «διανόηση».

3.      «Χορτοφαγία» και «Γαλακτοχορτοφαγία» :  Οι άνθρωποι που έχουν αυτόν τον τύπο διατροφής , δηλ. δεν καταναλώνουν σάρκες ζώων , χαρακτηρίζονται από σημαντική βελτίωση της υγείας και την ελάχιστη αύξηση της διάρκειας της ζωής. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων έχουν ανεπτυγμένη την αίσθηση της συμπόνιας, του ενδιαφέροντος για τους «διπλανούς».  Αποκηρύσσουν την βία έναντι των ζώων αλλά και έναντι ανθρώπων. Ο ψευτοαλτρουισμός και ο ψευτοουμανισμός είναι μερικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς αυτών των ανθρώπων.  

4.      «Ωμοφαγία» : Είδος διατροφής όπου αποκλείονται τα μαγειρεμένα στη θερμοκρασία και επεξεργασμένα προϊόντα.  Οι υποστηρικτές αυτού του είδους διατροφής έχουν τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους ανθρώπους: ουσιαστικά με αυτήν την διατροφή μπορεί να καταπολεμηθεί οποιαδήποτε αρρώστια . Μεγάλη αναζωογόνηση του οργανισμού,  αύξηση της δύναμης και της αντοχής, ομαλοποίηση του σωματικού βάρους, ολοκληρωτική ελευθερία από όλα τα χρόνια νοσήματα.  Επίσης παρατηρείτε προφανή βελτίωση της νοημοσύνης του ωμοφάγου,  σταθεροποίηση και εναρμόνιση της ψυχικής του κατάστασης. Σίγουρα η μετάβαση σε αυτό το είδος της τροφής παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.

5.       «Φρουτοφαγία»: Είναι ένα είδος της «Ωμοφαγίας» με διαφορά ότι αποκλείει τη χρήση των σπόρων : δημητριακών, όσπριων και ξυρών καρπών. Λόγο αυτής της διαφοράς στον οργανισμός του Φρουτοφάγου δεν εισέρχονται σχεδόν καθόλου πρωτεΐνες  και για αυτό σταματάει εντελώς το φαινόμενο της σήψης στα έντερα . Αυτή η ριζική αλλαγή μεταβάλλει σημαντικά το μεταβολισμό του σώματος και επιτρέπει την δημιουργία μοναδικής βιολογικής μικροχλωρίδας στα έντερα.  Τα προϊόντα της ζωής της οποίας , αργότερα με το χρόνο, γίνονται πηγή σημαντικής τροφής του Φρουτοφάγου. Αυτή η σημαντική διαφορά από την «Ωμοφαγία» επιτρέπει να καταταγεί η «Φρουτοφαγία» ως μια ξεχωριστή κατηγορία, ως την υψηλότερη στη ιεραρχία των τύπων διατροφής. Τα αποτελέσματα τα οποία παίρνει ο άνθρωπος από αυτόν τον τρόπο ζωής είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Πρώτα απ’ όλα είναι η μοναδική υγεία, υψηλότερο επίπεδο ενέργειας, υπερευαίσθητη αντίληψη πραγμάτων και πνευματική διαύγεια και ανάπτυξη. Είναι προφανές ότι αυτό το είδος της διατροφής κρύβει μέσα του το πιο σημαντικό για έναν άνθρωπο  –  την όξυνση της νόησης, την δυνατότητα εξερεύνησης του μεταφυσικού κόσμου και την αιώνια νεότητα και δύναμη.   

ΩΜΟΦΑΓΙΑ

Ελάτε ας σκεφτούμε κάτι. Κρατάτε στα χέρια σας δύο αμυγδαλόψιχα. Το ένα είναι ωμό και το άλλο τηγανισμένο. Αν φυτέψετε και τα δύο στο χώμα τι θα συμβεί; Μετά από μερικές εβδομάδες ο ψητός σπόρος θα σαπίσει εκεί όπου τον φυτέψατε. Τη άνοιξη όταν λιώσουν τα χιόνια στα βουνά και το νερό θρέψει τη Γη , μέσα στον δεύτερο σπόρο θα αναπτυχθούν δυνάμεις οι οποίες θα γεννήσουν μια νέα αμυγδαλιά η οποία με τη σειρά της θα φέρει χιλιάδες καρύδια. Όπως βλέπετε η διαφορά μεταξύ των ωμών και καβουρδισμένων αμυγδάλων είναι η ζωή και ο θάνατος. Στη μια υπάρχουν ένζυμα , στην άλλη όχι. Το ένα δίνει ζωή , το άλλο όχι. Αν πάτε και τα δύο αυτά αμύγδαλα στον ψευτοεπιστήμονα και του πείτε να σας κάνει ανάλυση, δεν θα βρεθεί καμιά χημική διαφορά μεταξύ τους: ίδια ποσότητα ασβεστίου, νατρίου κλπ. Αλλά το ένα είναι πλούσιο σε ένζυμα και δίνει ζωή , το άλλο όχι.

1.      Η δική μου ιστορία.

Πάντοτε από παιδί διάβαζα πολλά, με ενδιέφερε πάντοτε το θέμα της πνευματικής ανάπτυξης του ανθρώπου. Αναρωτιόμουν γιατί οι άνθρωποι , αυτά τα κορυφαία πλάσματα της φύσης, κάνουν μια τόσο ανίερη και γκρίζα ζωή. Με την έννοια της αντίληψης του κόσμου, της πληρότητας των αντιλήψεων και της ποιότητας της ζωής γενικότερα. Επίσης δεν ήταν σαφές γιατί οι ασθένειες θερίζουν τους ανθρώπους από την νεαρή ηλικία, γιατί από 35-40 πολλοί ζουν με φάρμακα και στα 50 σχεδόν όλοι επισκέπτονται τους γιατρούς 2-3 φορές το μήνα.

Όλες αυτές οι σκέψεις άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά όταν σε ηλικία 29 ετών άρχισε να πονά ο σπόνδυλος μου. Οι πόνοι εμφανίζονταν κάθε νύχτα 3-4 εις ώρες πριν το ξημέρωμα και υποχωρούσαν μόνο όταν σηκωνόμουν και περπατούσα. Για δύο χρόνια οι διάφοροι τσαρλατάνοι οι οποίοι αυτοαποκαλούνται «γιατροί» μου έγραφαν φάρμακα, μου πρότειναν εγχειρήσεις, μου έκαναν διάφορα μασάζ κλπ.

Μετά από έντονη απογοήτευση άρχισα να ψάχνω για «εναλλακτικές μεθόδους». 

Τα βιβλία άρχισαν να έρχονται σαν χιονοστιβάδα:
RichardSchulze , 

Arnold Ehret  με το κλασσικό του βιβλίο “MUCUSLESS DIET HEALING SYSTEM. A SCIENTIFIC METHOD OF EATING YOUR WAY TO HEALTH.”    

Douglas Graham ( προσοχή , αυτό το μικρό το βιβλίο  "80/10/10"  αλλάζει συνειδήσεις και τα πιστεύω!!! Ο Douglas Graham είναι αθλητής υπερμαραθωνοδρόμος από τους καλύτερους στον κόσμο. Διαβάστε το βιβλίο του αγγλικά εδώ)

Τα πάντα άρχισαν να έρχονται πλέον στη θέση τους. Το χαοτικό μωσαϊκό στο μυαλό μου σχηματίστηκε γρήγορα σε μια σαφή και απλή εικόνα ( όπως το κάθε ιδιοφυές πράγμα).
Η πρώτη αίσθηση από την άμεση και χωρίς καμιά εξαίρεση ωμοφαγία ήταν… τίποτα το αξιοσημείωτο. Δηλ. δεν είχα όλα εκείνα που περιγράφουν οι διάφοροι στα μπλόγκ: ζαλάδες, ναυτίες, ιδρώτας κλπ. Αυτό που πρέπει να τονίσω είναι η μεγάλη απώλεια βάρους. Από 78kg μέσα σε 7 μήνες το βάρος μου έφθασε στα 55 kg: απώλεια 23kg. Μετά από διάστημα περίπου 6 μηνών αυξήθηκε στα 61kg: μετά από καθαρισμό και αποτοξίνωση ο οργανισμός αρχίζει να συνθέτει καινούρια υγιή κύτταρα.

2.      Τι αλλάζει στη ζωή

Εξαφανίζονται για πάντα οι μύξες και τα κρυολογήματα.
Το πρώτο καιρό ο ιδρώτας μυρίζει πολλά έντονα λόγο τοξινών που αποβάλλονται, αλλά μετά από κανένα χρόνο το σώμα γίνεται σαν του μικρού παιδιού, δεν μυρίζει καθόλου. Ουσιαστικά παύει να υπάρχει ιδρώτας.

Θα ξεχάσεις: τι είναι αλκοόλ, τι είναι τσιγάρο, τι είναι οδοντόκρεμα, τι είναι μαγειρική με τα όλα τα «καλά» της : τηγανιτά, βραστά, καπνιστά κλπ, τι είναι συνθετικά αναψυκτικά και κολόνιες, προβλήματα με τα δόντια, ρυτίδες, σπυράκια, πιτυρίδα, υπερβολικό βάρος, κυτταρίτιδα, χοληστερόλη, απώλεια μαλλιών, αϋπνίες, εφιάλτες, τσιμπήματα κουνουπιών, σχεδόν όλες οι ασθένειες: καρδιακά επεισόδια, εγκεφαλικά, όλες οι αλλεργίες, απώλεια μνήμης, θα ξεχάσετε τον δρόμο προς το νοσοκομείο και το φαρμακείο, θα πετάξετε τις συσκευές κουζίνας, το αλάτι, τη ζάχαρη, τα πιπέρια κλπ, θα πάψετε να έχετε ανάγκη από καφετέριες , από εστιατόρια, fast-food και διάφορα μαγαζιά, θα ξεχάσετε για την ύπαρξη της τηλεόρασης και των ΜΜΕ κλπ.κλπ.

Αλλάζοντας κανείς την διατροφή του στην φυσική για το είδος του ανθρώπου , δηλ. στην χορτοωμοφαγία, δίνει στον οργανισμό του απεριόριστες δυνατότητες αυτοανάκαμψης. Οι γυναίκες μπορούν να μην χρησιμοποιούν πλέον τα προϊόντα της «κοσμετολογίας» (την φυσική ομορφιά δεν θα υπάρχει λόγος να κρύβουν). Το ανοσοποιητικό σύστημα θα γίνει τόσο ισχυρό που θα προστατεύει σχεδόν από οποιαδήποτε μόλυνση. Τα καρκινικά κύτταρα θα πεθάνουν εντελώς. Δεν θα απειλεί κανέναν η υπογονιμότητα. Οι ορμόνες θα σταθεροποιηθούν, η ψυχολογική κατάσταση θα γίνει πολύ καλύτερη. Η αίσθηση της όσφρησης και της γεύσης θα αυξηθούν πολλαπλά. Η όραση και η ακοή θα αποκατασταθούν και θα ενισχυθούν. Δεν θα πιστεύετε τι μπορεί να κάνει ο οργανισμός σας. Θα αντέχετε έντονες φυσικές καταπονήσεις αν και μπορεί να μην έχετε αναπτυγμένη σωματική διάπλαση.

Θα ανακαλύψετε ότι ο άνθρωπος μπορεί εύκολα μα ζήσει χωρίς τροφή για ένα μήνα. Ναι, η νηστεία θα είναι πλέον μέρος της ζωής σας γιατί η ενέργεια θα σας κατατρώγει. Θα μάθετε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για την πραγματική διατροφή του ανθρώπου και για τα φυσικά προϊόντα. Τι είδος φυτά είναι, πότε φυτρώνουν και μεγαλώνουν, τι είναι βρώσιμο και τι δεν είναι. Θα μάθετε να μην αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα γατί είναι κατεψυγμένα και νεκρά και θα προτιμήσετε αναγκαστικά τα τοπικά.
Συνέχεις θα σας τραβάει στον καθαρό αέρα, στη φύση, στο χωριό. Θα θέλετε να κάνετε περπάτημα και ποδήλατο αντί τις θορυβώδη βόλτες με το αυτοκίνητο. Θα καταλάβετε την βλαβερότητα των σαπουνιών και των σαμπουάν….

Θα αλλάξετε αναγκαστικά την παρέα σας που την είχατε για να «διασκεδάζετε» και να «περνάτε καλά» πίνοντας καφέ και αλκοόλ και τρώγοντας αηδίες.

Θα αλλάξει από μόνο του ο κοινωνικός σας κύκλος. Θα έχετε νέο κοινωνικό κύκλο με λογικούς και προηγμένους ανθρώπους. Αν είστε άθεος είναι πιθανόν να ξυπνήσει μέσα σας η Πίστη, η Γνώση ή η επιθυμία να τα βρείτε. Αν είστε θρήσκος οι γνώσεις σας θα πάνε πέρα από τις θρησκείες. Θα είναι σαν να ξαναγεννηθήκατε. Θα αρχίσετε να αναπτύσσεστε πνευματικά. Διαφορετικά δεν μπορεί να είναι. Θα σταματήσει η αιώνια κούρσα σας για υλικά αγαθά.

Απλά δεν πρέπει να φοβόμαστε και να συγχύζουμε την θρησκεία, την αίρεση, τον μυστικισμό, τον φανατισμό με την Πνευματικότητα.

Θα θελήσετε να πετάξετε όλα τα δερμάτινα ρούχα που τυχόν έχετε. Θα προτιμάτε πάντα φυτικά φυσικά υλικά. Θα θελήσετε να εκτίθεστε όλο και πιο συχνά στην Ήλιο. Θα νιώσετε ότι ο Ήλιος σας δίνει μια ισχυρή ώθηση της ενέργειας και σθένους.

Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που θα συμβεί μαζί σας είναι ότι θα αλλάξει ο τρόπος σκέψης σας. Η συνείδησή σας. Θα μπορέσετε να δείτε με τα μάτια σας το δόλιο Σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε (άθελα ή ήθελα δεν έχει σημασία) , θα βιώσετε την πραγματική Δύναμη και την Λογική της Μητέρας Φύσης. Θα πάψετε να εξαρτάστε από την κοινωνία και την κοινή γνώμη. Θα ξυπνήσουν κρυμμένα ταλέντα και δυνατότητες. Η μνήμη σας θα γίνει καθαρή και δυνατή.

Θα καταλάβετε τι σημαίνει Ζωή  και θα πάψετε να ξοδεύετε το χρόνο σας άδικα για υλικά αγαθά και «απολαύσεις». Θα ανακαλύψετε το «δικό σας» νόημα ζωής. Οι απαντήσεις σε πολλά θέματα θα έρχονται στο μυαλό σας μόνοι τους. Με τον καιρό θα αλλάξει ο τρόπος που μιλάτε και σκέπτεστε, θα εξαφανιστεί η αρρωστημένη σεξουαλική έλξη και λαγνεία, οι διάφορες ψυχολογικές διαταραχές και εξαρτίσεις.

Και όλα αυτά είναι το φυσικό θαύμα της ζωής. Δεν χρειάζεται να τρέχουμε στους λεγόμενους «γιατρούς» με τα χάπια τους οι οποίες μας δηλητηριάζουν σιγά σιγά και στο τέλος μας δολοφονούν. Η Φύση όλα τα κάνει μόνη της. Ξέρει τον τρόπο. Μόνο πρέπει να μάθουμε να παρακολουθούμε, να ακούμε και να νιώθουμε το σώμα μας.
Μερικοί χρησιμοποιούν την ζωντανή τροφή μόνο για να γιατρευτούν από κάποια αρρώστια , αλλά για σας αυτό μπορεί να είναι μέρος της ζωής σας. Με αυτόν τον τρόπο συμβάλετε όχι μόνο στην βελτίωση της υγείας και του πνεύματος σας, αλλά κυρίως στους απογόνους σας, δηλ. τη φυλή μας.

3.      Ήπνος

Σε πολλούς θα μειωθεί η ανάγκη για 8 ώρες ύπνου, αν και αυτό εξαρτάται από την καθημερινή φυσική δραστηριότητα και την ψυχολογική κατάσταση : ο οργανισμός δεν καταναλώνει πλέον τεράστιες ποσότητες ενέργειας για την πέψη και την αποβολή τοξινών και υπολειμμάτων από την νεκρή τροφή και για αυτό μπορεί να παρατηρηθεί μείωση ανάγκης σε ύπνο.

4.      Σωματική δραστηριότητα.

Τις πρώτες 2-5 μήνες το βάρος του νέου ωμοφάγου θα μειωθεί δραματικά: τα αποθηκευμένα συσσωρευμένα υγρά που συγκρατούν τις τοξίνες θα φύγουν άμεσα, το λίπος θα εξαφανιστεί, τα άρρωστα κύτταρα του οργανισμού θα αποβάλλονται τάχιστα. Στους όλους ανεξαιρέτως τους αρχάριους θα συνιστούσα να αρχίσουν τρέξιμο. Δεν έχει σημασία η απόδοση, αλλά η συχνότητα . Δύο φορές την ημέρα από 15 λεπτά είναι καλά για την αρχή. Για αυτούς που έχουν πολλά παραπανίσια κιλά θα ήταν πολύ καλό να κάνουν ασκήσεις για απόκτηση μυϊκής δύναμης καθώς στην ωμοφαγία το λίπος εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε μυϊκή μάζα.

Εγώ, αμέσως μετά τη μετάβαση, μαζί με το βάρος (ήμουν σαν ζωντανός σκελετός, μερικοί γνωστοί δεν με αναγνώριζαν) άρχισε να μειώνετε και η δύναμη των μυών. Αν και αεροβικού τύπου ασκήσεις έκανα ανέκαθεν (περπάτημα και λύγο τρέξιμο), αλλά για βάρη δεν μπορούσα να ονειρεύομαι σε καμιά περίπτωση. Μετά από 9-10 μήνες όμως το σώμα μου σαν να παρακάλαγε να πάρω τα βαράκια στα χέρια μου. Σήμερα κάνω καθημερινό τρέξιμο 15km και έχω βάρος 62kg. Κάνω λίγα βαράκια.

5.      Ιατρική

Φυσικά μετά την μετάβαση στη ζωντανή τροφή θα ξεχάσετε για πάντα τους γιατρούς και τα ψέματα τους . Γιατί οι λεγόμενες «αρρώστιες» δεν είναι τίποτα άλλο από τον αποβολή των τοξινών και των δηλητηρίων οι οποίες με την πρώτη μπουκιά του νεκρής τροφής , τότε που ήμασταν ακόμα μωρά, άρχισαν να συσσωρεύονται στον οργανισμό μας. Και οι γιατροί πολεμούν με κάθε τρόπο αυτές τις τοξίνες να τις κρύψουν όσο βαθιά μπορούν. Το πιο χαρακτηριστικό και απλό παράδειγμα για να καταλάβει κανείς τα ψέματα των ιατρών είναι να τους ρωτήσει : τι είναι η μύξα, τι είναι αυτό που το γεννάει, που είναι αποθηκευμένη και εφόσον σχετίζετε με το «κρυολόγημα» γιατί πολλοί παθαίνουν και το καλοκαίρι». Ρωτήστε τους και παρατηρήστε την έκφραση του προσώπου και την απάντηση τους….


Γεν.Ελ.

Πηγή

ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ - Η αρχαία αφάρμακη Ιατρική

Βασίλειος Μαυρομμάτης

bmavromatis@gmail.com

  Ο όρος Φυσιοθεραπεία (και Φυσιοθεραπευτική) δεν έχει καμμία απολύτως συγγένεια ή άλλη σχέση με την συνηθισμένη φυσιοθεραπεία, που όλοι γνωρίζουμε, και αποτελεί ένα κομμάτι της σύγχρονης Κλασικής Ιατρικής. Η Φυσιοθεραπευτική εμφανίζεται αρχικά στις Πελασγικές κοινότητες της Μεσογείου, τουλάχιστον από τις αρχές της 3ης π.Χ. χιλιετίας, κατά την περίοδο του Τρωικού Πολέμου, στις Ορφικές κοινότητες, για ν’ αποτελέσει στα Αμφιαράεια, στα Ασκληπιεία και στις κοινότητες των Πυθαγορείων την κύρια και φυσική θεραπευτική μέθοδο.

     Οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Ιάπωνες, οι Φοίνικες, οι Αιγύπτιοι, οι Ίνκας και άλλοι λαοί την ασκούσαν  και την χρησιμοποιούσαν εκ παραλλήλου. Όλες σχεδόν οι φιλοσοφικές κοινότητες του Κλασικού και του Ελληνιστικού κόσμου οικειοποιήθηκαν τις ήπιες θεραπευτικές μεθόδους της, ενώ χιλιάδες ιατροφιλόσοφοι είχαν με αυτή θαυμαστά αποτελέσματα.

     Η πορεία της θα εκτροχιαστεί σταδιακά από την μηχανιστική αντίληψη του Ρωμαϊκού κόσμου, για να εξαφανισθεί σχεδόν οριστικά κατά τον Μεσαίωνα.

Τι είναι η Φυσιοθεραπευτική

  Πρόκειται για μία μέθοδο θεραπείας, που φροντίζει για την επανάκτηση της ανθρώπινης υγείας χρησιμοποιώντας μόνον φυσικά μέσα, χωρίς να μεταχειρίζεται σε καμμία περίπτωση φάρμακα, ηλεκτρισμό, ακτινοβολίες, μηχανικά και ηλεκτρονικά μέσα και εγχειρήσεις. Ουσιαστικά η Φυσιοθεραπευτική βασίζεται αποκλειστικά στις σύμφυτες εσωτερικές θεραπευτικές δυνάμεις του ανθρώπινου οργανισμού, που έχει επιλέξει και επινοήσει γι’ αυτόν η Φύση.

     Η Φυσιοθεραπευτική έχει πολλούς κλάδους και χρησιμοποιεί μόνο ήπιες και φυσικές μεθόδους θεραπείας, όπως η υγιεινή διατροφή και η νηστειοθεραπεία, η οστεοπαθητική (επαναφορά των οστών στην σωστή τους θέση με ειδικές κινήσεις), η ηλιοθεραπεία, η υδροθεραπεία, τα ατμόλουτρα και τα κλύσματα, η αεροθεραπεία, οι μαλάξεις (μασάζ-ρεφλεξολογία), οι αναπνευστικές ασκήσεις, η ελαφρά γυμναστική (π.χ. περπάτημα, κολύμβηση), η μουσικοθεραπεία, το θέατρο κ.ά.. Δύο βασικά και αλληλοεξαρτώμενα κομμάτια της Φυσιοθεραπευτικής είναι η θεραπεία μέσω των τροφών σε συνδυασμό με την καθημερινή ελαφρά γυμναστική. Επίσης η ομοιοπαθητική και ο βελονισμός (φλεβοτομία τον αποκαλούσε ο Ιπποκράτης) αποτελούν δύο ήπιες και φυσικές μεθόδους θεραπείας, που εντάσσονται και αυτές στη σφαίρα της Φυσιοθεραπευτικής.

Στα Αμφιαράεια εφαρμοζόταν η αφάρμακη Ιατρική, μια θεραπευτική πρακτική που η αρχή της ανάγεται στο απώτατο παρελθόν. Βίαιη ιατρική παρέμβαση (φάρμακα, εγχειρήσεις κ.λπ.) σπάνια κρινόταν αναγκαία, όταν ο ασθενής κινδύνευε άμεσα. Στη φωτογραφία μέρος του τεράστιου νοσηλευτικού συγκροτήματος του Αμφιαραείου Ωρωπού.

Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση προληπτικής θεραπείας μέσω δύο βασικών φυσιοθεραπευτικών μεθόδων (διατροφή με ωμοφαγία και άσκηση) εμφανίζεται κατά την διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, όπου ο σοφός ήρωας και στρατηγός των Αχαιών Παλαμήδης ο Ναυπλιεύς, λόγω του λοιμού που πλησίαζε στο στρατόπεδό του, άλλαξε την διατροφή των στρατιωτών του με αποτέλεσμα την κατάσταση ανοσίας: «Ο Παλαμήδης ήταν αυτοδίδακτος και, όταν πήγε στον Κένταυρο Χείρωνα, ήταν ήδη σοφός και γνώριζε περισσότερα από εκείνον» (παρ. 708). Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε, ότι κάποια επιδημία λοιμού πλησίαζε τις ακτές της Μικράς Ασίας: «Είπε στον Οδυσσέα: “Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φροντίσουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας, διότι πρέπει όσοι σκοπεύουν να προφυλαχθούν από επιδημίες να τρέφονται ελαφρά και να γυμνάζονται καθημερινά. Ιατρική βέβαια δεν κατέχω, όμως με την σοφία που διδάχθηκα όλα γίνονται κατανοητά.” Με τα λόγια τούτα εμπόδισε την αγορά κρεάτων και τους είπε να μην χρησιμοποιούν τις στρατιωτικές τροφές. Φρόντισε δε οι στρατιώτες του να τρέφονται με ξηρούς καρπούς, άγρια φρούτα και λαχανικά και όλοι υπάκουσαν, διότι ο,τι έλεγε ο Παλαμήδης το θεωρούσαν θεόσταλτο και με ισχύ χρησμού. Πράγματι η επιδημία που προέβλεψε παρουσιάσθηκε πρωτίστως στις πόλεις του Ελλησπόντου, καθώς λένε, και μετά ενέσκηψε και στο Ίλιον. Απ’ τους Έλληνες όμως δεν προσέβαλε σχεδόν κανέναν, παρ’ όλο που είχαν το στρατόπεδό τους σε μολυσμένη περιοχή.» (Φιλόστρατος, «Ηρωικά», παρ. 712.) Βλέπουμε εδώ τις δύο βασικές αρχές της Φυσιοθεραπευτικής, την πρόληψη της επιδημίας του λοιμού και την κατάσταση ανοσίας μέσω της διατροφής με ωμές «ζωντανές» τροφές, πάντοτε σε συνδυασμό με την καθημερινή άσκηση. Ωμοφαγία και άσκηση αποτελούν δύο βασικές φυσικές μεθόδους πρόληψης της Φυσιοθεραπευτικής.

     Οι αρχαίοι ιατροφιλόσοφοι, που εφήρμοζαν την Ολιστική Ιατρική (η μέθοδος, που θεραπεύει το όλον και όχι το μέρος), θεωρούσαν τις ασθένειες ψυχοσωματικές. Γράφει ο Αριστοτέλης για την σχέση ψυχής-σώματος: «Θεωρώ ότι η ψυχή και το σώμα αλληλοεπηρεάζονται απόλυτα. Και η ψυχική κατάσταση, όταν μεταβάλλεται, μεταβάλλει μαζί και την σωματική. Και η σωματική κατάσταση κι εκείνη, όταν μεταβάλλεται, μεταβάλλει μαζί της και την ψυχική.» («Φυσιογνωμικά» 808 β-12.)

     Δύο απ’ τις βασικότερες ψυχοθεραπευτικές μεθόδους της κλασικής εποχής ήταν το θέατρο και η συχνή μελέτη της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία γαληνεύει και ηρεμεί την ψυχή δημιουργώντας τις συνθήκες εκείνες, που αποτελούν τη βάση της ψυχικής υγείας. Το μέτρο και η εγκράτεια ήταν δύο βασικά κομμάτια της κοινής φιλοσοφικής και ιατρικής διδασκαλίας με σκοπό την υγιεινή διαβίωση και την πρόληψη των ασθενειών: «Το σώμα δεν πρέπει να κινείται προς τις ηδονές απ’ τις επιθυμίες του στομάχου ή της ψυχής, καθ’ ότι η πηγή αυτής της κίνησης είναι παρά φύση και δημιουργεί ασθένειες. Όπως ακριβώς το γαργάλημα προκαλεί στην ψυχή γέλιο, που δεν είναι πηγαίο, ούτε γλυκό, ούτε ευτυχισμένο, αλλά σπασμωδικό και δυσάρεστο, κατά τον ίδιο τρόπο και όσες ηδονές νοιώθει το σώμα από παρά φύση ερεθισμούς του προκαλούν ταραχή, σύγχυση και εξασθένιση.» (Πλούταρχος, «Υγιεινά Παραγγέλματα», παρ. 7.)

     Παρομοίως διαβάζουμε και στα «Χρυσά Έπη» των Πυθαγορείων: «Και την υγεία του σώματος δεν πρέπει να αμελείς, αλλά με μέτρο να πίνεις, να τρως και να ασκείσαι, μέτρο τέτοιο, που ποτέ δεν θα σε βλάψει, ακολουθώντας πάντοτε δίαιτα λιτή και καθαρή.» Οι Πυθαγόρειοι έδιναν μεγάλη σημασία στην πρόληψη. Έτρωγαν υγιεινά (λίγο ή καθόλου κρέας), άκουγαν συγκεκριμένα μουσικά έργα και ασκούνταν με τον χορό και τη γυμναστική με βάρη, όπως μας πληροφορεί ο Ιάμβλιχος. Συνιστούσαν δε στα μέλη τους να επαγρυπνούν επί της υγείας μόνοι τους, να την διατηρούν σε καλή κατάσταση δια της εγκράτειας και του μέτρου και, εάν ποτε διαταρασσόταν, έπρεπε να μην εμπιστευθούν σε άλλον την φροντίδα και την αποκατάστασή της, καθ’ ότι οι ίδιοι κατείχαν γνώσεις της Φυσιοθεραπευτικής. Επίσης κατείχαν και τη γνώση της Ομοιοπαθητικής, την οποία αργότερα σπούδασε κι ο Ιπποκράτης. Η προσπάθεια αυτή της αυτοΐασης ήταν τόσο γνωστή στον αρχαίο κόσμο, που είχε καταστεί παροιμιώδης για πολλούς. Ο αυτοκράτωρ Τιβέριος είχε αποδεχθεί αυτήν την Πυθαγόρεια προτροπή ως κανόνα βίου και έλεγε, ότι «κάθε άνθρωπος που είχε περάσει τα τριάντα έτη και καλούσε ή ακόμη συμβουλευόταν ιατρό, ήταν απλώς αδαής» (Σουετώνιος, «Βίος Τιβερίου», παρ. 66).

Πυθαγόρας ο Σάμιος. Στις πυθαγόρειες κοινότητες ασκούταν ολοκληρωτικά η Φυσιοθεραπευτική. Όλες σχεδόν οι φυσικές θεραπευτικές μέθοδοι, που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα υπήρχαν μέσα σ' αυτές τις κοινότητες.

Ιπποκράτης: Ο πατέρας της Φυσιοθεραπευτικής

 Αυτός, ο οποίος επιστημονικοποίησε την μέθοδο της Φυσιοθεραπευτικής, αλλά και ο πατέρας όλων των ιατρικών και θεραπευτικών επιστημών, είναι ο Ασκληπιάδης ιατροφιλόσοφος Ιπποκράτης ο Κώος. Ο Ιπποκράτης υπήρξε πιστός στις μεθόδους των Ασκληπιάδων ιατρών, αν και σπούδασε την τέχνη της Ιατρικής σε διάφορα μέρη της Μεσογείου (Αίγυπτο, Μακεδονία, Θράκη, Ιωνία). «Θεωρώ, ότι η Ιατρική δεν χρειάζεται νεωτεριστικές θεωρίες, όπως συμβαίνει με τα αξεδιάλυτα και αβέβαια πράγματα.» («Περί Φυσών» I, παρ. 3.)

     Στο «Περί Διαίτης» έργον του μας εξηγεί τις δύο απ’ τις βασικότερες μεθόδους της Φυσιοθεραπευτικής: «Θεωρώ, πως όποιος πρόκειται να γράψει ορθά για την ανθρώπινη διατροφή πρέπει αρχικώς να γνωρίζει και να διακρίνει τα της ανθρώπινης φύσης. Να γνωρίζει τα στοιχεία, απ’ τα οποία εξ αρχής αποτελείται ο άνθρωπος, και να διακρίνει από ποιά μέρη ελέγχεται. Αν αγνοεί την αρχική σύνθεση της ζωής, δεν θα καταφέρει να κατανοήσει τι προκαλούν εκείνα τα συστατικά. Αν δεν γνωρίζει τι επικρατεί στο σώμα, δεν θα είναι ικανός να συστήσει ωφέλιμη διατροφική αγωγή για τον άνθρωπο (…). Ακόμη όμως κι αν αποκτήσουμε γνώμη για όλα αυτά, δεν θα εξασφαλισθεί ικανοποιητικά η θεραπεία του άρρωστου ανθρώπου, διότι μοναχά η τροφή δεν αρκεί, για να συντηρήσει τον άνθρωπο σε καλή υγεία, αν δεν την συνδυάσει με τη γυμναστική. Η τροφή και η άσκηση έχουν αντίθετες ιδιότητες, συμβάλλουν όμως αμοιβαία στην διατήρηση της υγείας» (παρ. 2).

     Σε πολλά απ’ τα έργα του βλέπουμε αυτούσιες τις διδασκαλίες των Φυσικών φιλοσόφων, όπως του Δημοκρίτου περί ατόμου, μικρόκοσμου και μακρόκοσμου, τα τέσσερα στοιχεία-ριζώματα του Εμπεδοκλή, που συνθέτουν τον ανθρώπινο οργανισμό, τον νόμο των αντιθέτων και την αέναη κίνηση του Ηράκλειτου, ολόκληρες παραγράφους της διδασκαλίας του Αναξαγόρα περί αιωνίας ύπαρξης του κόσμου και ανακύκλωσης της ύλης και πολλές Πυθαγόρειες φιλοσοφικές θέσεις, όπως περί παραλληλισμού της ανθρώπινης αρμονικής ψυχοσωματικής ανάπτυξης σε σχέση με τη μουσική αρμονία των σφαιρών, περί ενεργειακής εμψύχωσης όλων των σωμάτων και οργανισμών κ.ά.. Επομένως οι βασικές γνώσεις του Ιπποκράτη, αλλά και όλων των προηγούμενων και επόμενων ιατρών θεραπευτών ήταν καθαρά φιλοσοφικές.

    Κατά τον Ιπποκράτη «οι αρρώστιες δεν προσβάλλουν τους ανθρώπους ξαφνικά, αλλά συσσωρεύονται σταδιακά μέσα στο σώμα και ξεσπούν απότομα με την παθολογική κρίση.» («Περί Διαίτης», παρ. 2.)

    «Οι ασθένειες, που βαδίζουν ομαλά προς την κρίση ή έχουν κριθεί οριστικά, δεν πρέπει να εμποδίζονται στην πορεία τους από νεωτεριστικές μεθόδους ούτε με καθαρτικά, ούτε με άλλα ερεθιστικά μέσα, παρά να αφήνονται και ν’ ακολουθούν τη φυσιολογική τους εξέλιξη.» («Αφορισμοί» 20.) Τα συμπτώματα, όπως ο πυρετός, η διάρροια, ο εμετός, οι διάφοροι πόνοι, αποτελούν την προσπάθεια του αμυντικού μηχανισμού να θεραπεύσει την αιτία της ασθένειας. Πρόκειται για τον σοφό μηχανισμό αυτοΐασης, που διαθέτει το σώμα μας. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να καταπιέσουμε τα συμπτώματα με φάρμακα. Βεβαίως, αν η έντασή τους είναι μεγάλη και κινδυνεύουμε να πεθάνουμε, θα πρέπει να τα καταπραΰνουμε  με «ήπιο τρόπο», όπως μας προτείνει ο Ιπποκράτης.

     «Ο άνθρωπος που είναι συνετός και σώφρων, πρέπει να συλλογίζεται πως η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό για τους ανθρώπους και να μάθει πως να ωφελείται απ’ τις αρρώστιες με βάση τις γνώσεις που διαθέτει.» («Περί Διαίτης Υγιεινής», παρ. 9.) Η ωφέλεια, που αναφέρει εδώ ο Ιπποκράτης είναι η ενδυνάμωση του οργανισμού μετά από κάθε ασθένεια, όταν αυτή θεραπευτεί μέσω των συμπτωμάτων της. Η θεραπεία θα επέλθει μέσω της Ομοιοπαθητικής μεθόδου ή του Βελονισμού (φλεβοτομίας), και όχι μέσω των αντί... μεθόδων, που βίαια και επιθετικά χρησιμοποιεί η σύγχρονη Κλασική Ιατρική (βλ.: «"Ασθένεια"... Ο μοναδικός δρόμος για την ίαση και την υγεία»). «Σχετικά με τις ασθένειες ο ιατρός πρέπει να αποβλέπει σε δύο πράγματα: Αν δεν μπορεί να ωφελήσει τον ασθενή, τουλάχιστον ας μην τον βλάψει.» («Επιδημιών A », παρ. 1-3.)

     Κατά τον Ιπποκράτη δεν υπάρχουν ασθένειες με την έννοια που θεωρούμε σήμερα, υπάρχουν απλά ασθενείς άνθρωποι, ισχύει δηλαδή το «ενιαίο των νόσων». Όλες οι ασθένειες προκαλούνται απ’ την ανισορροπία των τεσσάρων χυμών που υπάρχουν στο σώμα, που ρέουν ως συγκοινωνούντα δοχεία πάντοτε μέσα στον άνθρωπο. «Το σώμα του ανθρώπου περιέχει αίμα, φλέγμα, ξανθή χολή και μαύρη χολή. Ιδού από τι αποτελείται η φύση του σώματος, ιδού ό,τι ευθύνεται για την ασθένεια ή την υγεία. Με αυτές τις συνθήκες υπάρχει πλήρης υγεία, όταν οι χυμοί βρίσκονται σε σωστή αναλογία μεταξύ τους τόσο από άποψη ποιότητας, όσο και ποσότητας και όταν η ανάμειξή τους είναι άριστη. Η νόσος εμφανίζεται, όταν ένας από αυτούς τους χυμούς βρίσκεται σε πολύ μικρή ή πολύ μεγάλη ποσότητα και απομονώνεται μέσα στο σώμα, αντί ν’ αναμειχθεί με όλους τους άλλους.» («Περί Φύσιος Ανθρώπου», κεφ. 4.)

     Οι χυμοί του σώματος σχετίζονται με τις τέσσερις εποχές και τα τέσσερα στοιχεία, που συνθέτουν την ίδια την Φύση (πυρ, ύδωρ, αήρ, γη), επομένως ο άνθρωπος αποτελεί μία δυναμική και εξελίξιμη αρμονία τεσσάρων αντιθέτων δυνάμεων, που προέρχονται απ’ τις δύο κύριες πρωταρχικές και αντιφατικές δυνάμεις, που είδαμε πρηγουμένως, το «πυρ» και το «ύδωρ». Εδώ βλέπουμε την ταύτιση των Ιπποκρατικών στοιχείων με την Πυθαγορική αντίληψη περί τετρακτύος και των ριζωμάτων του Εμπεδοκλέους. «Τέσσερις λοιπόν χυμοί υπάρχουν και, όπως εξηγήθηκε, η ανισορροπία τους επιφέρει βλάβη στον οργανισμό· και τέσσερις είναι, όπως είδαμε, και οι πηγές των χυμών. Τέσσερις όμως είναι και οι αγωγοί, με τους οποίους καθαρίζεται ο οργανισμός απ’ τον κάθε χυμό: οι αγωγοί ετούτοι είναι το στόμα, η μύτη, ο πρωκτός και η ουρήθρα.» («Περί Νούσων» Δ , παρ. 10.)

Η αλόη είναι κακτοειδές φυτό. Στην μεγάλη οικογένεια της αλόης περιλαμβάνονται έως και 360 διαφορετικές ποικιλίες. Η αλόη έγινε γνωστή στον ελληνικό χώρο απ’ τον Μ. Αλέξανδρο και τους γιατρούς του εκστρατευτικού του σώματος, που την χρησιμοποιούσαν ως θεραπευτικό μέσο για τις πληγές στα πεδία των μαχών. Η αλόη arborescenes έχει ευεργετικές ιδιότητες στον καρκίνο και σε ένα ακόμα πλήθος ασθενειών.

  «Η φύση είναι πάντοτε ο ιατρός των ασθενειών. Η φύση βρίσκει τους τρόπους θεραπείας, χωρίς να σκέπτεται.» («Επιδημιών Ιστορίαι» 5,1.) Δηλαδή η Φύση είναι αποκλειστικά και μόνο ο γιατρός των ασθενειών και όχι ο γιατρός, ο οποίος πρέπει να είναι ο συνοδοιπόρος του ασθενούς στον δρόμο προς την ίαση. Εδώ μας υποδεικνύει τον αφύσικο δρόμο που ακολουθεί η σύγχρονη Ιατρική, που ισχυρίζεται ότι οι γιατροί με τις βίαιες μεθόδους τους (χημικά φάρμακα, εγχειρήσεις, ακτινοβολίες) θεραπεύουν τους ασθενείς. Κατά τον Ιπποκράτη «η τέχνη της θεραπείας απαιτεί απ’ τον ιατρό να σχηματίσει μία άποψη για την αρρώστια, με σκοπό να την θεραπεύσει περισσότερο με ήπιους τρόπους και με φρόνηση, παρά με τόλμη και με τρόπο βίαιο» («Περί Τέχνης», παρ. 11). Η χειρουργική και οι καυτηριασμοί χρησιμοποιούνταν απ’ τους κλασικούς γιατρούς μόνο σε έσχατες περιπτώσεις.

Η σύγχρονη Ιατρική έχει τελείως διαφορετικές θέσεις από εκείνες του Ιπποκράτη. Θεωρεί ότι κάθε ασθένεια είναι ξεχωριστή (αφού μεταδίδεται κυρίως μέσω των μικροβίων ή οφείλεται σε διαφόρων ειδών βλάβες) και δεν σχετίζεται με μία άλλη που είχε πλήξει τον οργανισμό παλαιότερα, ενώ τα τελευταία χρόνια κάποιοι ιατροί δέχονται ως αιτία και τους ψυχικούς παράγοντες. Γράφει ο Ιπποκράτης για την πορεία της ασθένειας μέσα στο σώμα: «Σε περιπτώσεις ψυχασθένειας μανιακής μορφής η εμφάνιση δυσεντερίας ή ύδρωπος είναι καλό.» («Αφορισμός» 5.) «Σ’ εκείνον που πάσχει από στηθάγχη, αν παρουσιαστεί οίδημα και ερύθημα στο στήθος, είναι καλό σημάδι, διότι μας δείχνει ότι το νόσημα φεύγει προς τα έξω.» («Αφορισμός» 49.) «Στους ψυχοπαθείς, αν εμφανιστούν κιρσοί η αιμορροΐδες, αυτό δείχνει ότι η μανία θα γιατρευθεί.» («Αφορισμός» 21.)

    

    Εδώ βλέπουμε το «ενιαίο των νόσων» ως μία διαταραχή, που μπορεί να ξεκινήσει από μία απλή ακμή, να εξελιχθεί σταδιακά σε κιρσούς κι αιμορροΐδες και να καταλήξει τελικώς σε ψυχοπάθεια. Ο νόμος της κατεύθυνσης των συμπτωμάτων από πάνω προς τα κάτω και από μέσα προς τα έξω ως πορεία προς την ίαση και το αντίθετο ως επιδείνωση της ασθένειας, αποτελούν και τους δύο απ’ τους πέντε βασικούς θεμελιακούς νόμους της σύγχρονης Ομοιοπαθητικής. Επομένως τα διάφορα συμπτώματα, που τα ονομάζουμε αρρώστια, είναι τ’ αποτελέσματα της ανισορροπίας των τεσσάρων χυμών του σώματος και αποτελούν την προσπάθεια που κάνει ο οργανισμός, για να ισορροπήσει την ανώμαλη κατάσταση που δημιουργήθηκε, προκειμένου να επαναφέρει την ομαλή λειτουργία του.

    Κατά τον Ιπποκράτη οι ιδιοσυγκρασίες των ανθρώπων διαφέρουν κάθετα μεταξύ τους δημιουργώντας μία τεράστια πολυπλοκότητα. Τα νοσήματα (ακόμη και οι επιδημίες) εμφανίζονται με διαφορετικά συμπτώματα ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου, επομένως και η θεραπεία πρέπει να διαφοροποιείται ανάλογα με την περίπτωση. Ας δούμε πόσους διαφορετικούς παράγοντες πρέπει ο ιατρός να λαμβάνει υπ’ όψη του, για να κάνει την σωστή διάγνωση και θεραπεία μέσα από δύο έργα του Ιπποκράτη: «Στις ασθένειες μαθαίνουμε να εξάγουμε τα σημεία διάγνωσης απ’ την εξέταση των εξής παραγόντων: της ανθρώπινης φύσης γενικά και της κράσης του καθενός ειδικότερα, της φύσης της ασθένειας, των ιατρικών συνταγών, του ιατρού που συνέστησε την αγωγή, της γενικής κατάστασης της ατμόσφαιρας και των ιδιαίτερων συνθηκών του ουρανού, της κάθε περιοχής, της εποχής, των συνηθειών της διατροφής και του τρόπου ζωής του, της ηλικίας, των λόγων του και των παραλλαγών που παρουσιάζουν, της σιωπής, των σκέψεων που απασχολούν τον άρρωστο, του ύπνου, της αϋπνίας, των ονείρων, του χαρακτήρα, των κινήσεων των χεριών, των κνησμών, των δακρύων, της φύσης των κρίσεών του, των κενώσεων, των ούρων, των φλεγμάτων, των εμετών, των εναλλαγών που γίνονται ανάμεσα στις ασθένειες, των αποστημάτων, των εφιδρώσεων, των κρυολογημάτων, του ρίγους, του βήχα, των φταρνισμάτων, του λόξυγκα, της αναπνοής, των ρεψιμάτων, του τρόπου αποβολής αερίων (σιωπηλός η θορυβώδης), των αιμορραγιών και των αιμορροΐδων.» («Επιδημιών Α΄» I, παρ. 10.)

Η μαστίχα είναι ελαιορρητινούχο προϊόν του γνωστού μαστιχόδενδρου. Ο γαλακτώδης χυμός της, ο οποίος στερεοποιείται όταν έρχεται σε επαφή με τον αέρα, μετατρέπεται σε ένα είδος μαστίχας και θεραπεύει ασθένειες του πεπτικού και του γαστρεντερικού συστήματος. Την μαστίχα, όπως και την αλόη, την αναφέρει ο Διοσκουρίδης.

    

     «Πρέπει να εξετάζουμε: την αναλογία των ασκήσεων σε σχέση με την ποσότητα των τροφών, τις εποχές του έτους και τις αλλαγές των ανέμων, την θέση των τόπων που ζει ο άρρωστος, την ανατολή, την δύση και τις κινήσεις των άστρων, για να ξέρουμε να παίρνουμε προφύλαξη στις αλλαγές και στις υπερβολές των τροφών, των ποτών, των ανέμων και όλου του κόσμου.» («Περί Διαίτης» II, παρ. 3.)

    Το ξυδόμελο (μείγμα ξυδιού και μελιού), το νερόμελο, ο οίνος, το κρασί (κράμα οίνου και νερού), η πτισάνη (ζωμός από βρασμένα δημητριακά, σιτάρι, κριθάρι, ή κεχρί), ο πολτός τους, τα βότανα που τα προμήθευαν οι βοτανολόγοι ή «ριζοτόμοι», αλλά και κάποια μεταλλικά και ορυκτά συστατικά ήταν τα κύρια φάρμακα της Κλασικής Εποχής. Οι Ασκληπιάδες ιατροί απέφευγαν ακόμη και την χρήση αυτών των φυσικών φαρμάκων. «Αγαθόν φάρμακον το μηδέν φέρειν φάρμακον», δηλαδή το καλύτερο φάρμακο είναι να μην δώσει ο γιατρός φάρμακο. Ως αντισηπτικό για τα τραύματα και τα εξανθήματα χρησιμοποιούσαν το ξύδι, το αλάτι, το γλυκό κρασί και το θαλασσινό νερό («Περί Υγρών Χρήσιος»). Επίσης η νηστειοθεραπεία και η φρουτοθεραπεία χρησιμοποιούνταν αναλόγως της βαρύτητας της κάθε περίπτωσης. «Ο άρρωστος πρέπει να περιορίζει την ποσότητα της τροφής του, ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η απόλυτη αποχή απ’ το φαγητό.» («Περί Διαίτης Οξέων», παρ. 11.)

Για τον Ιπποκράτη η υγεία του ανθρώπου είναι η έκφραση μιας φυσικής αρμονίας, ενώ η αρρώστια φανερώνει με μία εσωτερική δυσαρμονία κάποια διαφωνία ανάμεσα στον άνθρωπο και την Φύση. Για την ελληνική κλασική ιατρική σκέψη «θεραπεύω» σήμαινε «εναρμονίζω».

Η αναβίωση της Φυσιοθεραπευτικής

  Η φυσιοθεραπευτική αναβίωσε δειλά δειλά στην Ευρώπη την εποχή της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, όταν δημοσιεύτηκαν τα παραγκωνισμένα έργα του Ιπποκράτη και των άλλων γιατρών και φιλοσόφων της κλασικής Ελλάδας. Η πρόοδός της ξεκίνησε ουσιαστικά κατά τις αρχές του 20ου αιώνα με τις ονομασίες Νεοϊπποκρατική Ιατρική, Φυσική Υγιεινή η Φυσιοθεραπευτική και σταμάτησε με την λήξη του Β΄  Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε ανέλαβαν την πορεία της παγκόσμιας Ιατρικής οι φαρμακοβιομηχανίες. (Βλ.: "Φαρμακοβιομηχανίες: Η παγκόσμια απειλή.")

     Στην νεώτερη Ελλάδα η αναβίωση της Φυσιοθεραπευτικής έγινε κατά την δεκαετία του 1930-1940 από δύο σπουδαίους Έλληνες φυσιοθεραπευτές, την Άννα Κατσίγρα και τον Ηλία Πέτρου. Το 1935 ο Ηλίας Πέτρου στο έργο του «Φυσική Υγιεινή», σελ. 14, αναφέρει για τις ασθένειες: «Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει πραγματικά τι είναι υγεία, ούτε την ελαχίστη αντίληψη έχει για την αρρώστια. Και επειδή δεν ξέρει τι σημαίνει υγεία, δεν ξέρει επίσης τους όρους και τις συνθήκες, που απαιτούνται για την ανάκτηση και τη διατήρησή της. Όταν ο άνθρωπος αρρωσταίνει, αντί ν’ απομακρύνει τις αιτίες και ν’ αλλάξει τις συνθήκες που προηγούνται της αρρώστιας, προσπαθεί να “θεραπεύσει” τα συμπτώματα, διότι νομίζει πως έτσι θ’ ανακτήσει τη χαμένη υγεία του, καταφεύγοντας σε φάρμακα, ναρκωτικά μέσα, ερεθιστικές και διεγερτικές ενέργειες, βοτανικές συσκευασίες, ηλεκτρικές και μηχανικές θεραπείες, φθάνοντας στις πνευματικές και θεουργικές παρακλήσεις, ως και στις μαγείες και μαγγανείες ακόμη (…). Όταν ο άνθρωπος παραβιάσει το φυσικό νόμο, που διέπει την ζωή του, η συνέπεια της παραβίασης εκδηλώνεται στον παραβάτη, η υγεία κλονίζεται και τα συμπτώματα του εκφυλισμού αρχίζουν να εκδηλώνονται στο σώμα.»

Ο αμερικανός φυσιοθεραπευτής Ντόναλτ Λόου στο έργο του «Είμαστε όπως Τρώμε», 2001, σελ. 12-13, αναφέρει: «Δεν υπάρχει παρά μόνον ένα αίτιο της αρρώστιας, η τοξαιμία, που σημαίνει δηλητηρίαση του αίματος από τοξίνες, που δημιουργείται από λανθασμένη διατροφή και κακή αποβολή των αχρήστων απ’ το σώμα (…). Καταστάσεις απ’ αυτές που θεωρούμε ως αρρώστιες δεν είναι παρά μόνον συμπτώματα που παράγονται απ’ το σώμα, για να μας προειδοποιήσουν, ότι προσπαθεί να εξουδετερώσει κάποια τοξική κατάσταση (…) Η παρουσία του πόνου είναι ένας οδηγός, όχι μόνον ως προς το που κάτι δεν πάει καλά, αλλά και ως προς τι δεν πάει καλά. Η τόσο διαδεδομένη χρήση των παυσίπονων φαρμάκων, που συγκαλύπτουν τον πόνο, τείνει να σβήσει απ’ τον νου μας την ανάγκη ν’ ασχοληθούμε με τα αίτια που προκαλούν τον πόνο. Αν τα σύγχρονα φάρμακα ήταν τόσο σπουδαία, δεν θα υπήρχε το σοβαρό πρόβλημα των ιατρογενών ασθενειών, που γίνεται όλο και πιο οξύ και έχει δημιουργήσει την ανάγκη σύστασης ιδιαίτερου κλάδου Ιατρικής, που ονομάζεται Ιατρογενής Ιατρική.» (Πρόκειται για μία σύγχρονη θεραπευτική μέθοδο, που προσπαθεί να θεραπεύσει ασθένειες που προέκυψαν απ’ τις παρενέργειες των συγχρόνων χημικών φαρμάκων.)

    

     Η Φυσιοθεραπευτική εξελίχθηκε στην Ευρώπη και κυρίως στην Αμερική με την ονομασία Φυσική Υγιεινή η Naturopathy και περιέχει αρκετά στοιχεία της Ιπποκρατικής ιατρικής τέχνης.

freeinquiry.gr